Love or not to love

Chapter 35

Leave

Pag-uwi ng bahay ay nagkulong ako sa kwarto. Di ko matandaan paano ako nakauwi. I cried and cried. Wala na bang katapusan ang pagluha ko?

Sinaktan ako ni Brandon. Minahal ko siya simula pa noon. Ganoon naba kadali yun para sakanya na iwan ako? I saw my ring in my hand. I hold on to that. Baka babalik pa sa akin si Brandon. Ilang oras din ako nagmukmok sa kwarto.

Nakatulog ako. Madilim na ang paligid. Napabalikwas ako sa katok sa pinto. Binuksan ko.

"Iha, I've been calling you, are you okay? you've been crying?" naga-aalalang tanong sakin ni Mama. Nanlaki ang mata niya ng mapagtuunan ng pansin ang mga mata ko.

Umiwas ako ng tingin.
"Sorry Ma, I don't feel well, masakit po yun ulo ko at nakatulog ako" pagdadahilan ko.

"May lagnat kaba? sige papahatiran na lang kita ng pagkain at gamot dito sa kwarto mo" nag-aalala si Mama.

Ngumiti na ako kahit pilit.
"Okay Ma, sorry pinag-alala ko kayo, baka bukas okay na ako" sagot ko.

"Okay iha, magpahinga ka agad after kumain at uminom ng gamot" tumango na lang ako. Hinagkan niya ako sa pisngi at umalis na.

Hindi ko man lang nagalaw ang pagkain na inakyat sa akin. Ininom ko ang paracetamol. Sana may gamot din ang sakit ng puso ko.

Nakatulugan ko na ang pag-iyak. Nagising ako sa alarm ng phone ko at gumayak na. Ngayon na ang graduation ng lalaking pinakamamahal ko kaso hindi na niya ako mahal. Ang aga-aga naglandas nanaman ang luha sa pisngi ko. Pinunasan ko at lumabas na ng kwarto para kumain ng almusal. Kailangan ko na harapin sila Mama at Papa. Ayaw ko mapansin nila na nagmumukmok ako sa kwarto ko.

"Goodmorning Ma, Pa!" bati ko sakanila at umupo na. Andoon si Bran sa harap ko ngunit hindi man lang ako binigyan ng pansin.

Keep calm Jasmine. I wanna talk to him.

Sabi ko sa sarili ko.

"Goodmorning iha, hindi na ba masakit ang ulo mo?" tanong ni Mama. Umiling na lang ako.

"Ma, Pa, ituloy na po natin ang dinner mamaya after the graduation ceremony, I'm bringing someone" nakangiting sabi ni Brandon

Napaigtad ako ng bahagya sa kinauupuan ko. Baka yun babaeng nakita ko sa hotel. I don't like to see her. Kaso magtataka sila Mama at Papa pag wala ako mamaya.

"Okay iho, introduce her to us" nakangiting baling ni Papa sakanya.

"Who is she iho? I thought you're not dating exclusively?" biro ni Mama.

"Marami nga po siyang babae" pekeng ngiti ang kasama ng sinabi ko. Hinihiwa ang puso ko ngayon.

"Kilala mo na ako" nakatawang sinabi ni Brandon.

Nagmadali akong kumain. Ayaw ko na magstay at nakikitang binabalewala niya ako. Sumasakit lang lalo ang pakiramdam ko.

"Ma, Pa, tapos na po ako. Mauna na po ako, sa kwarto lang ako. May gagawin lang po" pagpapaalam ko at agad ng umalis.

Tumuloy ako sa kwarto ni Brandon. I want to talk to him. I will forgive him kung may nangyari nga sakanila nun babae sa hotel. Ako na yata ang pinaka-martir na babae.

Bumukas ang pinto. I saw him. He look shocked. Nasa kama sofa niya ako at nakaupo.

"Bran, can we talk?" i said in a small voice.

"For what?" he said in a cold tone.

"About us? what happened? can you explain it to me? please" nagmamakaawa ang tono ko. Pinipigilan ko ang luha ko. Ang sakit talaga sa pakiramdam. You are face to face with him but he is ver cold to you. What a fucking feeling.

"It's over between us Jas, I want to break our relationship" he said coldly.

His words are like a thousands of dagger pointed thru my heart.

Napahikbi na ako. Di ko na napigilan pa. Nakita ko ang mata niya. Nahihirapan ba siya? hindi ko mabasa dahil hilam na sa luha ang aking mga mata.

"I thought you love me Bran? Did you just said it just to go under my skirt?" my voice is shaking.

"In a way yes" he said without hesitation.

"You are a cold blooded beast!" napatayo nako at sinugod siya. Pinagpupukpok ng kamay ko ang dibdib niya. Sinampal ko siya ng malakas. Hindi man lang niya ako inilagan.

I stared at him for a while and I saw his eyes, I can't read it. I obliged to leave his room. To leave his life.