DON'T MESS WITH ME

H14 dit is een grapje toch? I

Luna's pov

Ik werd wakker door de deur die met een harde klap open sloeg. " Jullie 3en moeten naar de sleepers" zei die enge man van gister weer terwijl hij naar mij, Nathan en Natasha wees. We stonden allen op en liepen de deur uit. " Jullie weten het te vinden, en schiet op we hebben niet de hele dag" zei de man. " Kom Luna deze kant op" zei Nathan. Hun begonnen te lopen en ik volgde al snel. " Wat zijn sleepers?" vroeg ik. " Sleepers zijn wij in onze wolf vorm die dingen vervoeren voor hun" legde Natasha me uit. "Maar ik kan niet in me wolf veranderen, dat heb ik gister ook al geprobeerd". " Weet je nog die band die je om hebt gekregen"? vroeg ze me. Ik knikte. " Daarmee kunnen ze je wolf transformatie tegenhouden, ze laten je alleen veranderen als je naar de sleepers moet". "Waarom ontsnappen ze dan niet gewoon"? vroeg ik verbaasd. " Omdat als ze merken dat je wil ontsnappen, geven ze je via die band zo'n erge stroomstoot dat je niet eens meer kunt bewegen". Mijn gezicht vertrok een beetje. "We moeten nu stil zijn we zijn er" fluisterde Nathan naar ons. "Ah daar zijn jullie ik begon me al af te vragen waar jullie bleven" zei Jason. Geweldig hebben we die aangebrande pannenkoek ook weer. " Waarom is hij hier" fluisterde ik tegen Nath en Natas. " Elke hut heeft zijn eigen bewaker en Jason is die van ons" legde Natas me uit. " Ik heb jullie transformatie aangezet, verander en ga aan het werk" riep Jason naar ons. Ik ging achter een boom staan en deed me kleren uit en vouwde ze netjes op voor straks. Ik veranderde in mijn wolf en keek naar me poot, de band was gewoon meegegroeit met mijn wolfvorm wat best wel fijn was, anders zat dat ding nu om me poot heen te knellen. Ik stapte achter de boom weg en zag 2 wolven voor me staan. Fe een was blond met zwarte stippen en de andere zwarte met blonde stippen. "Natasha?" De blonde wolf stapte naar voren. "Oke mooi is dat ook helder.......wacht jullie kunnen me verstaan?" "Ja wat is daar mis mee"? vroeg Natas me. " Nou ik zit niet bij jullie roedel dus hoe kan ik jullie dan horen"? " Degene met wie je je hut deelt kan je automatisch horen, ik weet ook niet precies hoe het zit maar het kan" zei Natas. " Hierheen komen en snel een beetje!" schreeuwde Jason naar ons. We liepen er naartoe en bleven voor hem stil staan. "Oke het is simpel voor vandaag, jullie hoeven alleen deze 3 karren mee te brengen en jullie zijn klaar voor vandaag". We knikten met onze hoofden en hij begon de karren aan oms vast te maken met tuigen. " Ik loop voorop en jullie volgen me, als het niet gaat zoals ik wil krijgen jullie een stroomstoot, en nou lopen". Hij begon te lopen en wij volgden hem. "Wie was die jongen bij ons in de hut eigenlijk?" vroeg ik via de link. " Dat was Sam, hij zit hier al een tijdje, hoe jij hem gister zag was niks meestal komt hij erger terug" zei Nathan. "Waarom is hij zo toegetakeld en waarom mocht ik niet naar hem toe?" "Laten we zeggen dat Sam niet naar hun regels luisterd, en de reden dat je niet naar hem toe mocht is dat hij met rust gelaten wil worden". "Waarom dan?" Hij zit hier al 10 jaar, hij heeft hier al die tijd alleen in dat rot hol gezeten en en heeft zichzelf afgesloten van anderen. Het werdt nog erger toen Natas en ik hier net waren, eerst praatte hij nog wel wat met ons, maar dat is later weggevaagd." "Wat is er gebeurd dan?" vroeg ik nieuwschierig. "Hij had een zusje, hij sprak elke dag over haar, maar toen kreeg hij via via te horen dat ze vermist was en waarschijnlijk dood was. Het kan hem sinds dien allemaal niks schelen en heeft hij lak aan alles en iedereen om hem heen." "Wat erg voor hem". "Stoppen"! riep Jason naar ons. We stopten en bleven stil staan. " Jullie zijn klaar, jullie mogen je een voor een omkleden, jullie kleren liggen op de kar die je hebt meegetrokken. Lange jij eerst". Ik zag hoe Nathan naar de bosjes liep en even later weer terug kwam. Daarna mocht Natas en daarna was ik aan de beurt. Toen ik net klaar was hoorde ik een keiharde gil. Ik draaide me om en zag een meisje op de grond liggen met James die boven haar stond te grijnzen. Ik trok een spurt en rende op ze af. "Nieuwe stoppen nu!" hoorde ik Jason roepen maar ik trok me er niks van aan. Net toen James haar opnieuw een slag wilde geven sprong ik op hem af en wierp hem omver. Ik pakte het mes uit zijn hand en gooide hem weg. Ik liep naar het meisje dat nog altijd op de vloer lag. Ik had niet in de gaten dat James was opgestaan en werdt door hem hard tegen de vloer aangedrukt. " WAAR DENK JIJ DAT JE MEE BEZIG BENT"! schreeuwde hij keihard. " Ik help iemand dat zie je toch" zei ik kalm. " Laten we zien of je dat nog steeds wil na je straf, 65 zweepslagen voor haar" riep hij tegen 2 mannen voor ons. Ze pakten me bij de armen beet en sleurden me mee het veld over. We stopten voor een rij met palen en ik werd hard tegen een van die palen aangeduwd. "Auw dat doet pijn weet je" zei ik nogal bot. "Kop dicht". Wauw lekker subtiel dacht ik. Ze deden me handboeien om en zetten mijn handen vast aan de paal. "Op je knieën" zei James. Ik luisterde niet en bleef gewoon staan. Ik hoorde hem zuchtten en uit de middle of nowhere trapte hij in me knieholte en zakte ik door me knie. "WAAR WAS DAT GOED
