Yürek yangınım

16. Kisim

Elif havalimaninda agliyordu. Hasretlik vardi henüz yüreginde. Yusufuna daha doyamadan ayrilmisti. Hemde hic birsey söyleyemeden.. Belkide yusuf onu unutmustu. Ve bu söz onu daha da yakiyordu.. Durmadan etrafina bakiyordu... Ucaga binmek icin beklerken telefonu caldi..
"Elif, elifiim dur gitme! " diye bagriyordu. Yusufuydu bu... Kalbi sizladi. Sizalamak degildi bu sadece agriydi.. Sanki sonsuza dek bir agriydi..
Dilinden hic bir sözcük cikmiyordu.. Sevdigine hic birsey diyememisti...
"Elif gitme sevdigim, beni affet yetisemedim.. Bilmiyordum elifim beni affet! " diye haykiriyordu yusuf.. Elif artik sadece hickiriyordu. Insanlar ona bakiyordu, o ise cok utanmisti. Ama neylesin, kalbine engel olup onu susturamiyordu..
"Sana hakkim helal olsun, kendine iyi bak yürek yanginim... Cennete görüsecegiz insaAllah" demisti elif. Bir vedaydi bu... Imamina, sevdigine en cok ta kaabe duasina bir vedaydi bu.. Elden gelmeyen bir cezaydi..
Yusufun sesleri duyuluyordu. Cildirmis gibiydi.. Bekleyemiyordu.. Gitmesine dayanamazdi ki.. Sevdigi ondan tamamen uzaklasiyordu.. Kavusacakken hersey biraz daha zorlasiyordu..
Elif zor da olsa telefonu kapatti ve ucagina bindi.. Gözlerinden hep yaslar akiyordu.. Yaninda oturan bir genc ona bakti ve "allah yardimcin olsun insaAllah bacim.. " demisti... Bu sözlerden sonra elif kendine daha da engel olmaya calisiyordu.. Bakamiyordu bile o gencin yüzüne. Edebine sigmiyordu.. Iffetini böyle güzel korumustu.. Bunu anlayan oglan yerini bir baska bayan ile degistirmisti. Elif rahat etsin diye... Bu biraz da olsa elifin icini rahatlatmisti..

Ve bir kac saatlik yolculuktan sonra elif türkiyeye gelmisti. Onu akrabalari karsiladi. Ama bekledikleri mutlulukla gelmemisti elif..
Cok üzgün ve mutsuzdu....

Yusuf o gün deliye dönmüstü. Babasinin kapisina gidip "neden gönderdin onu amca, neden riza vermedin" demisti.. Babasi hic sasirmamisti kapisina dayanmasina... Elini omuzuna koydu ve " buda bir intiham ogul. Seven gönül onu dünyanin bir ucundan dahi bulur, sende bul kendi iradenle al ve evlen o zaman " demisti.. Yusuf ne diyecegini bilemedi.. Cok zayif kalmisti sanki bu sözlere. Hissedebilmek.. O daha elifin caninin yanacagini düsünememisken bunu nasil düsünebilsin..
Yusuf boynu bükük oradan ayrildi.. Camiiye gitti ve sadece secdeye indi. Ve allaha yalvardi... Caresizligine agladi..

...................

