Yürek yangınım

6. Kisim

Elif tutamiyordu kendini. Yinede agliyordu. Onu özlüyordu sanki... Kaabeyide özlicekti bunu biliyordu. O tavaflari bulusmalarini konusmalarini herseyi özlicekti elif. Ici gidiyordu....
Elif dayanamamisti, otobüsden inerken lavobaya gittigini söylemisti ve inmisti. Yusuf bunu gördügünde cok endiselenmisti ve hemen arkasindan kosmustu. Elif cok agliyordu... Kafasi cok karismisti. Kücücük dü o daha. Böyle seyler ummuyordu. Kalbine böylesine güzel girecegine düsünemiyordu...
Yusuf arkasindan geldiginde "elif neden indin" diye sordu...
"Seni birdaha karsima cikarcakmi Rabbim? Neden girdin kalbime. Neden kiydin bu yasta bana? Simdi ne yapacayim ben? " diye agliyordu Elif. Cok agliyordu. Yaslar süzülüyordu gözlerinden...
"Ismin gibi ol Elif. Dimik dur. Kalbine girerken rabbimden müsade istedim oda verdi.. Yasinin ne önemi var. Benimle büyürsün iste, hem ahiretligin hemde arkadasin olurum... Sen yeterki vazgecme kaabe duamizdan" demisti. Elifi derinden etkilemisti. Evet yusufun ikna kabiliyeti yüksekti. Oksuyordu adeta gönlünü. O saf temiz Elif de seviyordu onun bu halini... Ama dile getiremiyordu...
Elif diyecek söz bulamamisti... Yusufun bakislarindan utaniyordu. Öylesine güzel bakiyordu ki yusuf. Tarifi yoktu elif icin...
Elif akrasina dönüp giderken Yusuf onu durdurdu. "Al bunu elif. Bu tesbihi cektikce ikimiz icin cek. Ver tesbihinide bana. Bende öyle yapacayim" demisti. Yine kizardi elif. Bisey diyemiyordu... Cok güzel konusuyordu Yusuf. Dua ediceklerdi birbirlerine. Bundan daha güzel ne olabilirdi ki... Gözlerinden süzülüyordu yaslar... Ici yaniyordu sanki...
Yusuf dayanamiyordu o kücük Elifi öyle görmeye. Öyle zayif, masum ve caresiz görünüyordu ki elif... Dayanamamisti yanina yaklasip gözlerindeki yaslari silmisti. Dokunmustu ona. Elif narince kapadi gözlerini... O dokunus sanki bir mühür dü yüregine. Yusuf dokundugunda elleri titriyordu. Ilk defa bu kadar masum bir kizi görmüstü. Ilk defa böylesine güzel gönlünü vermisti. O kücük elife vermisti... O kücük kizin karisinda eriyordu yusuf. O cesur kendine güvenen yusuf kayboluyordu Elifin yakinliginda...

"Söz ver bana, bekliceksin beni tamam mi? Sabirli olucaksin... Sen benim en güzel duamsin. Ayaklarinda izimi biraktim... Sakin Dua etmekten vazgecme..." Demisti Yusuf. Onlar sanki birbirlerini cok eskiden beri taniyorlarmis, seviyorlarmis gibi muhabbetleri vardi... Allah onlara öyle güzel bir sevgi vermis ki yüreklerine, bir birlerine hic yabanci degillerdi...
Elif ona söz vermisti. Ama sözleri ile degil yüregi ile. Yusufun elini alip avucunun icini öpmüstü.... Göz yaslaribi dökmüstü ellerine... Öyle güzel ispatladi ki temizligini. Gönlü temizdi... Yüregi kalbi temizdi...
Yusuf bir kes daha sevmisti onu... Avucunu öyle güzel öpmüstü ki, anlamisti Yusuf, Elif yazilmisti ona....

