Yürek yangınım

4. Kisim

Yusuf cok sasirmisti. Oda onun onu sevdigini düsünüyordu. Nasilda islemisti bu kelime beynine. Hic bir tepki gelmiyordu Yusuftan.. Cok üzülmüstü.. Simdi ne yapicakti. Seviyordu yusuf onu. Kapilmisti bi kere kaabe dua sina..
Yoksa yanlis anlasilmadan mi böyle diyordu Yusuf.. Anlam veremiyordu
Elif hemen oradan kalkip gitti. Cünki gözleri agliyordu. Aslinda o da cok istiyordu Yusufu. Ama gönlü kirilmisti bir kere..
Tam gidicekken annesi durdurdu Elifi.
"Dur kizim".
Ama elif dinlememisti. Gitmisti oradan.. Eger durdaydi birdaha gidemezdi, bunu biliyordu..

Elif odasina gittiginde oturup agladi. Cok agladi.. Ne yapicani bilmiyordu..
Seccadesini serdi ve secdeye indi. Orada aglamak istedi. Huzur bulmak istedi.. Öyle cok agliyordu ki. Kapisina kadar arkasindan gelen Yusuf bunu kapi ardindan duyuyordu. Cok üzülmüstü Yusuf. Anlam veremiyordu aglamasina. Zaten istemiyor neden agliyor diye düsünüyordu..
Sonra arkadaslari geliyordu Elifin. Hemen oradan saklandi. Görmemeliydi kimse onu. Yanlis anlarlardi belkide. Elife laf gelmesin istiyordu.

Odaya giren arkadaslar, elifi baygin secdede bulmuslardi. Cok korkuyorlardi "eliiif, eliif duyuyormusun bizi" diye bagriyorlari. Ama elif duymuyordu. Bünyesi bu üzüntüyü kaldirmamisti. Daha kücük tü elif. Ama kocaman bir yüregi vardi..
Arkadaslarin cigliklarini duymustu Yusuf. Cok endiselenmisti. Elife bisey mi oldu diye kendine kiziyordu. En sonunda dayanamamisti. Odaya girip ne oldugunu soruyordu nefes nefese " ne oldu, neden bagriyordunuz, ne oldu aekadasiniza!!" Diye deliye dönmüstü Yusuf. Dokunamiyordu ona bile. Hemen kosup bir doktor cagirmaya gitmisti. Ona bisey oldu sandi. O artik geri dönmicek sanmisti. Agliyordu hemde cok..
Doktoru bulduktan sonra Elifi hemen yatagina yatirdilar. Doktor muane ediyordu. Herkesi odadan cikarmislardi. Kapi ardinda beklemek zorundaydi Yusuf sevdigin. Sakin kalmaya calisiyordu. Arkadaslari bisey anlamamaliydi. Arkadaslari ise orada agliyordu. Cok korkmuslardi. Elif birdaha uyanmicak sanmislardi..
Bir arkadasi hemen abisini cagirdi. Abisi kosarak odaya girdi " eliif, elifim iyimisin, ne olursun uyan!! Doktor hanim bisey söyleyin" diye bagriyordu.
Odadan cikmasini rica etmisti ama cikmicakti belliydi.
Doktor hanim muaneden sonra iyi oldugunu sadece yorgunluktan ve stress den bayildigini söylüyordu. Körü biseyi yok diye endiselendirmek istemiyordu..

Sonra odadan cikan doktor hanim kapidakilere de iyi oldugunu ve dinlenmesi gerektigini söylüyordu. Herkes cok sükür diye sevinmisti. Yusufun ise gözleri gülmeye baslamisti..

.....................

Elif uyanmaya basliyordu. Basinda abisi vardi.. Basini oksuyordu. Korkmustu cok bisey oldu diye..
Yanaklarindan öpmüstü " kücük hanim korkuttun bizi" diye saka yapiyordu. Elif ise " özür dilerim abi..." Diyerek aglamaya baslamisti.. Hala kafasinda yusuf vardi..
Bilmiyordu ki yusuf kapida bir haber bekliyordu..
Bie kac dakika sonra abisi kapiya cikti ve arkadaslarina iyi oldugunu söyledi ve ona iyi bakmalarini rica etti. Daha fazla kalamazdi orada. Mahrem di..
Yusufa bakip " sagol kardes, doktoe cagirmissin, allah senden razi olsun" diye omuzuna elini koymustu.. Yusuf ise bisey diyemiyordu. Hala sok icerisindeydi.
Abisi yusufla birlikte asag inmisti. Orada kalamazdi yusuf. Dikkat cekerdi. Asag indiler beraber bir cay ictiler..

Kendine yavas yavas gelmeye baslayan Elif kalkmak istedi ama arkadaslari müsade vermemisti bugün dinlenmeliydi.
Arakdasin biri " of ya o kapidaki ne kadar da yakisikliydi, nasilda hemen doktor cagirdi" diye konusuyordu. Digeri ise " evet ya o nasil bisey di öyle. Keske bende bayilsamda bana da kossa" demisti. Elif hic birini dinlemiyordu. Akli yusuftaydi. Onu merak ediyordu. Bilmiyordu ki kizlar ondan bahsediyordu..
Kizlar aralarinda kücük bir kavga etmeye basladi. Oglani aralarinda paylasamiyordu. Bu nasil bir edepsizlikti. Bu nasil bir ahlakti. Elif kulaklarina inanamiyordu. O sevdiginden öylesine kacarken, konusmaya utanirken, gözlerine bile bakamazken, kizlar erkek kavgasi yapiyordu. Sinirlenmisti Elif " yeter ya! Ne yapiyorsunuz siz! Kaabedeyiz ya! Edep yahu edep!" Diye bagirmisti. O sinirle kalkmisti oradan. Hemen feracesini giginip abisinin yanina gidiyordu. Asag bakicakti.

