Yürek yangınım

22.Kisim

Elifin bedeni korku ile dolmustu. Yoksa yusufuda mi onu birakmisti.. Öyle agliyordu ki. Ikinci bir aci. Bu nasil bir imtihamdi.
Yusufu sirkeliyordu. "Yusuf ne olur uyan" diye sesleniyordu..
Elini tuttu. Basini basinin yanina koydu ve bekledi. dua ederek bekledi... Ici yaniyordu.. "Allahim, ne olursun alma onu benden. Yarabbi yürek yanginim o benim, sana siginirim herseyden. Ne olursun alma onu. " diye Allaha yalvariyordu..
Göz yaslari alev gibi yakiyordu yüzünü.. Yüreginden akan damlalardi onlar...
"Yusuf ne olursun, kalk. Kalk yürek yanginim.. " diyordu.. Ve yusuf elini sykti. Elifin elini kendinde hissetti.. Sevdiginin elini hissetmek sanki ona güc vermisti. Beklemisti hep onu. Severek vazgecmeyerek beklemisti. Ve eli elindeydi. Hissetmisti onunda ona olan sevdasini. Korkusundan aglayisindan. Ve yavas yavas kendine geliyordu... "Yusuf ? " demisti elif. Yasli gözleriyle..
Secde halinde basini cevirdi yusuf. Elife bakti.. Yüzünde tebessüm ile..
"Dur elif, tutma elimi, nefsim karismasin sevdama.. " demisti...
Elif hemen elini cekti ve kalbine koydu.
"Yarabbi sükürler olsun sana " demisti... Cok korkmustu ona birsey oldu diye. Ne yapardi oda onu biraksaydi. Bilemiyordu. Sirdasi da onu birakip gitmisti. Hemen kalkti ve su getirdi ona... Yusuf sirtini bir duvara yaslamis elifi bekliyordu..
"Al su ic biraz " demisti.. Kalbi öyle hizli atiyordu ki ikisinde.. Bu aci dayanilmazdi..
Yusuf biraz kendine geldikten sonra "neden bu kadar korktun elif ? " diye sordu. Elif agladi ama hic bir cevap veremedi. Söyleyemezdi ki ona onu sevdigini. Allah tan baskasina dile getiremezdi.. Susmaliydi. Yine es sabur diyerek susmaliydi. Nefsini karistiramazdi sevdasina.
"Neden susuyorsun her defasinda elif.. Söyle bana, bu beden sessizligini kaldiramiyor artik.. Sesine hasret kaldi yüregim. Ben bir hata yaptim, cok pisman oldum. Ama yaradan aldimi sevdami icinden.? " diye konustu yusuf. Elif bu sözlerden sonra hemen basini kaldirdi ve yusufuna bakti. Gözleri ile cevap verdi bu sorusuna..
"Allah tek bir an eksik etmedi seni sevdamdan " dedi o gözler. Yusuf anlamisti cevabi. Tebessüm etmisti...

.................

Sabah olmustu. Bugün fatihi gömmüslerdi.. Elif ona cokca dua etti... Onu özledi. Dostuydu o cünkü ...
Son kez icinden seslendi ona. "Allaha emanetsin sirdasim " dedi...
Ve arkasinda birakmak zorunda kaldi. Ve gitti oradan...
Onun en güzel nimeti resulallahin oraya gömülmekti. Nasil bir salih kuldu ki ona böyle bir nimet verildi...

