Covered by Darkness

Kabanata 5

Covered by Darkness
written by Marjshieee

Kabanata 5

HOURS has passed since that unexplainable and unbelievable things happen. They are now all sitting in couch while thingking on how they going to start their conversation with the girl.

It's so awkward.

Sandra start observing around and she can tell that this eight people are all on shock and she's confuse like, what's the problem of this people? When they see her, their eyes got widen like they see some ghost---oh scratch that, a goddess, she mean.

After a minute of thinking, a memory suddenly show her mind. And that memory slap her from reality.

Gosh! Your so stupid Sandra! How can you forget what James said earlier.

She can't believe that she forgot that things! Geez. I think i have alzheimer disease, too bad for me.

After some thoughts, she finally decide to break the silent between them.

She cleared her throat that got their attention.

"May i remind you that i'm here to apply for the vacant position of this company, not to sit here and join you to find your lossen thoughts. So im going to ask if you are going to interview me or not? So that i can figure out if im goìng to stay or leave, because FYFI, i've been here for exact 1 hour 26 minutes and 37 second" ani Sandra.

Halata ang pagkainis nito sa kaniyang pananalita. Paano ba naman, isang oras na siyang ando'n pero wala man lang nangyari. Umupo lang sila at nawalan ng imik. Nag-tanong sila ng konti pero pagkatapos no'n, wala na. Nawalan na sila ng imik. Hindi na nga sigurado kong makukuha siya dito, hindi pa siya sigurado kong makakapag-tanghalian pa siya dahil sa mga kumag na nilalang na kasama niya na wala namang balak umimik.

"It's confirm, they are not. Face maybe similar, but not in attitude" ani Shiella.

Napabuntong hininga silang lahat at nag-katinginan pagkatapos ay nag-tanguhan.

"For some discussion, we decided to accept you to be our secretary. We hope you will do your best to serve honest and to be faithful in your job for being our secretary. You may start your work tomorrow morning" pahayag ni James habang matiim siyang tinitignan.

Napangiwi siya. Halata naman na parang napipilitan siya na tanggapin ito sa kompaniya nila. Maybe they accept it for some reason, like....

Bumuntong hininga ito at matiim na nakatingin sa kanilang lahat. "Tell me the truth.... Do you accept me here to be your secretary just because i look like the girl who lost a years ago? Because i can feel, even tough you wont tell me, na napipilitan kayo sa pag-tanggap saakin, alam ko na kaya niyo lang ako tinanggap dito dahil upang puwangan ang pangungulilang nararamdaman niyo sa namayapa niyong kaibigan" ani Sandra.

Bumuntong hininga ito tsaka tumayo. "Well, honestly, masaya ako dahil tinanggap niyo ako, pero, hindi ko iyon matatanggap, hindi na ako mag-aaply dito...." nakita nito ang kaguluhan sa kanilang mukha. Bumuntong hininga uli ito. "Bakit? Kasi ayaw kong gamitin niyo ang mukha ko para lang palagi niyong makita ang namayapa niyong kaibigan at mapuwangan ang pangungulila niyo. Ni hindi niyo man lang tinignan ang resume ko at basta niyo nalang sinabi na tanggap ako... nag-tanong kayo, but i guess, that's not the real question" tinignan niya muna ang walong mag-kakaibigan na nakatingin sa kaniya at kita nito ang guilty sa kanilang mata. Gotcha!

Tsk! Kala niyo maiisahan niyo ako. But sorry, i'm not that kind of woman. They better back off.

Nag-simula na siyang mag-lakad papunta sa pinto para umalis. Pero bago pa siya lumabas ay tumigil muna ito at liningon ang walong mag-kakaibigan.

"It is nice to meet you everyone. They are already near" tsaka ito tuluyang lumabas ng opisina.

NANG MAKALABAS si Sandra sa kompanya. Agad itong nag-hanap ng turo-turo o kaya kahit anong kainan na malapit lang sa kinaro-roonan niya. Kanina pa siya gutom na gutom dahil sa mga weird na mag-kakaibigan na iyon.

Nag-lakad siya ng ilang beses hanggang nakakita siya ng isang maliit na karenderya. Agad itong tumakbo sa kabilang gilid ng kalsada at dali-daling pumasok sa kainan.

"SALAMAT SA DIYOS" napaunat si Sandra sa kaniyang kamay at hinaplos ang kaniyang tiyan.

Kakatapos lang niyang kumain at sa wakas, busog na siya, kontento na siya. Ngayon, ang kailangan na lang niyang gawin ay umuwi at mag-hanap ng ibang trabaho bukas. Pagod na pagod na siya kakalakad para lang puntahan ang mga kompaniyang gusto niyang pag-apply'n, pero bigo naman siya. Meron namang tumanggap sa kaniya, kaso mga weird ang mga amo, gaya doon sa JS Majestic Clothing Company.

Uminom muna siya tubig bago napag-pasyahang tumayo. Nakabayad na siya at pwede na siyang gumora. Papa-alis na sana siya nang may makasalubong siyang hindi niya inaasahang makita.

Gulat na gulat silang nalatingin sa isa't isa. Hindi nila inaasahang makita ang isa't isa sa lugar na iyon.

"David..."

"Sandra..."

-THANK YOU♡☆