Indiginde bir kösede abisini buldu. Ama yani sirada yusufu. Orada abisiyle konusuyordu. Korkmustu bir an. Yusuf yoksa abisiyle bu konu hakkida mi konusuyordu. Cok utanmisti. Nasil bakardi abisinin yüzüne.. Utandiramazdi onu. Yanlis düsüncekti belkide onun hakkinda.. Elif hemen oradan uzaklasmak isterken abisi onu fark etmisti. Elifi durdurdup onunla biraz oturmak istedigini söylemisti.
Yusufla vedalasan abi elife bakabilmek icin can atiyordu. Ama bakamazdi. Abisi vardi. Terbiyesi buna müsade etmiyordu..
Abisinin koluna girmisti elif. Kaabeye götürüyordu abisi onu. Orayi izlemek istiyorlardi.

.....................

Sanah olmustu. Bugün arafats gidicekti kafileler. Yusuf da orada olucakti. Elif hemen abdestini alip kahvaltiya inmisti.. Kendine iyi bakmaliydi. Yoksa yine bayilabilirdi...
Indiginde orada teyzeyi görmüstü. Yusufun annesi. Utanmisti. Ama teyze ona tebessüm ediyordu.. El isareti yaparak yanina cagirmisti..
Beraber kahvalti yaptiktan sonra teyze ona " bana yardimci olurmusun arafatta, ben yaslandim artik, yanliz yürüyemiyorum" diye rica etmisti. Elif kiramazdi onu. Kabul etmisti.. Allah rizasi icin yapicakti..

Otobüsler geldiginde teyze ve Elif beraber ozuruyorlardi.. Yanindan bir saniye dahi ayrilmiyordu Elif..

Vardiklarinda koluna girip onunla sohbet ediyordu. Teyze ona sorular sorup daha yakindan tanimaya calisiyordu. Oda cok begenmisti elifi..

Bunu gören yusuf cok mutlu olmustu. Onlari öyle görmek ona umut veriyordu. Oda istemese neden annemin yaninda olsun diye kendiyle konusuyordu..
Arafata cikan ikili orada bir tasa oturup dinleniyorlardi. Teyze cok yorulmustu. Elif hemen cantasindan suyunu cikarip ikram etmisti..

Arafatta elif hocanin anlattiklarini dinleyince göz yaslarina boguldu. O hikaye .. O bulusma. O nur sanki onlari görüyordu. Kalbi onlarla beraber di...
Elifin agladigini gören teyze ondaki bu maneviyata hayran kalmisti. Bakiyordu etrafina baska kizlar erkeklere bakiyorlardi. Bu nasil bir edepsizlikti. Makyaj yapmislardi birde. Süsleniyorlardi burada. Oysa elif farkliydi. O sadeydi. Onun süsü gözleriydi. Göz yaslariydi..

Bir kac saat sonra insanlar otobüslerine dönüyordu. Elif hemen teyzenin koluna girip onunla beraber yürüyordu..
Otobüse oturduklarinda elif cok yorulmustu. Zaten pek iyi degildi. Teyze basini onun omuzunu koymasini söylemisti. Elif basini omuzunu koydugunda annesini özledigini fark etti ve aglamaya basladi. Cok özlemisti annesini. Cennetini. O onun koruyucu melegiydi. Onun hakkini nasil ödicekti bilemiyordu...
Teyze elife symsyki sarilip teselli ediyordu. Ne kadar da tatli görünüyordu. Arkadaslari hemen altindan bir mana ariyordu. Neden onunla bu karar ilgilendigini ögrenmislerdi. Ama aslinda öyle bir niyeti yoktu elifin. Yusuf icin böyle yaptigini sanmislardi..

otele geldiklerinde otobüs den inerken yusuf annesinin yanina gelip koluna girmisti. Digeri kolunda da elif vardi. Rahatsizlanmisti annesi. Cok yorulmustu. Agrilari vardi.
Beraber onu odaya götürmek isterken arkadaslari bu durumu daha da yanlis anlamislardi..

Daha sonra odasina cekilen Elif arkadaslarindan büyük tepkiler almaya baslamisti...
"Demek gözün vardi sende oglanda, birde bize edepten bahsediyorsun" diye alay ediyorlari. Elif ise bu durum karsisinda cok mahcup olmustu. Öyle bir niyeti yoktu..
Onalara anlatmaya calissada arkadaslari cok üstüne gelmisti " ondan uzak durcaksin elif. O sana bakmaz, kapali bir kiz ister o, sen daha tesettürlü bile degilsin, ayrica seni ne yapsin o ya, boyun da kücük" diye hakaret ediyorlardi artik. Elifi bu durum cok üzmüstü.. Nasil böyle birsey düsünürlerdi. O yanlis bisey yapmak istememisti. O sadece allah rizasi icin yapmisti..

Odadan sinirle cikarken gözlerinden akiyordu damlalar. Asansöre binerken yine yusufa denk gelmisti.. Sadece ikisi.
Elfin agladini fark eden yusuf ona ne oldugunu soruyordu ama konusmuyordu elif.. Susmustu..
Asansör olmasi gereken yerde durdugunda yusuf hemen bisey fisildadi. " ben beklerim.. Eger istedigimizi hemen verseydi, ümidin, sabrin ve istegin derecesi anlasilmazdi diye buyurmus mevlana" demisti...

Elif bunu duydugnda arkasina dönüp ...