Miss Fleming // GxG (teacherxstudent)

25 | Sorunlar

Bölümü attıktan dakikalar sonra yeni bölüm ne zaman diye başımın etini yemeniz ama asıl yeni bölüm zamanı geldiğinde bana hatırlatmamanız...
---

~Lilith Cooper~

"Yarın da bizimle oynayacak mısın?"

Luna beklentiyle yüzüme bakarken peluş ayısını kollarının arasına bırakıp üzerini örttüm.

"Yarın okuldan sonra işe gitmem gerekiyor bebeğim."

"Gitmesen olmaz mı? Yarın annem Iris'i alışverişe götürecek. O yokken bana satranç öğretebilirsin."

"Ama Iris de satranç öğrenmek istiyor. Onun olduğu bir gün öğretsem olmaz mı?"

Yüzü alaylı bir ifadeye büründüğünde sesli bir şekilde iç çektim. Demek Iris'in kendini yetersiz hissetmesinin tek sebebi etrafındaki yetişkinler değildi.

"Iris satranç oynamayı beceremez ki."

"Neden beceremesin?"

"Satrancın düşünme gerektirdiğini söylemiştin. Iris düşünmeyi sevmez."

"Seninle aynı hobilere sahip olmaması düşünmeyi sevmeyeceği anlamına gelmiyor Luna. Iris de senin kadar zeki ve yetenekli."

İtiraz etmek için yerinde doğrulsa da onu yatağa geri yatırıp yorganı bir kez daha üzerine örttüm.

"Annen ve benim, sizin gibi kardeş olduğumuzu biliyorsun değil mi?"

"Evet."

"Kardeş olmamıza rağmen çok uzun zamandır birbirimizi görmediğimizi de biliyorsun."

Onaylarcasına kafasını sallarken yüzünde ne söylemek istediğimi anlamadığını belli eden bir ifade oluşmuştu.

"Ben sizin yaşınızdayken Jane, tıpkı babam gibi bir polis olmak istiyordu. Bu yüzden babam sürekli onu polis aracına bindirir, işte yaşadığı şeylerden bahseder ve ona nasıl iyi bir polis olunacağını öğretirdi. Ben ise onlarla aynı şeylerden hoşlanmadığım için hep yalnız kalırdım ve babamın Jane'i benden daha çok sevdiğini düşünüp üzülürdüm."

"Zaten senden daha çok seviyormuş gibi duruyor."

Ukala cevabına kıkırdayıp canını acıtmayacak bir şekilde burnunu sıktım.

"Babam ikimizi de çok seviyordu ama anlatmak istediğim bu değildi. Jane'in babamla vakit geçirirken varlığımı unutması beni üzüyordu ve ikisi polis aracına binip uzaklaşırken geride kalmak bana sevilmediğimi hissettiriyordu. Tıpkı senin kitaplarına gömülüp Iris'i yanına yaklaştırmamanın ona hissettirdiği gibi."

"Iris de mi senin gibi hissediyor?"

Gözleri endişeyle açıldığında istemsizce tebessüm ettim. Neyse ki Iris'i umursuyordu.

"Iris odasına kapanıp seni dikkatini dağıtıyorsun diye yanına almasa sen öyle hissetmez miydin?"

"Hissederdim."

"Kitapların Iris ile resim çizmekten daha çok ilgini çekiyor ama en azından sen kitap okurken onun da yanında oturup resim çizmesine izin veremez misin? Eminim ondan sessiz olmasını istediğinde seni dinleyecektir."

"Bunu yapabilirim. Onu üzmek istememiştim Isis. O benim en yakın arkadaşım."

"Biliyorum bebeğim. Sadece bunu ona hissettirdiğinden emin ol olur mu? Çünkü Iris'in kız kardeşine ihtiyacı var."