DON'T MESS WITH ME

H15 Dit is een grapje toch? II

Luna's pov

Ik werd wakker door de deur die met een noodklap opensloeg, de enge man stapte naar binnen en richtte zijn blik op mij. " Nieuw meekomen, de baas heeft naar je gevraagd. Met moeite stond ik op en strompelde naar de man toe. Hij pakte ruw mijn arm vast en sleurde me mee. "Hallo gewonde hiero, kan het ook wat minder snel" riep ik geërgerd. "Je zal maar half dood zijn, meekomen is meekomen" snauwde hij naar me. "Man nog even en ik vermoord hem". Na nog zo'n 5 minuten meegesleept te worden kwamen we bij een tent, vast die van James, en werdt ik ruw op een stoel gedrukt. "Man doe eens normaal ik kan zelf ook wel zitten"! Hij negeerde me verder en liep de tent uit. "Zozo sweetheart ik zie dat je je gedrag nog niet verleerd bent" hoorde ik James achter me zeggen. "Met jouw in de buurt niet nee". Hij moest lachen. "Ach anders zou er hier ook geen lol meer zijn". "Zweepslagen noem ik geen lol" riep ik geërgerd. "Nee dat is het inderdaad niet, maar het is je verdiende loon. IK bepaal hier de regels, je kunt ze niet zo 1.2.3 negeren omdat zo'n zwak kind loopt te gillen om gered te worden. Wij doen jullie een gunst, we leren jullie om betere vechters te worden , sterker te worden. Wij......" "Nee niks wij, jullie rukken ons weg bij onze familie, onze dierbaren, alleen maar omdat wij jullie vuile klusjes moeten opknappen. Maak het nou niet mooier dan dat het is want dat is het niet". Ik stond op van de stoel en wou de tent uit lopen toen James me bij mijn arm terug trok. "Ik heb niks gezegd over dat je weg mocht, dus jij blijf lekker zitten". Hij duwde me weer terug op de stoel en ging achter zijn tael zitten. "Waarom doe je dit uberhaubt James, waarom deze mensen, waarom ik"? "Als je het echt zo graag wilt weten zal ik het je vertellen, maar als je me 1 keer onderbreekt hou ik op, begrepen"? Ik knikte. "Goed dan.

Zoals je wel weet was mijn thuis situatie niet helemaal goed. Nadat ik voor het eerst verandert was ging mijn vader me trainen, maar niet de training die jullie hebben gehad. Dit was een meer agressieve vorm. Elke keer als ik iets fout deed kreeg ik klappen, en mijn moeder deed niks, ze was te bang voor hem. Op een dag ging hij helemaal tekeer tegen mijn moeder, ze heeft het niet overleefd. En ik deed helemaal niks.

