Love or not to love

Chapter 9

Fetch

My new family and I are having breakfast. Mama asked me to sign some papers for my adoption so that my surname will be changed to a Silverio for college.

I signed the papers. A little bit hesitant because I will not be Jasmine Ferrer anymore.

I'll be Jasmine F. Silverio after a few days. It's needed for adoption. I can't do anything about it.

"Ma, Pa, Thank you for the stuffs in my room. Di ko naman po kailangan lahat yun. Sana hindi niyo na po ako binilhan nun mga signatured things?"

"All the best things for my new baby, don't worry bout that. We gave you those, no more buts, a Thank you will be enough" sabi ni Mama.

"Sorry Mama, i didn't mean to offend you, it's just it's too much"

"Masasanay ka din sweetheart"

nabigla ako. Bigla na lang niya sinabi yun sweetheart. Sa harap pa nila Mama at Papa. Kinabahan ako.

"Brandon it's time, pwede ba isabay mo na lang si Jasmine sa school tutal magkaschedule naman kayo today?, wala si Mang Pilo, umuwi sa kanila. Baka bukas pa bumalik yun."sabi ni Papa.

"Sure, no worries Dad."

sabay tingin niya sa akin. Meron may kung ano sa mata niya at hindi ko siya mabasa.

I kissed Mama and grabbed my bag and went out of the house with him. Wala kaming kibuan. He opened the door for me.

I sat in the passenger seat. He started driving.

"Is it your last week in highschool?"

Nagulat ako. Silence is broken.
"Uhmm yes..."

"Did you pass the Entrance exam last time?"

"Yeah"

"Alright, I'll help you enroll next week then."

Ang bait naman pala niya. Kala ko kung ano na sasabihin niya. Ang swerte ko naman. May tutulong pa sa akin mag-enroll. Akala ko mag-isa ako mageexplore sa Ateneo next week. Thank God.

"Thanks" napangiti na ako. Napatingin ako sa kanya. Nakangiti din siya sa akin. Di na ulit kami nag-usap at nakita ko na ang gate ng school.

"Thanks for the ride" I smiled sweetly.

"Welcome, I'll fetch you later, what time are you going out?"

Napakunot ang kilay ko. Akala ko kasi si Mang Pilo na lang yun susundo sa akin mamaya.

"4 pm, bye." I dismissed him at lumakad na ako. Napansin kong nakatingin ang mga studyante sa akin at sa sasakyan. Di naman nila makita ang nasa loob kasi naka heavy tinted ang mga window.

Sino ba naman hindi mapapatingin sa Boxter S Porsche niya. It's silver color is shining under the sun.

Nagmadali na akong pumasok at baka ma-late pa ako. 1 week din akong nawala dahil sa aksidente. Pinagkumpulan ako ng mga kaklase ko pagdating ko sa room. Yun iba ay nakiramay, yun iba nangumusta at yung iba ay masaya para sa akin dahil ako ang Class Valedictorian.

Mabilis ang oras at dumating ang dismissal ng araw na iyon. Nang nasa gate na ako ay namataan ko agad ang Porsche ni Brandon. He is standing beside the passenger seat door. His masculine face is very adorable. Nakita ko ang mga babaeng studyante na nakatunganga sa kanya. He smiled on some of them. Sino ba naman ang hindi maattract sa kanya. Nasa kanya na ang lahat ika nga nila. He's rich and handsome.

"Let's go" he said and opened the door.

"Okay, di mo naman na kailangang pagbuksan pa ako ng pinto Bran, sanang naghintay ka na lang sa loob?" nasabi ko yun kasi pinagtitinginan na ako ng iba kong kaklase. Sigurado akong dudumugin na naman nila ako bukas at  madaming ibabatong tanong sa akin.

I'm touched kasi hinatid at sinundo niya pa ako.

He don't have a choice, yun lang yun!  Baka napipilitan lang siya. Sabi ng utak ko.

Minaobra na nya ang sasakyan.
"How's school?" he asked.

"Okay lang, same environment." di ko alam bakit napangiti ako eh tinatanong lang naman niya ako kung kumusta ang araw ko.
He made your day aminin mo! sabi ng isang traydor na bahagi ng utak ko

"Wala pala si Mom at Dad mamaya"

"Oo nga pala, tinawagan ako ni Mama kaninang lunch para sabihin may inasikaso sila sa Cebu, they will be back on thursday"

may konting lungkot na namutawi sa bibig ko. Siguro dahil hindi ko sila makakasama ng ilang araw. They've been so good to me. I miss them already.

"Pwede ba kita yayain sumama sa akin? for dinner"

"Saan naman tayo pupunta?"

"Sa bestfriend ko, birthday niya kasi, I won't miss it"

"Hmm sa bahay na lang ako, don't worry about me, I'm good"

"Ayaw kong kumain ka mag-isa, and I like you to meet him and my friends"

nag-aalangan ako.
"May pasok pa ako ng maaga Bran, baka gabihin pa tayo sa party na yun?"

"No, we will have dinner and we'll go home promise, 2 hours max!"

ang mata niya ay nangungusap sa akin. I can't say no now.

"Deal, pwede bang umuwi na muna tayo para magbihis? kasi nakauniform pa tayo" napangiti na ako.

"Sure sweetheart"

I gasped. Buti na lang hindi malakas.Tumatambol na naman ang puso ko. Kinakabahan ako pag naririnig kong tinatawag niya ako ng ganon.

"My name is Jasmine, Bran, don't call me sweetheart." dinaan ko na lang sa pagtataray. Baka mahalata niya pa na kabado ako.

"Ang sungit mo naman, basta I wanna call you sweetheart" sabay kindat niya pa sa akin.

maybe he is just sweet. don't mind him Jasmine! You like it too. Aminin! Sigaw ng utak ko.