Yürek yangınım

14. Kisim

Yusuf beyninden vurulmusa döndü... Arkadasiymis meger onunla evlenmek isteyen... Nasil olur böyle birsey. Bir an öylece kala kaldi.. Ne bir söz cikti agzindan nede bir kelam... Yüregi sizladi...
Arkadasi " taniyormusun yoksa?" Diye sormustu o an. Sasirmisti hic bir sey dememesine...
Yusuf bir cevap vermek istemiyordu. Belkide elif zor durumda kalicakti... Oysaki elifini ona vermek bile istemiyordu...
Hemen "benim gitmem lazim kardes. Hadi Allaha emanetsin" diyip arabayla devam etti...
Cok hizli sürüyordu arabayi... Gözlerinden yas gelmisti adeta... Ne yapicani sasirmisti. Gönül olsa gerekti bu... Yaniyordu iste. Haykiriyordu acidan... Onu kaybedip böylesine bir baskasina vermek cok agir olmustu..
Sadece gecmisi yüzünden. Ettigi hatalar yüzünden.. Asil simdi daha da pisman olmstu. Kendine cok kiziyordu. Nasil olurdu da nefsine bu kadar kapilirdi. Nasil gelecegini düsünmeden böyle edepsizlikler yapardi... Simdi asil cani daha da yanmisti...
Kalp sizintisi deniliyordu buna. Kalbine bir agri saplanmisti... Barut gibi bir ates. Kendisine olan öfkesi gittikce artiyordu... Sanki aynadan kendisine bakmaya utaniyordu artik...
Igreniyordu kendisinden. Öyle kirli hissediyordu ki kendisini...

Elif eve geldiginde morali cok bozuktu. Gönlü yusufunda da olsa öyle bir yola girmisti ki vazgecmesi zordu artik... Ailesi nasil karsilardi bilemiyordu..
Odasina girip dua etti. Kendine hakim olamayip ortaligi dagitmisti. Ailesi duydugunda hemen yanina gelip ne oldugunu sorduklarinda ise, annesi fak etmisti gönül isiydi bu...
"Kücük elifim, bitanecik kizim hadi anlat bana ne oldu" diye sordu annesi. Odadan abisi ve babasi cikmisti bile... Belki annesiyle dertlesir diye..
Elif annesine öyle syki sarildi ki. Annesi bagrina basti onu...
"Anne canim cok yaniyor" demisti elif... Annesi ona bakiyordu...
"Anne sevda ne kadar zor birsey mis... Insanlarin kalbine Allah bir gönül sevdasi veriyor. Sonra hayal kirikligina ugruyor. Ama biz insanlar sabir etmek yerine, öfkemize yenilip o insanin canini yakmaya calisiyoruz. Ve sonrada aldigimiz karardan pisman oluyoruz... Simdi söyle bana annem, ne yapayim ben" diye aglayarak konsuyordu elif... Annesi tebessüm edip "elifim rabbim seni ne cok seviyor görmüyormusun, rabbim sevdigi kullarini intiham edermis.. Sana ise sabir geriye kaliyor" diye cevap vermisti annesi...
"Anne benim gönlüm baskasina kaydi. Nasil bu oglanla evlenirim" diye devam ediyordu konusma..
"Iste orasi sana kalmis kizim. Onunla konusman lazim .. Ve bu konuyu babani kirmadan hal etmen lazim..
Sana yardim edebilcek kisi ben degilim.. Ama rabbinden umut etmekten de sakin vazgecme" diyip cikmisti annesi odadan. Bir ders de annesi vermisti. Yardim etmeyecekti kücük elifine. Yerden kalkmasini kendisi bilicekti.
Her pismanligin görü dönüsü vardir cünki... Elif oturdu ve hep düsündü. Nasil bu isin icinde cikicakti... Bir karar alamiyordu...
En sonunda babasiyla konusmaya karar verdi....
Ayag kalkip babasinin yanina gitti....