Hij schopte zijn tafel hard omver waardoor ik schrok. "Hij heeft ervoor gezorgd dat ze er nu niet meer is! Niemand weet wat ik heb moeten doormaken! Daarom laat ik iedereen nu voelen hoe het is om een dierbare kwijt te raken en te missen"! Ik bleef stil en dacht na. Vroeger waren James en ik beste vrienden totdat hij opeens heel afstandelijk werd, hij kon zichzelf niet meer beheersen en heeft me toen aangevallen. In ons gevecht heb ik zijn nek omgedraaid dus ik snap niet hoe hij nog kan leven. "Hoe kan jij nog leven, ik heb je nek omgedraaid"? vroeg ik toch wel nieuwschierig. "Oh dat dat is best wel grappig, want zie je had toen nog niet genoeg kracht en kon ik makkelijk jou laten geloven dat je mijn nek had omgedraaid maar in werkelijkheid heb ik er gewoon een kneusing aan overgehouden" zei hij lekker simpel. "Hmpff, volgende keer heb je niet zoveel geluk". Hij moest lachen. "Ik denk niet dat er een volgende keer zal komen, want zie ik heb je hier gevangen en ik ben niet van plan om je te laten gaan. Maar geen zorgen ik laat je niks zwaard doen totdat je weer nuttig bent, anders heb ik niks aan je". "Zet jij eerst maar je tafel overeind". Hij gaf me een boze blik maar zette toch zijn tafel weer overeind. "Weet je Luna ondanks dit alles ben ik wel weer blij je te zien" zei hij opeens. Ik keek hem raar aan. "Je kan me wel zo aankijken maar ik meen het, je was mijn beste vriendin en nou ja ik hoopte dat je ooit me zou kunnen vergeven en dat het weer zoals van ouds wordt". Ik staarde hem met grote ogen aan, meende hij dit nou? "Schat je vangt nog vliegen als je je mond zo openhoud". Ik sloot mijn mond maar bleef hem verbaasd aankijken. "Ik kan niks beloven Luna, maar ik zal doen wat ik kan om het wat draagbaarder voor je te maken". Oke dit was gewoon raar, eerst is hij boos, dan krijg ik van hem zweepslagen en dan wil hij weer dat het zoals vanouds wordt, ik zweer het ik snap die gast echt niet meer. "Je mag weer terug naar je hut". Ik stond op van de stoel en liep naar de tentdoeken maar kon het niet laten om nog 1 keer achterom te kijken. Ik zag hoe hij de spullen opruimde en weer op zijn tafel neerzette, ergens had ik toch wel medelijden met hem. Ik sloeg de tentdoeken open en liep naar buiten waar die enge man stond. "Kom mee". Hij pakte me weer bij mij arm vast en sleurde me opnieuw mee, here we go again. Na al dat gesleur kwamen we uit bij de plek waar ik messen moest ophalen samen met Nathan. "Ah de nieuwe is er gelukkig ook weer bij, snel aan de gang" zei Jason. Ik zag Nathan al bezig en ging ook maar aan de slag. "Hé" zei Nathan. "Hey". "Wat moest James van je"? "Oh gewoon, zien hoe het met me gaat, boos zijn het gebruikelijke", dat ik en James ooit beste vrienden waren en dat James zijn verhaal vertelde ik maar niet. "Waarom deed Sem gister zo raar"? vroeg ik. Nathan keek op en ik zag hem slikken. "Nathan wat is er"? "Het is niet aan mij om dat te vertellen" zei hij alleen maar. "Aan wie dan wel"? Ik begon nu echt een beetje geïriteerd te raken. "Sem, het is aan Sem om dat te vertellen, en als ik het goed heb begrepen zou hij je het vanavond vertellen, en nou bezig voordat Jason erbij komt". Dat was alles wat hij zegde en net als hij ging ik maar weer aan de gang met die messen. Ondanks die korte antwoorden heeft hij me best nieuwschierig gemaakt. Een paar uur later waren we klaar en mochten we gaan. Ik pakte Nathan bij zijn arm en sleurde hem mee en door mijn plotselinge actie viel hij bijna wag best grappig was. "Luna wat doe je"? "Naar de hut dat zie je toch". Hij hield verder zijn mond en liet zich door mij meesleuren. Eenmaal bij onze hut duwde ik de deur open en trok Nathan mee naar binnen. Helaas zat alleen Natasha er en was er geen spoor te bekennen van Sem. "Heeft hij je het verteld? vroeg ze me. "Heeft me wat verteld"? Ik keek ze beide vragend aan, oke nu wou ik echt weten waar dit over ging. "Het is niet aan mij om dat te vertellen Natasha dat moet Sem zelf doen" hoorde ik Nathan zeggen. Ze knikte alleen maar. Van de irritatie en nieuwschierigheid ging ik op de grond zitten en richtte mijn blik op de deur wachttend tot Sem binnen kwam. Na ongeveer een uur kwam hij eindelijk de deur binnenlopen. Terwijl hij de deur dicht deed stond ik op en liep naar hem toe. "Wat moet jij me vertellen Sem"? vroeg ik. Hij zuchtte. "Ga eerst zitten". Ik ging op de grond zitten en keek hem nieuwschierig aan. "Oke nu moet je goed luisteren en me niet onderbreken oke"? Ik knikte. "Oke je weet dat mijn zusje vermist wordt"? Weer knikte ik. "Ik heb haar gevonden". Ik keek hem vreemd aan. "Was dat het, waarom kon Nathan dat niet gewoon zeggen, dat is toch fantastisch" vroeg ik verward. "Nee Luna je begrijpt het niet. Jij bent het, jij bent mijn zusje Luna".

Das was h15 mensen, hopelijk vonden jullie het wat. Hint van vandaag: uitleg. dat was het laters xxx.