Daha fazla kalamazdi Elif orada. Hemen gitmeliydi. Binmeliydi otobüse. Abisi merak edio ona bakiniyordu... Elif yusufun yanindan ayrilip otobüse dogru yürüdü. Basini yerden dahi kaldirmadan... Ellerini sim syki sykarak. Yusufun kokusu vardi orada...
Ici öyle heyecan doluydu ki... Tebessüm bürümüstü yüzünü...

Abisi onu gördügünde "nerdesin elif sen? Merak ettim seni?" Demisti. Meraklanmis görünüyordu.. Elife bir zarar gelmesinden öyle cok korkuyordu ki. O safti belki birileri kandirir diye korkuyordu...
"Özür dilerim abim.." Demisti... Ve otobüse binmisti...
Yolda öyle güzel ilahiler söylediler ki. Elif allah aski ile kavrulmustu... Medineye varamadimi söylüyorlardi... Elif öylesine hasret di ki Peygamber s.a.v. ' me... Ilk defa bu kadar yakindi resulallaha. Korkuyordu varamicak diye... Agliyordu sadece... Abisi onun bu halini gördügünde sevinmisti... Gercekten iyi gelmisti bu umre Elife. Degisiyordu görünüyordu bu...

Bir kac saat yolculuktan sonra Medineye varmislardi. Yusuf aklindan cikmisti. Akli ravzadaydi. Peygamber efendimize s.a.v. gitmek istiyordu... Dua etmek istiyordu. Cennet bahcesinde namaz kilmak istiyordu...
Otele geldiklerinde yatsi namazini Ravzanin bahcesinde kilmaya gitmislerdi... Öyle güzel huzur vardi ki orada. Elif hissediyordu sanki onu. Öyle yakinda hissediyordu ki. Onunla ayni sehirde ayni topraktaydi... Sadece bir kac metre mesafelikte Resulallahin kabri serifiydi.. Kalbi zikir icerisindeydi... O gece imam öyle güzel ezan okudu ki. Elif tövbe etti. Günahlarina tövbe etti. Dünyanin bir gaflet oldugunu anladi... Aslinda hayatin burada oldugunu anladi. Öylesine güzel üflenmisti ki icine iman aski. Elif günden güne daha da doluyordu...
Yatsi namazini kildiktan sonra otele gidip istirhate cekildiler. Sabah namazina kalkmak icin erken yatmisti. Yorgundu da o narin bedeni...

Sabah uyandiginda Elif cok kötüydü. Hastalanmisti. Yatagindan kalkicak hic gücü yoktu... Direnmek istiyordu ama onu bile yapamicak kadar hastaydi...
Oda akadaslari ona baktiginda izin vermdiler yataktan cikmasina... Dinlenmesi gerekiyordu...
Cok üzülüyordu elif. Öyle bir hasret ile gelmisti ki. Gönlü buruktu...
Agliyordu yine...
Arkadaslari abdest aldiktan sonra ona da yardimci oldular abfest almaya. Ama Zeynep bayiliyordu ayag kalktigi an... Cok üzgündü. Belki yusufu görürüm umudu vardi... Ama belki göremicekti. Resulallahin yanina bile giremicek haldeydi....
Ezani duydugunda öylesine hickirarak agladi ki. Kaldiramamisti orada yatmayi. Ezana kosmak istiyordu. Onu dinleyip kalbindeki günahlarina pisman olmak istiyordu... Namaza durup "huzuruna geldim Allahim " diyip haykirmam istiyordu gönlü... Ama kalkamiyordu yerinden...
Hergece agliyordu.. Yemegi bile yatagina getiriliyordu. Doktorlar onu gördüklerinde ise dinlenmesi gerektigini söylüyordu. Yoksa ucagi bile kaldiramicak haldeYdi...