Yusuf yoldayken hizli surati yüzünden aniden firene basmak zorunda kaldi. Yasli bir amcaya carpicakti.... Son anda durdura bildi arabasini...
Hemen arabadan inip o amcanin yanina gitti. "Amca hakkini helal et görmedim seni, ben istemeyerek yaptim" demisti yusuf. Sesi titriyordu...
"Sakin ol ogul, iyim ben. Ama sen pek iyiye benzemiyorsun" demisti o yasli amca.
"Neden öyle dedin amca?" Diye sordu yusuf. Amcanin dediklerine cok sasirmisti...
"Gözlerinden anladim " demisti o amca. Yusuf basini yere egip susmustu. Ne diye bilirdi ki...
"Gel surda bir kahve var oraya oturalim sohbet edelim. Sende bana bir cay ismarla" demisti amca. Yusuf kabul edip arabasini bir köseye park etmisti. Amcayla o kahveye gidip oturduklarinda derin bir sohbete dalmislardi...
"Anlat bakalim ogul neyin var senin" demisti amca. Yusufun icini dökecek birine ihtiyaci vardi. O amcayi tanimasada bir an kendini iyi hissedip anlatti... Herseyi anlatti amcaya. Kaabesini elifini ve tabikide hatalarini...
Amca ona bakti ve söyle dedi " bak ogul anlattiklarin bana hic yabanci gelmedi. Sana baktigimda kendi gencligimi görüyorum... Gönül isleri zordur ama bir o kadar da güzeldir. Tasinasini bilene evlat... Sen rabbine birak... O kiz nasibindeyse yine senin olcak yine senin olcak. Yeterki sen sadik kal...."
Yusuf ona hak vermisti... Sadiklikti önemli olan... Allaha birakmasi gerekiyordu.. Bu konusma ona cok iyi gelmisti. Belkide rabbinden bir uyariydi bu. Biraz sohbetten sonra yusuf vedalasip yoluna devam etti...

Elif evde babasiyla konusurken korkuyordu. Yanlizlardi iceride...
Elif ne yapicani bilemiyordu..
"Söyle kizim bakalim, neyin var"
Demisti babasi....
Elif korkuyordu babasi kizar diye, ama daha fazla dayanamiyordu bu aciya.
"Baba ben o oglanla evlenmek istemiyorum, ne olursun verme beni ona..." Diyip aglamaya baslamisti.
Babasi cok sasirmisti bu sözlere. Oda istiyor sanmisti...
Elif gelicek cevabindan cok korkuyordu...
O esna da annesi kapidan babasina bakiyordu... Üzgün bir sekilde ona bakiyordu..
Babasi bu saskinliktan sonra annesine odadan cikip onalra müsade etmesi icin isaret etmisti.
"Baskasindami gönlün var kizim" demisti babasi. Elif hemen basini kaldirip o yasli gözleriyle bakti babasina... Hem bir utangaclik vardi hemde mahcubiyet...
Sonra basini yere egdi ve daha da agladi...
"Tamam kizim aglama, ben bu konuyu halledicem.. Söylemen iyi oldu.. Kimseleri üzmeden kapatiriz bu konuyu" demisti babasi.
"Özür dilerim baba, ben seni mahcub etmek istemedim.." Demisti elif... Sesi titreyerek.
"Aglama kizim, hadi odana git sen" demisti babasi...
Biraz üzülmüstü bu duruma. Damat adayini cok seviyordu. Aileyide. Belki aralari simdi bozulacakti. Ama tabiki kizindan önemli degildi....
Babasi o gün cok durgundu. Düsünceli bir sekilde dalip gidiyordu...

Aksam yemegi hazir oldugunda annesi herkesi sofraya cagirmisti... Herkes sessizdi o gün.. Elifin gözlerinden durmadan akiyordu yaslar. Ne kadar gizlemeye calissada beceremiyordu...
Babasi o halini gördügünde kalkip basini öpmüstü... "Aglama benim güzel kizim, üzülme" demisti babasi...
Sonra ceketinden birsey alip masaya koydu...
Herkes basini kaldirip baktiginda ise cok sasirmisti. Neden böyle birsey yapmisti babasi. Nasil kiyardi kizina...
"Baba bu ne?" Demisti elif..
"Buralardan uzak kalmak sana iyi gelicek, biraz türkiyeye git ve orda amcanlarda kal..." Demisti babasi. Ucak biletiydi o masadaki...
Herkes cok üzülmüstü bu karara...