Love or not to love

Chapter 13

Veranda

Agad kong nilapag ang bouquet ko sa tabi ng kama. Umupo ako sa harap ng mirror desk ko. I can see the gold necklace shining. Hinawakan ko ang pendant at para akong napaso at agad kong binitawan. Inalis ko na agad at nilagay sa lalagyanan. Maybe I should not use it.

Keep it. Malamang kasi napahiya na ako. Hindi ko na maibabalik ang nangyari. Baka akalain niya na makaranasan na ako. Hayy. Napahiya na ako. Iiwas na lang ako sa kanya.

Nakahiga na ako ng nagvibrate ang phone ko.

Unknown number:
"I'm sorry awhile ago"

kahit hindi niya sabihin ang pangalan niya. Alam kong si Brandon ang nagtext. How did he get my number?

itetext ko b siya o hindi? I will be rude pag hindi ko nireplyan. Pag nireplyan ko naman agad lalo ko lang ipapahiya ang sarili ko.

Nagbilang ako ng 1-20 before ako nagreply.

Ako:
"You don't need to say sorry, thanks again for the flowers and the gift Bran." sagot ko at nagkunwaring patay malisya sa nangyari.

Brandon:
"Akala ko galit ka sa akin after ng nangyari"

Ako:
"ano bang nangyari? wala naman diba? ;) "

Brandon:
"Pwede ka bang lumabas sa veranda sandali? I wanna say goodnight"

he will think that I'm rude if I say NO. Ang sabi ko kanina iiwas na ako sakanya. Pero tinulak ako ng konsensya ko na puntahan siya. Wala naman siya ginawang masama.

Ako:
"okay"

Pagbukas ko ng pinto ng veranda ay humaplos sa akin ang malamig na hangin. Nandoon siya sa dulo na bahagi ng veranda. Meron kaming pinto papunta sa veranda. Nakatanaw siya sa labas at hinahangin ang buhok niya na bahagyang humaba kesa nun una ko siyang nakita sa Ateneo. He felt my presence and he stare at me with his dark eyes. Mukhang nanghihina ang tuhod ko. Sa tingin niya palang para na akonh icecream na matutunaw. Humawak na lang ako sa barnadilya para umimot ng lakas. I'm wearing a shirt and pajama. Pero malamig parin.

Lumapit siya sa akin at niyakap ako sa likod. Napakislot ako. Bakit niya ginagawa ito sa akin. Lalo lang ako nahuhulog sa kanya. I feel good now. I'm not cold anymore because of his warm body. I'm speechless. Nakatingin lang ako sa kawalan and I wish that this night will not end. It feela good in his arms. He is sweet to me. Baka nagagalak siya na may kapatid na siya sa katauhan ko.

Ganito ba dapat kaclose ang magkapatid? Laging nagyayakapan? Sabi ng isang bahagi ng isip ko.

Wala kaming imikan. Lumipas ang ilang minuto at nakayakap lang siya sa akin. No one even bothered to move. I can feel his chin pressing on my left shoulder. His stone-chest is very warm on my back. I can feel his center on my butt. Am I imagining things? I can feel it growing hard.  Oh no! at uminit lalo ang pakiramdam ko. My heart is pumping vigorously. Im frozen to death sa kinatatayuan ko. I stiffen. Napansin niya yata. Bigla niyang niluwagan ang pagkakayakap sa akin at bahagyang umatras.

"I'm sorry baby" he uttered a work to break the silence.

"lagi na lang bang sorry ang sasabihin mo sa akin Bran?" may halong pait ang boses ko. Gumagaralgal na ang boses ko kasi hindi ko rin maintindihan ang nararamdaman ko. At mas lalong hindi ko alam ang nararamdaman niya. Bakit kami ganito.

"I'll explain about what happened in the car" he said in a husky voice. That deep voice that gives me chills.

Hindi na ako makapagsalita.

"I know you feel bad kanina after that incident. I can't bear to see you sad. I was about to kiss you."

Hindi pala ako assumera. Finally he's talking about it. Pero...

"Do you mean it Bran? baka pinapagaan mo lang ang loob ko at ayaw mong mapahiya ako sa sarili ko" nauutal kong sinabi.

"I feel really bad kanina, alam mo ba gaano kahirap magpigil ng nararamdaman ko? And now I can't stop it" bigla niya akong hinarap sa kanya at marahang hinalikan ang labi ko. Napaawang ang labi ko sa pagkabigla sa kanya.

He is kissing me! His mouth is touching my lips, tasting it each side of it. Nipping it.

He stop and grasp for air. We both grasp for air. Hindi ako makahinga kanina. Sa ginawa niya. I'm still shocked.

He kissed me again. Now its more than a kiss. And I don't know what you call it. His tongue opened my mouth and it delved inside. Tasting the inside of my mouth. Nagpadala ako sakanya. I don't even know how to kiss. This is my first kiss for crying out loud. At napasinghap ako, hindi ko alam ang nararamdaman ko. I'm shocked, afraid and enjoyed his kisses!

He is invading my mouth. That we are both breathless. We don't want it to end.

"I'm really sorry sweetheart, I mean I'm sorry about your lips, I'm not sorry that I kissed you" bigla niyang paliwanag ng makita niya ang mukha kong nalilito. He touched my swollen lips. Nanginginig parin ako. My face is flushed. I'm blushing. Nag-iinit ang pakiramdam ko.

A hiccup escaped on my lips. At sabay pa kaming napatawa.

"I really like you Jasmine and I don't know the name of my feelings for you, natatakot akong pangalanan ito" he said in a soothing voice. Na parang naghihina.

"Bran, I like you too" pag-amin ko. Hindi na ako nag alinlangan.

"But sweetheart paano na tayo ngayon, siguradong tututol sila Mommy at Daddy, it will be a shock for them too" he said and his eyes are weary.

"Natatakot din ako Bran, para sayo, para sa akin, ayaw kong masira tayo kay Mama at Papa" im too afraid.

"Bata ka pa Jas, hindi pa tayo sigurado sa nararamdaman natin, mabuti pang wag na natin ituloy ito" he's right. We should end it now. Mag-iiwasan na kami nito.

"I'll wait for the right time Jas, promise me you won't entertain other guys?" baling niya sa akin. Seryoso ang mukha niya.

"I promise Brandon, goodnight" pilit akong ngumiti at umalis na. Sinarado ko na ang pinto ko. Baka di ko mapigilan ang mapahikbi sa harap niya. I just feel sad. I feel dissapointed.

How I wish that my parents are still here. That the accident didn't happen. At maging masaya kasama si Brandon? Magugustuhan niya parin ba ako kung iba ang takbo ng panahon? Kung mahirap pa rin ako? Kung hindi ako nagsusuot ng magarang damit?

My fairytale just started and finished at the same time. Gusto lang namin ang isa't isa. Huwag na dapat akong mag-isip ng mas sosobra pa doon. I should focus with my studies. Itetext ko na lang bukas si Coleen na sabay na lang kami mag-enroll. Iiwas na ako kay Brandon. That's final.