Miss Fleming // GxG (teacherxstudent)

2 | Buzları Eritmek

~Claire Fleming~

"Claire!"

Adımımı atar atmaz evde yankılanan tanıdık sese gülümsedim.

"Victoria!"

Victoria etraftaki çalışanları umursamadan çıplak ayaklarıyla koşarak yanıma geldi.

"Seni çok özledim!"

Konuşmama izin vermeden kollarını belime doladığında anında sarılışına karşılık verip saçlarını öptüm.

"Ben de seni özledim."

Birkaç saniyelik sarılmanın ardından aniden benden ayrılıp sertçe kafama şaplak attı.

"Hey!"

Elimi vurduğu yere götürüp acıyı geçirmek için ovaladım. Bana kızgın olduğunu biliyordum ama vurmak zorunda mıydı?

"2 haftadır buradasın Claire! 2 hafta!"

Kulağımı iki parmağının arasına alıp aşağıya çektiğinde acıyla inledim. Kulağımı bırakmadan beni oturma odasına sürükleyip oturmam için koltuğa itti.

"3 yıldır geri dönmeni bekliyordum ama sen geldiğini haber bile vermedin!"

Sesi gittikçe yükselirken ne diyeceğimi bilemez bir şekilde kafamı eğdim. Kendimi savunacak bir sebebim yoktu. Geldiğimi haber vermemiştim. Hatta burada bir evimin olduğundan bile haberi yoktu.

"Eskiden beni her şeyden haberdar ederdin. Her gün konuşurduk. Şimdi telefonlarımı bile açmıyorsun Claire."

Sona doğru kısılan sesiyle ağlamak üzere olduğunu anlayıp ayağa kalktım.

"Çok üzgünüm Victoria."

Kollarımı boynuna dolayıp ona sıkıca sarıldım. Victoria aramızda en duygusal olandı. Hissettiklerini dışarıya yansıtmaktan çekinmez nerede olduğunu umursamadan gözyaşlarını serbest bırakırdı.

"Sana haber vermedim, bunun için üzgünüm ama artık buradayım. Kız kardeşimi geri istiyorum ve sana istediğin kadar vakit ayırmaya hazırım."

"Gerçekten mi?"

Kafasını omzumdan kaldırıp gözlerime baktı.

"Evet. Yarın müsait misin?"

Bir süre ciddi olup olmadığımı anlamak için gözlerime baktı. Sonunda gerçekten onunla vakit geçirmek istediğime inanmış olmalıydı ki yüzü neşeyle parladı.

"Evet! İşim 6'da bitiyor."

"Öyleyse 7'de seni alırım. Birlikte yemek yeriz ve sana yeni evimi gösteririm."

"Evin mi?"

Ben ne olduğunu anlayamadan benden uzaklaşıp tekrar kafama şaplak attı.

"Evini bensiz mi dekore ettin?"

"Victoria, kafama vurmayı bırakır mısın?"

Bir kez daha elini kaldırdığında bileğini kavrayıp onu koltuğa ittirdim. Victoria çığlık atarak koltuğa düşerken kalkmasına izin vermeden sırtına oturup yüzünü koltuğa bastırdım.

"Ablana saygı göster!"

"Çok ağırsın!"

"Sensin ağır!"

Diğer elimi de yüzüne getirip kafasını daha güçlü bir şekilde bastırdım.

"CLAIRE FLEMING!"