Aylar gecti. Elif üniversiteye gecmisti..
Cok erkek vardi onu isteyen o ise birkez dahi dönüp bakmiyordu..
Gönlündeki yusufu henüz atamamisti.. Hergün hic aksatmadan o amcanin ona verdigi kitabi okudu.. Ve son sayfasina gelmisti .. "Elifime, sevginin onun yaninda basit kalan duama.. Göz yasi ile yüregimi aydinlatan, kanatsizliklarina. Allah dedigimde dua kokan elif gibi aska.. " Yaziyordu.
Yusufydu bu..
Ve birkez daha yikildi elif. Yusufun yokluguna alismisti yavas yavas artik. Bununla bas edebiliyordu. Onu hala sevsede göme biliyordu. Ama bu sözler yine alevlendirdi icindekini..
Üniverstedeydi.. Ve kütüphanede öylece oturuyordu.. Sonra o genc celdi yine. Ucaktaki genc. Onun icin yerini degistiren genc.. Elifi yine aglayarak gördü..
"Oturabilirmiyim?"diye sordu. Elif basini kaldirdiginda onu görünce cok sasirdi.. utandi. Hemen basini yere egdi ve gözlerine bakmadi.. "sen yine?" Demisti elif.
"Kader iste, demek birkez daha görüsmemiz gerekiyormus" demisti o genc.. Elif hic birsey demedi. Kitapdaydi gözleri. Akli hala yusufundaydi.. "Sormak haddime degil, ama neden hep agliyorsun, ailene mi birsey oldu, namazini mi kacirdin? Veya allaha kullugundan utandigin icin mi? Neden hep agliyorsun. Seni gördükce imreniyorum." Demisti oglan. Bunlar ama elife cok agir olmustu. O allaha degilki yusufa agliyordu. Oysa o oglan hakliydi. Rabbi icin yapmasi gereken o kadar cok sey varken, baskasi icin agliyordu..
"Ben birisini cok özledim ondan agliyorum" demisti elif..
"Bende seni allah aski ile yaniyor sanmistim, sunu unutma dünyadaki bir kac günlük sey icin göz yasini dökmeye deymez, oysa sen bu dünyaya Allaha kulluk etmek icin gönderildin, nefsinin arzularina degil.." Diyip masadan kalkmisti.. Elif öylece kaldi. Ne kadar da agir konustu.. Hakliydi oysa.. Bir an yerin dibine girmek istedi o kücük elif...
Hemen kitabini masadan alarak kalkti oradan.. Oglanin arkasina. Dikkatini cekmisti... Gördü ki o genc okulun mescidine girmisti. Namaza.. Oysa namaz vakti dahi degildi. Gizlice onu izledi elif.. Seccadesini serdi.. Edeplice oturdu ve tesbihi alip allahi andi.. Elif hayran olmustu ona... Göz yaslari akiyordu..
Sonra arkasini dönerek ayrildi oradan. Eve gitti.. Eve gittiginde ailesi onu bekliyordu.. Herkes bir anda okulun nasil gectigini felan sormustu sonra ise asil konuya gelmislerdi.. Onu isteyen birileri vardi yine...
Elifin karari belliydi.. Hayirdi. Okulu bitince evlenmek istiyordu. Yusufu ise yoktu artik..

Ertedi gün tekrar okula gidiyordu elif. Siyah feracesini gigindi ve cok güzel bir örtü takti... Dikkat cekmiyordu ama güzelligi aydinlaniyordu..
Okula girer girmez o genci gördü yine... Gözleri ona bakiyordu. O gencinde gözleri ondaydi..
Hic fazla bakmadan oradan gideken bir baska oglan elife dersler ile ilgili birsey sormak istedi. Elif basini yere egip geriye cekilsede bu oglan bunu anlamamisti.. Bunu gören o oglan hemen ayag kalkip elifin yanina gitti. O oglan ne istiyorsa o yardimci olmak icin.
Elif o firsatta hemen mescide gitti.. Ici okadar doluymus ki secdeye inip sadece agladi.. Sesi duyuluyordu...
O genc arkasindan gelip onun agladigini görünce tebessüm etti.. Izledi elifi öylece.. Sonra elif sakinlesince kalkarken kapiya dogru bakti ama kimse yoktu. O oglan coktan gitmisti bile.

Birgün Elif yine okuldayken yine bu oglani gördü.. Ismini cok merak ediyordu. Ama soramiyordu.. Yanindan gecerken bir kiz bu oglana seslenirken ismini duydu.. "Hamza" diyordu..
Bir an hz. Hamzayi getirdi aklina... Tebessüm ile bakti.. Ne kadar da güzel bir isimdi..
Sonra bu seslenen kiz hamzanin yanina gidip koluna sarildi. Elif bir tuhaf olmustu.. Hoslanmamisti bu durumdan ama onu ne ilgilendirdi.

Ve aylar sonra okul bitince yine bir haber gönderildi. Elifi isteyenler vardi.
Elif gelmelerini kabul etmisti..
Cünki Yusufu gömmüsdü.. O nun artik gelmeyecegini biliyordu..

Ertesi gün misafirler gelmisti. Elif cok güzel hazirlanmisti ki..
Ve geldiler...