Bugün son gündü. Dönüyorlardi.. Elif fatihi son ugurlamasindan sonra otele gidip esyalarini hazirladi. Yanlizdi. Fatih ile birlikte gelmisti ama fatihsiz dönüyordu.. Hic uyuymamisti günlerdir. Bedeni cok yorgundu.. Ama o bunu farkinda bile degildi..
Hazirlandiktan sonra esyalarini asag indirdi.. Herseyi geride birakip gidiyordu. Belkide yusufuda.. Onunla konsmamisti. Hic birsey anlatmamisti. Sukunetini koruyup susmustu..
Otobüs disarida bekliyordu..
Tam iceriye binecekken son kez arkasina bakti. Yusuf orada onu izliyordu..
Bakislarini dindirdi devam etmek isterken yusuf cagirdi "Elif. " diye. Elif simsyki yumdu gözlerini .. Duymak istemedi ama yusuf buna izin vermedi..
Onu durdurdu. "konusalimmi biraz " dedi. Elif hic bir cevap vermeden basini salladi.. Hayir dedi. "Lütfen " diye israr etti yusuf.
Elif daha fazla dayanamadi ve kabul etti. Bir kenara gectiler ve orada konusmaya basladilar. "Neden susuyorsun elif, tek bir söz söyle. Ya vazgec de yada kabulumsun de" demisti yusuf. Ama elif yine susmustu. Yakistiramiyordu kendine. Yeni vefat etmisti fatih. Hemen ardindan ona gidemezdi..
Ve yine susmustu elif..
Yusuf deliricek gibi oluyordu.. Sakin kalmak icin kendini zorluyordu. Bu suskunlugu onu yiyip bitiriyordu..
"Elifim, sen ne dersen ben ona raziyim. Vazgec dedim defalarca bu gönüle. Ama gecmiyor senden.. Kalbim yine elif diyor. Allaha dua ediyorum alsin kalbimden seni diye ama yaradan almiyor.. Ne dir bunun alameti.. Sen sustur bari bu gönlü.. " demisti yusuf.. Gözlerinden yas akiyordu... Yusufu belkide birdaha görmeyecekti elifini.. Ama elif öyle soguktu ki, yakiyordu tüm bedenini..
"Susmak güzledir, ama pismanliga yol acar. Konus, yine konus. Bana bagir cagir. Ama benimle konus. Nerede benim kücük elifim. Nerde o hircin elifim.. O Allah aski ile yanan elifimin kalbi nerede?! "
Diye yusuf artik sesini yükseltmisti.
Elif bu sözlerine tebessüm edip elini yusufun kalbine koydu. Oradayim dedi..
Yusuf sasirmisti. Hem sevinmisti hemde anlamiyordu.. Herseyi artik kafasini karistirmisti..
Elif elini cektikten sonra arkasina dönüp giderken yusuf son kez "allaha emanetsin elif. Bu gönül sessizligini tasir, ama anlar, yaradan seni bana yar diye yazmamis. " demisti.
Elif cok agladi bu sözlerine. Yusuf ondan vazgeciyordu.. Yine ayrilik vardi.. Cok acmisti kalbi.. Yusufuna sonkez dönüp bakti.. Öyle bir bakti ki "sen benden gec sende, bendeki bu sen, senden gecmez" dedi. Ve gitti otobüsüne bindi..
Yusuf arkasindan izliyordu... Son kez sevdigine bakiyordu.. Saskinlikla. Sonunda konusmustu elifi. Bir umut daha yakalamisti sevdasinda.

...............................................

Elif istanbula havalimanina varmisti. Kapiya cikamiyordu. Fatihin ailesi orada bekliyordu. Fatihsiz geldigini nasil aciklardi...
Tüm cesaretini toplayip dua edip cikiyordu yavas yavas.. Basi yerden hic kalkmiyordu..
Yavas yavas yürüdükten sonra annesi gördü onu. Fatihin annesiydi..
Elife gözü yasli bakti..
Ama ne bir kizginlik nede bir yangin vardi.
Elif onu gördügünde simsyki sarildi.. Öyle korkmustu ki. Annesi de ona kendi evladi gibi sarildi... Elifin gözlerinden yaslar akti..
"özür dilerim, ben bilemedim.." Demisti elif.
"Aglama kizim, o rabbine kavustu. Sen ona verebilecegin en güzel hediyeyi verdin.. O oranin aski ile yanarken sen hic düsünmeden alip götürdün.. " demisti annesi... Öyle rahatlamisti ki elif... Herkes üzgündü ama elif daha fazla üzülmesin diye belli etmemeye calisiyorlardi.
Daha sonra annesi onu evlerine götürmek istedi ama elif kabul etmedi. Sonkez fatihle kendi yasadigi eve gitmek istedi.. Kimse onu oraya göndermeye razi gelmesede elif dinlemedi. Sonkez fatihinden vedalasmak istedi. Huzur kaynagina sonkez bakmak istedi..

