DON'T MESS WITH ME

H23 wel dat was onverwachts

Luna's pov

Ik werd wakker van de deur die met een rotklap openging. Ik keek rond dn zag Natas, Sem, Nate en Eef ook geschrokken kijken.

"Luna jij moet meekomen".

"Waarom?"

"Geen vragen gewoon meekomen jij!"

Ik werd ruw bij mijn arm beetgepakt en omhooggetrokken. Een pijnlijke scheut trok door mijn lichaam heen.

"Doe voorzichtig met haar jij opgeblazen papzak!"

Ik keek Sem aan en glimlachte kort naar hem als teken dat het goed was. Straks beland hij ook nog eens aan die paal.

"Ik zou maar goed om je woorden denken knul, voor je het weet zijn dat je laatste".

Ik werd meegesleurd naar buiten en de deur viel met een harde klap achter me dicht.

"Wil je me dan tenminste vertellen waar we naartoe gaan?"

"James vroeg naar je".

"Naar mij?"

"Ja".

Ik bleef stil en liet me meesleuren door de man, niet dat ik veel keus had met mijn ribben. We kwamen bij zijn grote hut aan en de man klopte op de deur.

"Binnen".

Ik werd praktisch naar binnen gegooid en de deur ging achter me dicht. Ik keek naar voren en keek recht in de ogen van James.

"Wat moet je James" siste ik.

"Ah Luna altijd zo vriendelijk".

"Bij jou wel ja".

"Ik snap niet wat ik met jou aan moet".

"Hoe bedoel je?"

"Je ligt meer in het ziekenhuis dan dat je je werk doet, dat is niet goed voor de zaken weet je".

"Als je dat zo erg vind waarom laat je me dan niet gaan?"

"Wat is het nut van wraak als je iemand  laat gaan?"

"Laat dan op zijn minst de anderen uit mijn hut gaan".

"Waarom zou ik dat doen? Ze zijn harde werkers, die heb ik weinig".

"Dan blijf ik hier en heb je ook geen problemen meer aan me".

"Interresants ruil, ik zal er over nadenken".

"Waarom moest ik hier in de eerste plaats eigenlijks komen?"

"Ik wou je wat laten zien".

Jacks pov

Waarom duurt het zo lang? Is ze zo ver van hier? Is de alliong verdwaalt? Leeft ie nog? Leeft zij nog? Nee niet aan denken Jack. De deur ging open en Dain kwam naar binnen.

"Hey ome Jack, nog wat van Luna gehoord?"

"Hey jongen, nee nog niet. Ik snap ook niet waardoor het zo lang duurt".

"We weten niet waar ze is, voor het zelfde is ze in Rusland ofzo".

"Ja je hebt gelijk, alleen ik wil weten hoe het met haar gaat".

"Ik denk iedereen wel".

Opeens hoorde ik een borend geluid en stond met een ruk op vanuit de stoel waar ik in zat. Ik holde de trap op en rende naar de kamer waarin Luna verbleef. Daar zat de alliong op haar bed en keek me aan.

"Kraa Jack".

"Ik ben Jack, geef maar hier".

Ik ontknoopte het papiertje van zijn poot en ging naast het beestje op het bed zitten. Dain kwam naast me zitten en keek vreemd naar het briefje.

"Is die van Luna?"

"Laten we het hopen".

Ik ontvouwde het briefje en en begon voor te lezen.

Hey Jack,

Dit is niet echt goed schrijfmateriaal maar je moet het er mee doen.

Ik keek naar het papier en het viel me nu pas op dat het rode vegen waren. Bloed.

Ik weet niet precies waar ik zit, ik weet allen dt het Firebox heet. Ik ben in goed gezelschap en zo komen we de dagen wat door. Het is eigenlijks alleen maar werken. Ik zie Jake al zo rondrennen in een kipkostuum zonder hoofd. Zeg tegen Jacob en Dain dat ik hun mis, net zoals jou natuurlijk.

Luna.

"Ik mis haar ook".

Ik keek naast me en zag Dain nog net een traan wegpikken. Ik knikte bevestigend.

"Ik ook Dain ik ook".

"Moeten we dit niet tegen Jacob vertellen?"

"Ja dat gaan we zo wel doen, ik wil eerst wat terug schrijven, wil jij ook?"

"Ja graag".

We schreven beide in stilte onze brief en bonden hem elk aan een poot.

"Zoek Luna".

"Kraa Luna Luna".

Hij hopte door het gat en vloog weg. Toen ie uit mijn zicht was draaide ik me om en pakte de brief van Luna.

"Kom, laten we dit naar Jacob brengen".

Natasha's pov

Ik wiebelde ongemakkelijk heen en weer. Vandaag was het zover, vandaag zouden Sem en ik het vertellen. Ik zat samen met Eva tegen de muur stukjes stro te vlechten. Nathan had averij gehad en lag nu in het ziekenhuis. Sem zou zo komen en Luna kan denk ik ook ieder moment komen.

"Natassie waarom wiebel je zo?"

"Omdat ik jou en Luna een geheimpje ga vertellen straks".

"Mag ik het weten?"

"Straks" glimlachte ik naar haar.

"Nee nu, ik kan heel goed geheimpjes houden".

"Dat weet ik Eef, maar ik vertel het liever in 1 keer".

"Oke" mopperde ze.

Ik gaf haar een aai over haar hoofd. Ze is ook altijd zo nieuwschierig, net zoals mama. Zouden zij en pap nog wel leven? De deur ging open en Sem kwam naar binnen lopen.

"Luna nog niet hier?"

"Nee anders zag je haar toch wel" zei ik botter dan zou moeten.

"Sorry ik ben gewoon een beetje gespannen".

"Ja ik ook".

"Weet Semmie het geheimpie nou ook al!" Riep Eef verontwaardigd.

"Heb je het haar verteld?"

Ik schudde mijn hoofd. "Nee maar ze wil het graag weten".

Sem lachtte. "Ze doet me denken aan jou".

"Eerder aan mijn moeder".

De deur ging open en Luna kwam naar binnen lopen. Sem liep onmiddelijk op haar af en controleerde zowat haar hele lichaam.

"Sem ik ben prima ga een van me af" lachtte Luna.

Hoe kon ze tich altijd zo vrolijk zijn? Sem liet haar uiteindelijk los en schraapte zijn keel.

"Euhh Luna Eva we moeten jullie iets vertellen".

"We?"

Luna en Sem keken beide mijn kant op. Oh god waarom kijkt ze nou naar mij.

"Euh ja umm, Sem en ik. We zijn mates".

En hadden jullie die zien aankome?

Hint van vandaag: een tweede poging mislukt altijd.