Yürek yangınım

9. Kisim

Ikiside cok heyecanliydi... Yusufun elleri titriyordu... Elifin yüzüne bakmamak icin kendini zor tutuyordu.. Ikisininde Kalpleri dillenmisti..
Elif ise özleminden göz yaslarina hakim olamiyordu.. Yakinligi bile ona öyle huzur veriyordu ki... Kalbi öyle güzel hizlaniyordu ki... Mutlulugun simgesiydi... Sükür ediyordu icinden...

Yusuf ise dayanamamisti.. Gözlerini alamiyordu ondan. Cok güzeldi... O örtüsü ona o kadar cok yakismisti ki, melek di gözlerinde... Yusuf doyamiyoru bir türlü....
Elif ise karsisinda utaniyordu.. Cok utaniyordu...
Sessiz ve sakin bir kenara gectiler...
Onlar yanliz olmaktan utaniyordu.. Biliyorlardi bu uygun degil.. Ama birbirlerinden uzak durmak icin gayret gösteriyorlardi... Mesafelerini korumaya calisiyorlardi...

"Cok, cok sevindim... Anlatilmicak kadar güzelsin Elif, biliyordum tesettüründen vazgecmeyecegini biliyordum...." Demisti Yusuf ...
"Vakti gelmisti..., sükürler olsun" diye sessizce cevap vermisti elif....
"Elif.. Hergün dua ettim... Bu kücük kiza gönlümü kaptirdigim gibi kalbimide sende unutmussum. Bir an olsun cikmiyorsun aklimdan... Belkide vakti gelmistir..." Diye konusuyordu Yusuf...
Elifin bu sözlerden sonra heyecani daha da artmisti... Kendime hakim olamiyordu... Gözleri durmak bilmiyordu. Sesine hasret kaldigi cok güzel konusuyordu...
"Neyin vakti geldi Yusuf" diye sordu elif....
"Otur söyle Elifim.. Otur ve gözlerini kapa olurmu.. Ben sana ac diyene kadar da acma lütfen..." Debam konustu...
Yusufun gözlerinin ici parliyordu.. Elifinin yakininda olmaya doyamiyordu.. Elifin o kizarmis yanaklarini gördükce daha da seviniyordu. Biliyordu onu cok seviyordu... Biliyordu elifi en güzel kaabe duasiydi..

Elif hic tereddüt etmeden ona güvenerek söylediklerini yapti... Usulca oraya oturdu.. Yasli hasret kalmis gözlerini kapadi. Ve yusufundan bir söz bekledi sabirsizca.. Ne kadar da saf masum du...

Yusuf hemen elifin bisi görmediginden emin olduktan sonra büyük bir heyecanla arabasina gitti... Hizli adimlarla, mutlu bir sekilde... Durmadan arkasina bakip elif gözlerini actimi diye kontrol ediyordu..
Arabadan hemen alicaklarini aldigiktan sonra elifin yanina gitti.
Ona dokunmaya korkarak ellerine birseyler verdi..
Elif ellerini ellerinde biraz dah hissetse heyecani uzaktan belli oluyordu. Titiriyordu. Hemde cok titiriyordu... Hizli hizli nefes aliyordu... Sabirsizca bekliyordu artik. Ac demesini bekliyordu...
"Ac Gözlerini Elifim" dedi Yusuf...
Yavasca korka korka acti gözlerini Elif..
Yusuf biraz uzaklikza ayakta duruyordu. Ona yaklasmaktan zarar vermekten korkuyordu.. Basi yerde gözlerini yumarak bekliyordu..
Ellerini birbirine kenetlemis bir halde heyecanla bekliyordu...

Elif gözlerini actiginda inanamiyordu... Nutku durmustu... Bakmaya doyamiyordu.... Göz yaslari o koca demet güllere akiyordu... O kirmizi muhtesem güllere akiyordu... Yaninda ise bir Kur'an-i Kerim vardi, üzerinde cok güzel bir tektas....

"Elifim.. Kaabede hayirli bir es diledim, rabbim ayaklarina benim izimi mühürledi... Her gecen gün gönlümü sana biraz daha kaydirdi... Senin o temiz kalbine, o Allah askina, dua kokan ellerine asik oldum... Sen benim kücük elifimsin...
Eger sende benimle bir yuva kurmayi kabul edersen, istersen... O zaman sana söz veriyorum ilk abdest siramizi hep sana verecegim...
Elifim benimle evlenirmisin" demisti Yusuf......
Elif bir cevap veremiyordu... Dilini yutmustu sanki... Ellerindeki güzelliklere bakmaya doyamiyordu.. Kulaklarinin duyduklarindan dona kalmisti...
Yusuf bu sessizlige dayanmadi " sana sadece bir tektas hediye edemezdim.. O gülleri gözünü boyamak icin almadim. Biliyorum sen akilli bir kizsin.. Niyetim peygamber efendimizin gülleri oldugu icindi. Kur an'i kerim ise rabbimin bize olan emaneti oldugu icin, ve seninle bir ömür ona sahip cikmak istedigim icin aldim... O yüzügü ise parmaginin bos yanini ben ile dolmasi icin aldim..." Demisti....

Elif sadece susuyordu.........