17th Restriction

2K 96 23
                                    

Date

Since that day, he give me gifts. Like any chance he gets. He is literally spoiling me to the core. Hindi rin kami mapaghiwalay, ayaw niya rin kasi akong mawalay sa kanya.

Enebe!

"Guys, I have a question." Mika suddenly asks in the middle of doing our research.

"Anong lunch ang hindi masakit sa puso pero masarap?" Napatigil kami sa aming ginagawa at napaisip.

"Ano na naman ba yan, Mika?" Kreia asks like this has always happened to her.

"Lunch. Break. Hehe." She then covered her mouth as she giggles. Awkward akong napakamot sa aking ulo. Habang ang mga kasama ko naman ay parang napipilitang tumawa ng mahina. Oo nga naman lunch break. He he.

"D-Dana c-can you do the theoretical background? Kayo na lang ni Vaughn. Will that be okay?" Awkward na tanong ni Mayor na iniiba ang topic. Tumango naman ako at siniko si Hugh whose busy with his phone. Simula nung sinabi niya sa akin na manliligaw siya ay hindi na siya natulog pa uli sa klase. Iba talaga ang epekto ko. Chos!

"Tara library." He nodded at tumayo. Pwede naman kaming pumunta sa library sabi ni Sir, malakas din kasi ang wifi doon. Palabas ng classroom ay nahagip ko ang tingin ni Mika na sinusuri ako. I just winked at her, may ngiti naman itong napailing.

Pagpasok namin sa library ay naghanap agad kami ng mauupuan. I made him sit down as I went to where the computers are located.

Marami ang mga estudyante, pero meron pang isa ang natitira. I was about to hold on the chair nang may humawak nito mula sa akin, at agad na umupo. Nilingon niya ako at may tagumpay na ngiti sa labi. Agad na tumaas ang aking kilay ko when it was Jane.

Ay may nagbabalik. Matagal din siyang walang paramdam ah.

"Sorry, ako nakauna. Hanap ka na lang ng iba diyan." I just shook my head with her ass attitude and turned my back. But she suddenly talked, which made me stop.

"That's right. Maghanap ka ng iba. Ako naman talaga ang nakauna." Makahulugang saad niya.

Siya nakauna? Sino? Ni Hugh?

"You gotta be sure about that." I said without looking at her. Tinuloy ko ang paglalakad at tinahak ang pwesto namin ni Hugh.

Nevermind with the computer.

Umupo ako and connect my phone with the Library's wifi. Taka naman akong tiningnan ni Hugh dahil sa mabilis kong pagbabalik. He didn't stop staring, waiting for me to explain.

"The computers are all used, okay?" Wala sa mood na saad ko. Di ko nakita ang kanyang ekspresyon when I decided to stand up and look for books that can be of use related to our study.

I was looking for different books when I saw Kreia and Carter on the gaps of the bookshelf. Kreia is busy doing her work while Carter is napping, his back is facing me.

Tumigil si Kreia sa ginagawa at napatingin kay Carter. Using her pen she did something to Carter's hair. A sweet smile then appeared on her lips.

What is she... ?

"Baby." I literally jumped on my spot when Hugh called me that. Para akong bata na naabutan may ginagawang masama.

"Hugh! Stop calling me that. Baka may makarinig!" Naiinis na mahina kong bulong. Umangat ang kanyang kaliwang kilay as a reaction from what I said. He looks arrogant but handsome with his eyebrows raised.

"Why does it matter? Hm?" Dahan-dahan siyang lumapit sa akin, making me step back.

"Ano naman kung marinig nila?" Mahina niyang bulong niya as he keeps on advancing. Naramdaman ko ang bookshelf sa aking likuran. Dead end.

OS #1: Chain Of RestrictionsWhere stories live. Discover now