VOOR" snauwde ik naar hem. "Ik zei op je knieën en dit was de manier". Ik gaf hem een vernietigende blik en als blikken konden doden was hij nu dood op jupiter. "BEGIN" hoorde ik hem schreeuwen en voordat ik het wist kwam de zweep hard tegen mijn rug aan. Ik schreeuwde het uit van de pijn, en dit was nog maar nummer een, maar ik zou niet smeken om te stoppen dat plezier gunde ik ze niet. Ik propte een stukje shirt tussen me tanden en beet daarop. Na de 30ste slag raakte ik de tel kwijt, er begonnen al zwarte vlekken voor mijn ogen te verschijnen. "GENOEG, IEDEREEN WEER TERUG AAN HET WERK" schreeuwde Jason. Ik voelde dat de handboeien van me af werden gehaald en zag Jason nog iets roepen maar dat was allemaal wazig. Opeens werdt ik opgetild en ik kreunde van de pijn. "Sorry Luna" hoorde ik Nathan zeggen. "Maakt niet uit" wist ik eruit te mompelen. "Je bent nog wakker"? vroeg hij verbaasd. "Ja waarom zou ik dat niet zijn dan"? " De meeste mensen die 65 zweepslagen krijgen zijn bewusteloos, na Sem ben jij de enige die nog wakker was. "Heeft Sem dit vaker gehad?" vroeg ik nieuwschierig. Nathan begon te grinniken. " Veel vaker, ik wil niet eens weten hoevaak hem dat al is overkomen in die 10 jaar, maar daar gaat het nu niet om. Ik breng je eerst naar de dokter want zo kan je niet verder". Te moe om wat te zeggen knikte ik maar en liet me door Nathan naar de dokter dragen. We liepen een tentje binnen waar een oude man aan een tafel een boek zat te lezen. Nathan kuchtte en de man keek op. "Wat kan ik voor jullie doen"? vroeg hij. "Ze heeft zweepslagen gehad en haar rug moet behandelt worden" zei Nathan. "Aha leg haar maar op de tafel". Nathan knikte en legde me voorzichtig op de tafel. "Jongenman zou je even buiten willen wachtten het wordt namelijk niet erg plezierig". Mijn gezicht vertrok en ik zag Nathan naar buiten gaan. "Wat heb je gedaan wat tot dit heeft geleid?" vroeg hij. "Ik was net klaar met karren trekken toen ik een gil hoorde, een meisje lag op de grond met James over haar heen gebogen en wou haar weer toetakelen met een mes toen ik hem omver beukte en ik die slagen kreeg". Hij begon te grinikken. "Wat is daar zo grappig aan"? "Nou niemand beukt James zomaar omver, alleen Sem heeft dat een keer gedaan, je weet wie Sem is toch"? Ik knikte. "Waarom beukte hij hem omver dan?" vroeg ik. " Dat was toen hij net hoorde dat zijn zusje vermist was, daar had, heeft hij het nog steeds moeilijk mee. Ik zie hem hier wel 1 keer in de week". " Dat moet vreselijk voor hem zijn geweest, hou houdt hij het hier vol"? " Ja ik zou dat ook wel willen weten, maar de enige die je dat kan vertellen is Sem zelf. Oke genoeg gepraat ik zal je rug doen. Draai maar even op je zij". Ik draaide me op mijn zij en voelde zijn handen over mijn rug heen gaan. " Er is door de klappen op je rug aan de zijkant een rib gebroken, helaas is het helingsproces al begonnen en zal ik hem opnieuw moeten breken om hem goed te zetten, ik geef je 2 opties. Optie 1 is: met verdoving, maar je zult je een week lang suf en moe voelen en je zintuigen zijn dan ook verzwakt. Optie 2 is: zonder verdoving, maar alles blijft gewoon hetzelfde alleen je zult alles voelen wat ik doe. Wat wordt het"?. " Als ik versuft ben kom ik hier nooit weg en kunnen ze me gebruiken, dat is geen optie, dus doe optie 2 maar". Hij knikte en liep weg en kwam later terug met van die opereer dingen. Ik trok een verafschuwend gezicht toen ik het mes zag. Hij zag mijn gezicht en moest lachen. "Ik heb veel gezichten gezien vol afschuw naar een mes maar die van jou staat nu op nummer 1 van meest lachwekend". "Euh bedankt denk ik". "Wil je hier iemand bij hebben?" "Nee dit is mijn probleem". Hij knikte en pakte het mes in zijn handen. Ik slikte hoorbaar. "Ik doe mijn best het zo min mogelijk pijn te laten doen". "Helpt dat dan"? "Nee". "Dan kan het net zo goed meer pijn doen". Hij moest weer lachen. "Das waar. Oke klaar voor"? Ik zuchtte nog een keer heel hard en knikte toen. Het mes sneed in mijn huid over de plekken van de zweepslagen die ook weer opensprongen. "Oke ik zie de breuk, ik wacht totdat jij klaar bent". Ik ademde nog een paar keer in en uit en zei " oke ik ben er klaar voor". Hij pakte mijn rib vast en trok er met een ruk aan waardoor ik ze weer voelde breken. Ik gilde het uit van de pijn, mensen 3 kilometer verder zouden me nog kunnen horen. De tent sloeg open en Nathan en Natasha kwamen de tent zowat binnen rennen, met Sem achter hun aan.

