Distance જ Adrinette (Tamamlandı)

section spéciale

Özel bölümü beklediğinizden biraz daha geç yayınlıyorum, birkaç yıl kadar :D , aslında özel bölüm konusunda çok kararsızdım ama kitabı tekrardan gözden geçirdiğimde bu şekilde bitirmiş olmak istemedim. Eğer hâlâ okuyacak olanlar var ise iyi okumalar diliyorum💗

Not : Final bölümünde yaşanılan olayların üstünden 6-7 yıl civarı zaman geçmiştir.

***

Gece mavisi saçlı kız, havaalanında valizini sürükleyerek, gözleriyle etrafı tarıyordu. Uzun süre sonra yeniden Paris'e dönmüştü, etrafındaki her bir tanıdık yeri gördükçe Paris'i gerçekten özlediğini fark etmişti.

Yüzünde buruk bir gülümsemeyle yürümeye devam ederken, aniden üzerine atlayan sarışın kızla afallamıştı. Sarı saçlar ve mavi gözler.. aradan kaç yıl geçerse geçsin, ne kadar değişirse değişsin Chloe'yi her şekilde tanırdı o.

Valizini bırakıp, kollarını sıkı bir şekilde arkadaşına doladı o da. Gözlerinden akan yaşları tutmaya çalışması nafileydi. Uzun bir sarılmanın ardından ayrıldıklarında, Chloe kızın omzuna hafifçe vurdu.

"Gerçekten, bunca yıl dönmediğin için seni dövmek istiyorum ama lanet olsun ki, sana kıyamıyorum."
Güldü hafifçe Marinette, "Bana kıyamayacağını biliyordum."

"Paris'te olmasan da adını duyabiliyoruz her yerden, Londra'daki som defilede harikalar yaratmışsın, tasarımların aylarca moda dergilerimin ilk sayfalarını kaplamıştı." Ah, evet. Marinette başarmıştı, tam da hayalindeki gibi çok büyük bir moda tasarımcısı olmuştu, başlangıçta hiç kolay olmamıştı hele ki modanın kalbinin attığı yeri, Paris'i, terk edince uzun bir süre çıkmaza girmişti.

İlk hedefini başarmıştı fakat hâlâ istediği mutluluğa ulaşamamıştı, kendini eksik hissediyordu. Bir şeyler daha farklı olmalıydı. Sektörde yükseldiğinden beri bu eksikliğin ne olduğu konusunda kafasını tırmalayan o kadar düşünce vardı ki.

Ama tek bir cevap vardı ve kendisi de bunu çok iyi biliyordu. Adrien Agreste. Aradan geçen onca yıla rağmen Marinette kalbine bir başkasını alamamıştı. Her zaman düşünürdü: Eğer o gün Paris'i terk etmeseydim ne olacaktı?

Aklında her zaman bu yaşanamamış ihtimaller vardı, onları yaşamak istiyordu. Korkuyordu bir yandan da çünkü Adrien, bunca yıldan sonra bile uğur böceğini sevmeye devam ediyor muydu?

"Akşam yemeğinde babam dönüşünün şerefine otelde büyük bir organizasyon düzenliyor, istersen o saate kadar geçip dinlen, bu gece fazlasıyla enerji gerekecek sana, Paris'te çok hayranın var." gülümsedi Marinette, bir şeylerin değişmediğini görmek güzeldi.

"Akşam görüşürüz öyleyse." dedi Marinette, hafifçe gülümseyerek. Odasına doğru yöneldi ve odaya girdiği gibi kendini yatağa fırlatıp derin bir nefes verdi. Yorgunluktan ölecek gibi hissediyordu.

Fakat şu an dinlenecek vakti yoktu, organizasyon saatine kadar halletmesi gereken önemli bir işi vardı, ertelenemeyecek bir iş.

Hızlıca kendini duşa atmıştı. Soğuk su vücuduyla temas ettiğinde hem üşümüş hem de oldukça rahatlamıştı. Bugün özeldi, sadece Paris'e döndüğü için değil, yıllardır cesaret edemediği bir şeyi yapacağı için özeldi.