Eve vardiginda göz yaslarina boguldu. Bir an ici yandi. Sirdasi yoktu.. Kapiyi acmakta zorlandi ama direndi. Girmek istedi...
Cikislari bir an göz önüne geldi ... Meger o yüzden sonkez kitlemek istemis fatih..
Anahtari acamadikca sinirlendi ve sinirleri bozuldu. Kendini yere atti ve agladi.. Dua etti sadece. "Allahim bana güc kuvvet ver." Dedi...
Sakinlestikten sonra girdi iceriye...
Etrafa bakindi.. Ne kadar da zordu. Her kösede bir ani kalmisti sanki. Hepsi gözlerinin önüne geliyordu.. Abdest aldirdigi kova yi gördü.. Fatihin baslarda utandigi anlar. Yüzü kizardigi anlar. Kendini elife muhtac hissettigi icindi.. Öyle üzüldü ki elif...
Sonra fatihin yattigi yere gitti.. Yatagina bakti ki birsey gördü...
Bir mektup... Fatihten bir mektuptu. Üzerinde "en sevdigime, ahu gözlüm" yaziyordu.
Gözlerinden akti yaslari mektuba.. Oturdu oraya ve yavas yavas acti mektubu...
"Elifim, allahin bana güzel verdigi melegim... Aglama sakin, biliyorum göz yaslarin durmuyo.. Ama sen agladikca yaniyo benim canim.. Aglama sakin güzel gözlüm...
Ben senin hakkini nasil öderim bilmem... Sen bana her abdest aldirdiginda bir kez üflemedin. Bana öyle güzel hizmet ettin ki, yeri geldi utandim senden..
Biliyormusun seninle hic hayal kurmadim, cünkü seni hayallerimle kirletemedim. Sen hayallaerden öte güzelsin.. insaAllah allah sana yusufla güzel bir Iman aski yasatir..
Kendine dikkat et. Sen ismine layik bir elif ol. Sakin Allahtan vazgecme sabrina güzel karsilik ver. Allah seni mükafatlandiracaktir..
Sana emeginin karsiligini veremem ama bir hediyem var elifim, emanetin odanda. Dolabinin üstünde duruyor..
Kendine iyi bak. Allaha emanetim sin..
Fatih" yaziyordu mektupta..
Elif göz yaslari ile indi hemen secdeye..
Titriyordu.. Ve birkez daha anlamisti. Allahtan gelen Allaha gidiyor. Ve tek yaptigi dua dua ve duaydi..
"Yarabbi icim yaniyor. Bilen sensin duyan sensin. Tek sahibim ise yine sensin.." Demisti. ...
Bir kac saat secdeden kalkamadi. Kalkmadikca onun huzuruna vardi. Cünki allah ile tüm perdeler kalktiydi. Artik sadece Allah diye bagriyordu. Kendini sadece Allaha teslim etmisti. "ALLAAAAAAH!!!" Diye haykiriyordu..
Susmuyordu Kalpti bu. Allahin en güzel hediyesi bagriyordu. Ve yine "ALLAAAAAAH" diyordu. Ve duramiyordu elif.. Bir saat sürmüstü. Icindeki Allah aski dilinden bitmemisti...

Ve yavas yavas sakinlesmeye baslamisti.. Sakinlestikten sonra basina agrilar girmisti. Tüm bedeni yorulmustu.. Titriyordu. Kalkti ve cok mutluydu. Allah ona bunu tattirdi diye cok sevinmisti... "Allahim sana sonsuz hamd olsun" demisti...

Ve telefon caldi. Elif telefonu acip cevap verecek gücte degildi. Acmamisti. Ama israrla biri ariyordu... Elif telefonu sessize aldi ve yatagina uzandi...
Tam uykuya dalmisken birileri israrla kapiya vuruyordu. Elif sasirmisti.. Keninde gelmeye calisiyordu ama birileri israrla kapiya vuruyordu. Hemde cildirmis gibi. Korkmaya baslamisti artik.. Neredeyse kapiyi kiracakti. Elif cok korkuyordu. Kapiya yaklasti ve acmak isterken o kisi kapiyi kirdi ve iceriye girdi. Elif korkusundan cigliklarla bagriyordu... "IMDAAAAAT!!!"