Günlerce her 5 vakit ici sizliyordu... Yerinden kalkamicak haldeydi. Arkadaslari yattigi yerden ona abdest aldiriyordu... Zorlanarak namazini kiliyordu. Ama asla hasta diye vazgecmiyordu...
Geceleri atesi cikiyordu. Arkadaslari bir an olsun yanindan ayrilmiyordu. Nöbetleserek dikkat ediOrlardi ona...

...................

5 gece gecmisti. Yarin gece yola cikicaklardi....
Elif e hala nasib olmamisti ravzaya girmek.
Artik kavruluyordu.. Dayanamamisti. Kendini yere atarak secdeye indi. Öyle halsizdi ki. Ama umrunda degildi...
Agalayarak yalvararak haykirdi. Kimse cikler yoktu odada... Birakti kendini secdeye. Agalayarak döktü göz yaslarini seccadye. "Allahim, ne olursun al bu hastaligi benden. Ver bana sifandan... Ravzaya girmek istiyorum. Peygamberime kavusmak istiyorum. Ne olursun mahrum eyleme beni...
Dayanamiyorum... Burada yatmak agrima gidiyor. Bir kez girmeme nasib eyle al canimi sonra. Herseye kabulum... Yeterki nasib eyle bana...
Sana getircek biseyim yok biliyorum. Günahkar bir kulunum ben... Ama sen merhametlisin biliyorum...
Ne olursun sifandan ver bana...." Diye cok agliyordu elif...
Sanki yetmiyordu saatlerce dua etmek istiyordu...
"Resulallahim ne olursun cagir beni yanina... Ne olursun geleyim yanina. Ümetlik yapamiyorum sana biliyorum. Ama pismanim ben islemis oldugum günahlardan. insaAllah birdaha yapmayacagim... Hem sana söz veriyorum. Sana söz gelmeme izin ver. Basimdaki ayetle nasil geliyorsam yanina acmayacagim birdaha. Sahib cikicam örtüme... Kimseciklere göstermicem bidaha sac tellerimi... Koruyacagim kendimi.. Ama ne olursun izin ver geleyim yanina....." Diye haykiriyordu. Öylesine bosalmisti ki... Secdeden ayrilmiyordu... Kalkamiyordu bile... Oracikta bayilmisti.......

Sabaha karsi gözlerini acmisti. Gece fenalik gecirmisti... Secdede baygin bulan arkadaslari onu yatagina yatirio sabaha kadar atesini düsürdü... Kendine geldiginde kendini iyi hissediyordu. Hemde cok iyi hissediyordu... Hic bir yeri agrimiyordu... Bir an kendine inanamamisti.. Ayag kalkamayi denedignde dhaa iyi di... Hemen kalkip abdest almak istedi. Yürüyebiliyordu..
Sükür etmeye baslamisti. Kalkabiliyordu. Iyidi o. Güzelce abdest aldi.. Örtüsünü takti. Niyet ederek takti... "Niyet ettim Allahim senin rizan icin ayetini basimin üstünde tasimaya" dedi...
Sonra hemen arkadaslarini kaldirip yataklarindan sürükledi. Ravzaya gitmek icin. Onlari da sabah namazina kaldirmak icin.
Herkes kalktiktan sonra Elifin heyecanina hayran kalmisti... Gülüyorlari onun bu sirinligine.
Ravzaya geldiginde Elif sükür icindeydi. Öyle mutluydu ki. Yine ezan dinleyebiliyordu... Sabah namazini kilip hemen kostu. Yanliz kostu. Ravzaya kostu. Öylesine kosuyordu oi kimse durdurmamiyordu onu. Cok iyidi hasta degildi artik. Allah dualarini kabul etmisti....
Hic durmadan geciyordu insnalarin arasindan. Tebessüm ederek. Hic durmadan geliyorum diyordu...
Ve ravzanin kapisina gelmisti.... Orayi gördügünde dizleri ile yere coktü....
Elif orada birkez daha gözlerine inanamadi.... Allah onu yine mülafatlandirmisti.....