Yürek yangınım

1. Kisim

Hic istemiyordu Elif Mekke ye, o kutsal topraklara gitmeyi. Daha cok cahildi. Basi acikti, güzeldi... Oraya gidip tesettüre girmekten korkuyordu... Birde depresyonlardaydi.. Allah onu o kücük 18 yasinda intihamlara sokmustu. Üstesinden artik gelemiyordu, imani cok zayiflamisti...
Birgün annesi ona üc kez sordu "göndereyim de git oralara kizim, belki kendini biraz toparlarsin" diye. Elif cok edepli bir kizdi. Tek sorunu nefsi ona tesettüre izin vermiyordu. Ama edebini bilen oturup kalkmasini bilen, giginmesini bilen bir Elif ti o..
"Hayir anne, henüz istemiyorum, oraya gittikten sonra tesettüre girmem lazim, bos dönenem" diye annesine söyleniyordu. Korkuyordu o...
Annesi ama buna ragmen onu dinlemedi. Belki sonradan bir ask düser kalbine de gitmek ister diye onu gizlice yazdirdi. Oda artik kafilelerden biriydi. Oda artik umre adayiydi. Abisi ile umreye gidicekti. Bundan haberi bile olmasa...
Zaman gectikce Elifin yüreginde o Allah aski bagirmaya basliyordu. Artik umreye sadece iki hafta kalmisti... Annesine hergün yalvariyordu "annem ne olursun beni de gönder, gitmek istyiorum hata ettim ben " diye ama nafile. Annesi hic birsey belli etmeden hayir gec kaldin gitmiyorsun demisti...

Bir gece Elif rüyasinda o Kaabetullahi gördü. Oralardaydi. Resulallahin dogdugu yerde. Tabafts bulmustu kendini. Kalbindeki Alllah aski bagirmaya basladi. " lebbeyk Allahüme Lebbeykk!! " diye bagriyordu. "Lebbeyk kela serikele lebbeyk".
Elif artik anlamisti. Allah diye yaniyordu...

Uyandiginda aglayarak uyandi. Kosa kosa annesini odasina gidip, ayaklarina sarilarak " anne ne olursun gönder beni, ne olursun anne, beni rabbime, resulallaha  kavustur" diye hickoriyordu. Ama nafile annesi kararliydi söylemicekti. Cok sevinmisti kalbine bu atesin düsmesi. Dualari kabul olmustu. Her namazinda bunun icin dua ediyordu annesi. Imanina dua ediyordu. Elifinin tesettürüne dua ediyordu...

Hic belli etmeden ailesi ona asi yaptirmaya götürdü. Hastaliklardan korunmak icin oldugunu söylemisleri. Anlamamisti elif. Umudunu kaybetmisti. Ailesi doktoru ile konusmustu. Ona bisey söylemicekti. Umre asisi oldugunu demicekti..

Hergün iki hafta boyuna agliyordu elif. Istiyordu. Cok istiyordu. Arkadaslari hevesli hevesli umreye gidicegini anlatiyordu. Bilerek yapiyorlardi. Onu biraz daha bu kararindan dolayi pisman etmek icin... Abisi hergün umreye gidiceginin sevincini anlatiyordu. Elif ise umdunu yitirmis bir sekilde hem dinliyor hem agliyordu...

Herkesin haberi vardi artik. Elif gidicekti. Ama kimse ona belli etmiyordu..
Ve o gün gelmisti. Ertesi sabah abisini umre icin ugurlayacaklardi. Ama elif istemiyordu.. " ben gelmicem abi, seni ugurlayip buralarda kalamam, buna dayanamam" diye agliyordu. Abisi ise " gelmessen beni cok üzersin, biricik kardesim beni göndermeye gelmiyor ne kadar üzülürüm " diye onu ikna etmeye calisiyordu.
Onun üzülmesine dayanamazdi. Cok yufka yürekliydi. Cani ne kadar da yansa gelicekti.
O gece oturdu sabaha kadar ugrastigi hatimi okudu. Sonunda kur' ani hatim etmisti. 41 yasin okumustu. Abisine vekalet verip orda resulallaha onun adina hediye etmesini dilemisti. " hayi bacim gelseydin, isteseydin, kendin hediye ederdin" diyip onu daha da yikmisti....

Hava alanina cikicaklardi. Abisi geldi sabah odasina ve " bacim ne olursun beni gönderirken de olsa üstüne bir ferace ve basörtü takmani istyiorum, beni öyle güzel göndermeni istiyorum diye rica etmisti. Elif buna bir anlam vermese bile kabul etmisti. Abisini cok severdi. Bir dedigini iki etmezdi.. Onu dinleyip en güzel feracesini ve örtüsünü takmisti. Cok güzel olmustu. Sanki daha daha güzel olmustu. O güzel yesil gözleri parliyordu. Yüzü nurlanmisti. Gözlerine sürme sürüp resuallahin sünnetini islemisti...
Ve yol boyunca agladi. Havaalanina gelince yikildi insanlarin sevincini görünce. Kendini cok sykiyordu aglamamak icin. Sonra bir an dikkatini cekmisti " abi neden ikitane bavulun var, ne yapacaksin o kadar esya ile". Abisi hemen toparladi durumu " kullanmadigim kiyafeler var digerinde, bir fakir bulur veririm" diye ikna etmisti...