Büyük biri bilinmezlik...
4 yaşında babasını 7 yaşındaysa annesini kaybeden sevgiye muhtaç bir kız...
İkizinden büyük bir darbe almasının acısını sindiremezken, düştüğü Bu 4 duvarlı odanın, ne kadar sakin görünsede içinde katillerin çam ağaçlarını...
Ne zaman mutlu olmaya kalksam 'Otur' diyor yalnızlığım, otur...
En güçlü insanlar yanlız olanlar değil midir zaten? Belkide güçlü olduğu için O'ndan koruyorlardı,kim bilir...
Yalnızlık diye birşey buldum, Yaşa yaşa bitmiyor...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yeni bölümmmm🥰
☆☆☆☆☆☆☆☆
1 numaralı deney odasında beklerken burasının o kadarda küçük olmadığını görmüştüm. 500 kişi aralık halinde salonda gezerken 500 kişiyle ne işleri olduğunu daha çok merak etmiştim. "Biz..." Gözlerini neden açmıyordu? Korkuyordum ve bu ortamda korkmamak elde değildi. 500 kişi vardı ama bize yaklaşan kimse yoktu. Kendimi hastalıklı gibi hissediyordum. "Ben o kadar mı çirkinim ya?" Derken kolundan dürttüm. -1 numara'dan hala ses çıkmıyordu. Anons sesi tüm salonu doldururken sadece ben değil buradaki herkes anonsta denilenlerle korkuları kat be kat daha fazla artmıştı.
"Sayın denekler! 'Telsizleri ilk bulanlar 1 numaralı deney odasında toplanıcak' demiştik. Bu aslında yeni deneyinizin başlangıcıydı. Bu telsizleri bulmanız 3 gün sürdü. Hâlâ ormanda x numaralı odaya gitmemek için telsizlerini bulmak isteyen deneylerimiz mevcuttur. İlk 3 gün içinde bulan 500 kişi, 4 gün içinde bulan 200 kişi vardır. 200 kişi 2 numaralı deney odasında. 1 ve 2 numaralı deney odası ayrı ormanlara bırakılacaktır. Şimdilik bu kadar."
Herkesten ayrı ayrı ses çıkıyordu ama tek ortak düşünce;
"Neden?" "Niye?" "Amacınız ne?"
Başım ağrımaya başlamıştı, dönüyordu. Çok ses vardı. Herkes son seste bağırıyordu. Yer altımda dönüyordu. Geri geri giderken bir oduna sırtım çarptığında dengemi sağlayabildiğim için mutlu olmuştum. Elimi başına götürerek masaj yapmaya çalıştım.
"Uyuyamıyorum."
Tek kelime ve 500 kişiden tık yok. Tek kelimeyle 500 kişiyi dize getiren bu adam -1 numara... kimdi?
Bu ses tamda arkamdan geliyordu. Benim dengemi sağlayan odun O'ydu demek. Nasıl mı -1 numara olduğunu anlamıştım. Soğuk,asil ve bir o kadarda soru kabul etmeyen keskin ses... Bu ses O'ndan başkası olamazdı.
Kafamı hafifçe kaldırdığında gözlerimiz kenetlendi. Bu kiliti bozan O'ydu.
"Cevap vermiyceklerini bildiğiniz halde neden bağırırsınız ki?"
Ses yok... Nefes alış veriş seslerinden başka ses yok mu?
Kapılar açıldığında bir anons daha duyuldu;
"Herkes 2 kisilik gruplar halinde dağılsın ve gelicek helikopterleri beklesin."
Kapıdan bir insan sürüsü ilerlerken bende sürüklenmiştim ki kapşonlumdan tutuldugum için zor kurtulmuştum.
