Yürek yangınım

2. Kisim

Gözlerine inanamamisti Elif. Kalbine deymisti bu not. Sanki yürekten yazilmisti. Kalbini oksamisti. Ilk defa böyle hislerde bulunmustu. Hic sevmemisti Elif. Hic kimseye o gözle bakmamisti.. Heyecanlandi Elif. Elleri titremeye basladi. Kalbi hizlanmaya baslamisti. Tekrar tekrar okuyordu o sözleri. Icine isliyordu. Ezberliyordu... Bu sözlere sahipleniyordu..

Henüz 18 yasindaydi ama cok olgundu. Cok güzeldi Elif... Ne yapicani sasirdi o an. Yusufun kiz kardesi onu izliyordu. Birsey bilmiyordu ama anlamisti onun icinde bisey oldugunu... Elif utanmisti. Mendili hemen cantasinin icindeki kur ani kerime koymustu. Orada sakliyordu Yusufu, sözlerini...

Hemen basini kaldirip yusufa bakmak istedi, ama Yusuf gitmisti bile. Yoktu...

Sonra ezan okundu. Imam öyle güzel ezan okuduki Elif gözyaslarina hakim olamadi.. Allah'i öylesine icinde hissediyordu ki, günahlarindan utaniyordu. Boynu bükük sessiz bir sekilde agladi..
Yanindaki ablalar sirtini oksayip "allah bu aski bozmasin" demisti. Elif korktu bir an. Yoksa yusufu mu diyorlardi. Ama nerden biliyorlardi. Hayir bilemezlerdi. Symsyki cantasini tuttu ve tebessüm etti.. Ask dediklerinde Yusuf geldi aklina. Yarasiydi o onun. Izini tasiyordu ayaginda. Bir mühür gibiydi sanki..

Ve imam "Allahu ekbar!" Dedi. Kalbine bir ok gibi saplandi allahin kelami. Bütün müslümanlar Namaza durdu. Hepsi Allahin huzurundaydi. Hep birlikte ayni dua yi yapip ruküya iniyorlardi. Sonra ise Secdeye. Allahla bütün perdelerin kalktigi ana. Secdedeyfi Elif. Artik rabbiyle arasinda hic bir mesafe yoktu. Bütün perdeler kalkmisti. Ona secde ediyordu... Gözlerine hakim olamiyordu. Seccadesi islaniyordu. Gözlerinden nur akiyordu sanki. Seccade paril paril parliyordu... Ve " allahu ekbar" dedi imam....

.........

Farz kilinmisti. Artik sünneti insanlar kendileri kilicaklardi.. Elif icinden Allahu ekbar derken sanki icindeki nefis dügümleri cözülüyordu. Allaha olan yakinligi ona cok huzur veriyordu. Secdeye indiginde kalkamamisti. Günahlari sanki omuzlarindan dökülüyordu, öyle hissediyordu. Tövbe etti. Tüm günahlarina, yanlislarina...
Namaz bittikten sonra ellerini kaldirdi dua etti. Öylesine güzel dua ettiki yusufun gözü takili kalmis bir halde ona bakiyordu. Duasindaki samimiyete hayran kalmisti. Ilk defa bir insani böyle aciz böyle muhtac görüyordu...
Yusufun yüzünü bor tebessüm bürümüstü. Böyle bir kiz dilemisti. Iste böyle masum bir kiz...

Duasina amin diye Elif bir anda sessiz bir " amin" duydu. Yusuftu bu. Görmemisti onu dua ederken. Meger onu izliyormus... Utandi elif. O yanaklari kizardi. Hemen Seccadesini toplayip ablalarla Otele kahvaltiya yürüyordu. Heyecanlanmisti bir an Yusuf ona bu kadar yakin olunca... Basini yerden kaldirmadan yürüdü. Yanindakilerle sohbet etmeye basladi herkes ona " masallah elif " diyip onu utandiriyorlardi.

Otele geldiklerinde hemen yemek haneye indiler. Her masada bir iki kisilik yer vardi. Arkadaslariyla birlikte oturamicakti.
yemegini alip bir teyzenin yanina oturdu. Birtek onun yani bostu..
Cok tatli bir teyzeydi. Onunla sohbet etmeye basladi. Ona aslinda acik bir kiz oldugunu anlatti. Teyze ise buna cok sasirmisti. " o kadar güzel yakisiyorki sana cok güzel tasiyorsun üzerinde, rabbim birdaha cikartmasin" diye iltifat ediyordu. Elif sessiz kalmisti bu duruma. Bilmiyordu döndügünde tesettürü nü koruya bilcekmi diye.
Beraber kahvaltilarini yaptiktan sonra teyzeden vedalasip odasina gitti Elif. Abdestini tazeleyip arkadaslariyla tekrar Kaabeye tavafa gidicekti..

Hazirlandiktan sonra asagda arkadaslarini beklemeye indi Elif. Orada abisine rasladi " bacim nerelerdesin ya, unuttun beni" diyerek Elif ile sakalasiyordu. "Ya abi ya, burada tüm herkesi, dertleri unutuyorsun, özür dilerim" diyip üzülmüstü Elf. " olsun bacim, yeterki sen iyi ol, allaha ibadetlerini yap, varsin gelsin bacim beni unutsun ne yazar" diyip kizdiriyordu. Elif tatli bir tebessümle yavasca omuzunu vurdu. " ya abi öyle deme ya" diyordu. O an Yusuf gecti önlerinden. Bu defa kizgin bakiyordu. Sinirli görünüyordu. Ne oldu aceba diye Elif merak etmisti. Daha fazla bakamadi yüzüne. Hemen cekti gözlerini...
Yusuf hizli adimlarla uzaklasti oradan. Elifin de arkadaslari geldikten sonra onlarda Kaabeye dogru yürümeye baslamislardi..

Yürürken bir an Elifin ayag bir yere takildi ve düstü. Yusuf önündeydi. elifin cani öyle acimisti ki bir "ah" cekti. Bunu duyan yusuf hemen arkasina döndü. Yusufun arkadaslari birsey oldu sanip yardimci olmak icin yanlarina gelmek isterken yusuf bir an " birakin nisanlisi veya kocasi yardim eder ona, bize düsmez" diyip sert bir tavirda arkadaslarini engellemisti. Elifi öylesine yaralamisti ki bu sözler. Abimdi o benim diyemedi. Ikisininde arkadaslari yanindaydi... Elif cok kötü olmustu. Cok kirilmisti bu sözlere. Ön yargili olmasi onu cok sinirlendirmisti..
Ayaga kalkip devam yürüdü Elif...

.............

Tavaftaydi lar. Arkadaslarinin kolundan tutup tavaf ede ede dua ediyordu Elif. Ailesi icin, intihamlari icin, tesettürü icin ve yusufu icin... Kaptirmisti gönlünü ona. Ama bilmeyecekti bunu. Kirmisti onu.. Icinde beslicekti bu sevdayi. Sessizce sevicekti.