DON'T MESS WITH ME

H21 Niet alweer

Luna's pov

Mijn rug deed ontzettend pijn en ik weet zeker dat er wel iets gebroken is. 'Genoeg! Laten we hopen dat ze dit keer haar lesje heeft geleerd'. Door al die slagen tolde mijn hoofd. Ik zou niet eens weten wie dat gezegd heeft, al gok ik op James. Ik voelde hoe de kettingen losschoten en ik op de grond viel. Niet veel later werd ik opgetild en keek ik recht in de ogen van Sem. 'Hey' fluisterde ik. Hij schudde lachend maar toch bezorgd zijn hoofd. 'Weet je hoe erg ik ben geschrokken toen Nathan en Eva naar me toe kwamen om te zeggen dat je aan die paal moest?' zei hij met een tikkeltje boosheid. 'Sorry, alleen ik kon ze niet meer uitstaan'. 'Soms ben je zo agressief ' lachte hij. 'Dat heb ik blijkbaar van jou, aangezien ik van Nathan en Natas heb gehoord dat jij anders ook vaak genoeg aan deze paal hebt gezeten'. 'Touché. Maar laten we jou maar even naar de dokter brengen'. Te moe om nog iets te zeggen liet ik mij dragen door Sem en sloot ik mijn ogen.
Ik werd wakker toen er aan mijn ribben werd gezeten. 'Uhh auw!' 'Luna je bent wakker, ik dacht even dat je bewusteloos was' riep Sem blij. 'Ik sliep, maar weed wakker toen er iemand aan mijn ribben zat' zei ik en keek beschuldigent naar de dokter. Hij hief zijn handen omhoog als teken van overgave. 'Er zijn meerdere ribben gebroken en ik moest voelen hoe erg al geheeld waren'. 'Dokter moeten ze nu weer gebroken worden?' vroeg ik met een geërgerd gezicht. 'Noem me maar Harold en ja het spijt me dat moet'. 'Oke Harold vooruit, heb je misschien ook iets waarin ik kan bijten?' 'Wil je dit zonder verdoving doen dan?' vroeg Sem verbaasd. 'Ja'. 'Ik zeg van niet, Harold geef haar een verdoving' zei Sem. 'Nee Harold dat geef je me niet'. 'Wel'. 'Niet'. 'Wel.' 'Niet.' 'Wel.' 'Niet.' We keken elkaar beide boos aan en draaiden naar Harold. 'Ze mag zelf bepalen of ze een verdoving wil of niet, dat kunnen we niet voor haar bepalen Sem'. 'Prima' mokte hij. Een overwinningsglimlach sierde mijn mond. 'Mag Sem bij je blijven of wil je hem weg hebben?' Ik keek Sem aan die me smekend aankeek. 'Oh goed Sem je mag blijven'. Hij lachtte en kwam bij me zitten. Hij pakte mijn hand vast en ik keek hem vreemd aan. 'Geloof me later ben je me dankbaar' zei hij. 'Hier' zei Harold terwijl hij me een stuk staf aanrijkte. 'Thanks' zei ik terwijl ik het sukje stof in mijn mond propte. 'Oke er zijn in totaal 5 ribben gebroken. 3 aan je linkerkant en 2 aan je rechterkant. Ik begin aan de linkerkant oke?' Ik knikte. 'Oke hier komt ie'. Hij pakte mijn rib beet en trok eraan. Ik gilde me longen uit mijn lijf en beet zo hard als ik kon op het stukje stof. Ik keek opzij en zag Sem met een pijnlijke blik op zijn gezicht. 'Sorry' pufde ik eruit. 'Maakt niet uit ik heb het zelf aangeboden' zei hij zacht. 'Klaar voor de volgende?' Ik knikte en daar ging weer een rib. Ik voelde zweetdruppels over mijn gezicht heen lopen. 'Klaar?' Weer knikte ik. Ik was wel blij dat hij het tenminste aan me vroeg wanneer ik er kla.....'Aahh! Oke die.....deed....echt.....pijn' wist ik uit te brengen. 'Sorry' zei Harold. 'Maakt niet uit'. De deuren sloegen open en Eva kwam binnen rennen met Natasha en Nathan die niet veel later ook binnenkwamen. 'Hey' fluisterde ik zacht. 'Luna waarom lig je hier' vroeg Eva. Ik wou net antwoorden toen Natas me al voor was. 'Laten we Luna nu maar even met rust laten Eef, ik weet zeker dat ze je het straks wel vertelt'. 'Ja Luna beloof je dat? Pinkiesweare' Zei ze. 'Beloofd' zei ik terwijl ik mijn pink in die van haar haakte. Ze liep samen met Nathan en Natas de deur uit en ik sloot voor even mijn ogen. 'Luna we moeten verder' zei Harold. 'Jij daar, naar je hut' zei een man die naar binnen kwam en naar Sem wees. 'Nee ik blijf hier'. 'Sem ga nou maar voor jij ook problemen krijgt'. 'Maar....'. 'Geen gemaar ga'. Hij mokte en stond op en liep de deur uit. Ik zuchtte. 'Zullen we dan maar verder gaan?' vroeg Harold. 'Ja dan ben ik er ook wel klaar mee'. 'Oke nu moet ik naar de rechterkant , komt ie'. Hij trok weer aan mijn rib en ik weet hard in het stukje stof. Ik kreeg het warm en werd erg moe. 'Wat......gebeurt......er......met......me?' 'Je lichaam maakt nu overuren om de pijn te verwerken. Je zweet veel en word moe door de inspanningen van je lichaam'. 'That sucks'. Hij lachtte. 'Tsja niet iedereen heeft geluk Luna, kom nog 1 en dan ben je klaar'. 'Toe maar'. Hij trok eraan en ik kon moeilijk ademen. 'Rustig het gaat zo weer over'. Ademhapend raakte ik in paniek en moest Harold mij tegenhouden van vreemde bewegingen. Na een paar minuten kon ik weer ademhalen en nam ik grote teugen lucht. 'Goed zo, rustig ademhalen. Ik ga je nu verbinden en zorg ervoor dat jij de komende dagen niet werkt'. Ik knikte en bleef liggen. Hij pakte een rol verband en wikkelde me in. Hij liep de deur uit en kwam na een paar minuten terug met Sem. Mijn hoofd begon te tollen en ik begon alles wazig te zien. 'Wat heb je me gegeven?' 'Een slaapmiddel, die rust heb je wel nodig'. Alles begon te draaien en wat ik als laatste zag was dat Sem me optilde en meenam.

Arme Luna wat doe ik haar toch aan. Maar gelukkig heeft ze de anderen nog. Neem ook eens een kijke bij mijn, nou eigenlijk ons nieuwe boek. Het boek heet: The Endless War, en ik schrijf hem samen met richeira . Hint voor vandaag: een brief?