Nathan's pov

Toen ik haar daar had neergelegt zag ze er niet goed uit. Ze had pijn maar dat liet ze niet zien. Ik voelde een hand op mijn schouder, ik keek om en zag Natas staan. "Hoe gaat het met haar"? "Weet niet, maar het zag er niet zo best uit, Sef is nu bezig met haar". " Wie is er bezig met wie"? hoorde ik een stem achter me zeggen. "Sem wat doe jij hier"? vroeg ik verbaasd. " Ach er is iemand nieuw bij ons en ik heb me nog niet eens voorgesteld dus ik dacht last ik dat maar even doen, waar is ze"? Ik wenkte met mijn hoofd naar de tent. "Wat heeft ze gedaan"? vroeg Sem. "Jason omver gebeukt en toen kreeg ze zweepslagen". Ik zag Sem zijn gezicht even verstrakken toen er opeens een harde gil uit de tent kwam die door merg en been heen ging. Natas en ik stormden zowat de tent binnen met Sem achter ons. We sloegen de tent open en daar lag Luna kermend van de pijn op tafel met Sef die bezig was met haar zij. "Wat doe je"? vroeg Natas helemaal hysterisch. "Door de zweepslagen op haar rug en zij was er een rib gebroken, hij was al verkeerd geheeld dus moest ik hem opnieuw breken en ze wou het zonder verdoving". Ik staarde vol ongeloof naar Luna, dit doe je toch niet zonder verdoving? "Nathan stel je me niet eens even voor" hoorde ik Sem zeggen. "Ohja, Sem dit is Luna, Luna dit is Sem". " Normaal gesproken schud ik bij kennismaking iemand de hand maar in mijn positie is dat beter van niet" zei Luna met een lach op haar gezicht. "Dat is inderdaad beter van niet, mag ik vragen waarom je naar mens ruikt" vroeg Sem. "Oh dat, ik heb een soort van tattoo in mijn nek die mijn geur maskeert". Sem zijn gezicht trok wit weg, hij excuseerde zichzelf en liep de tent uit. "Zei ik iets verkeerd" vroeg Luna. "Geen idee, maar daar ga ik zo achter komen". Ik stond op en liep Sem achterna. Ik sloeg de tent open en liep naar buiten, daar zag ik Sem in het hoekje tegen een hooibaal aanzitten en zijn handen bedekten zijn gezicht. "Sem, alles oke"? Hij keek op en ik zag tranen op zijn wangen. "Wat is er, waarom liep je zonet weg"? "Je weet dat ik kreeg te horen dat mijn zusje vermist was"? Ik knikte. " Ook ik heb zo'n tattoo in mijn nek, en mijn zusje heeft precies dezelfde als ik". "Wat heeft dat met Luna te maken"? vroeg ik verbaasd. "Het is Luna, Luna is mijn zusje".

Tadaa h14 alweeer mensjes, vinden jullie het nog wel een beetje leuk? Luna heeft dus een broer oe lalala. Hint van vandaag: ik vermoord hem. Jaja wat betekent dat nou weer, wat ben ik ook gemeen. Nou ja see ya later xxx me.