Başka Bir Ben

BÖLÜM 4|LİDER YARDIMCISI

LİDER YARDIMCISI
"O bir yardımcı lider!"

'Sen her ne kadar öyle hissetmesen de buraya, bize aitsin!' Bu ne demekti? Benim sorularımdan hangisine açıklık getiriyordu bu? Ben kimdim?

Beynimde dönen sorularla beraber yatakta biraz daha küçüldüm. Çift kişilik yatakta küçücük bir yer kaplıyordum. Mümkünmüş gibi daha da küçülüyordum. Düşünceler beynimi yerken gözlerimi kapatmam imkansızdı.

Yanımda hissettiğim kıpırdanma ile hızlıca döndüm. Yavru köpeği görmemle kafamdaki sorular biraz olsun dağılmıştı. Ona baktığımı görmesiyle bana sokuldu ve derin nefesler alarak uyumaya başladı. Bu benim kafamdaki soruları uzaklaştırmama yardımcı oluyordu. Gözlerimi yavaşça kapatıp koca bir bilinmezliğe bıraktım kendimi.

•

"Çekil şurdan!" Duyduğum kükreme ile sıçrayarak uyandım. Yanıma baktığımda köpeğin orada olmadığını farkettim. Hızla yataktan fırladım.

"Allah kahretsin!" Hızlı adımlarla salona girdim.

Karşılaştığım manzaraya gülüp gülmeme arasında gidip geliyordum. Ülgen her zamanki gibi tekli koltuğundayken yavru köpek onun kucağında yayılmıştı. Dudağımın kenarı hafifçe kıvrıldığında Ülgen'in delici bakışları beni buldu.

"Orada dikileceğine al şunu!"

"Sen de halinden şikayetçi değil gibisin yalnız."

"Yere koyuyorum geri çıkıyor!" Dediğine kıkırdadığımda bu sefer daha delici bir bakış attı. Gülümsememi hızla silip yanlarına biraz yaklaştım.

"Gel bakalım kızım! Gel." Köpek sevinçle bana koştu ve kucağıma atlamaya çalıştı. Onu yerden aldım ve koltuğa oturdum. Başını sevmeye başladım.

Odaya sessizlik hakimken kapının çalmasıyla irkildim. Ülgen koltuktan kalktı ve kapıya ilerledi. Kapıdan kilit sesi gelmeden kapı direkt açıldı.

Demek kapıyı kilitlemiyor... O zaman evden kaçabileceğim en güzel saat Ülgen'in uyuduğu saatler!

Salondan içeriye Arsen ve Barkın girdi. Barkın kucağımdaki köpeği görünce şaşırdı.

"Ülgen? Köpekleri sevdiğini bilmiyordum kardeşim."

"Sevmiyorum zaten!" Donuk sesle cevap veren Ülgen'e gözlerimi kısarak baktım. Bakışlarımı tekrar Barkın'a çevirdiğimde gözlerini üstüme odaklamış öylece bakıyordu. Bu tepkisiyle kendi üstüme bakma gereksinimi hissetmiştim. Üstümde hiçbir tuhaflık yoktu? Tekrar Barkın'a döndüm. Gözlerini ayırmadan bakmaya devam ediyordu.

"Neden öyle bakıyorsun bana?" Birden gözlerini üstümden çekti ve Ülgen'e döndü. "Zaten o da seni gıcık etmek için almış. Birnevi onu zorla tutmamızın cezası." Dediği şeyle bakışlarımı Arsen'e çevirdim. Bana ellerini yukarıya kaldırarak baktı.

"Ben hiçbir şey söylemedim!" Dediğiyle gözlerimi devirdim. Barkın birden tekrar bana bakarak konuşmaya başladı.

"Fisun kim?" Sorusuyla gözlerim irice açıldı. "A..arkadaşım?"

"Onu neden aradınız?" Sorusuyla bakışları Arsen'e döndü. Arsen gergin bir şekilde oturduğu yerde kıpırdanmaya başladı. Arsen bunu söylemeye cesaret edemezdi. Arsen söylemediyse nasıl öğrenmişti ki?

Bakışlarım Ülgen'e döndüğünde o Arsen'in üzerine doğru yürümeye başladı.

"Arkadaşını aramasına izin mi verdin?"