VEDİA

6.Bölüm (Tutsak)

Arkadaşlar siz daha fazla beklemeyin diye kontrol etmeden yayınladım yeni bölümü yazım yanlışları olursa kusura bakmayın. 😘😘

Başlamadan önce Küçük yıldızımızı parlatmayı  ve yorum yapmayı unutmayalım lütfennn

Göz kapaklarımın üzerinde sanki büyük bir enkaz vardı,bir türlü açılmıyordu. Başıma giren ağrıyla elim istem dışı başıma gitti. Yüzümü buruşturup yavaş yavaş açtım gözlerimi. Gözüme giren güneş ışığıyla gözlerimi kısmak zorunda kaldım. Yattığım yerden doğrulup bana oldukça yabancı olan odaya baktım. Neredeyse boş sayılıcak bir odadaydım. Sadece benim üzerinde uyuduğum çift kişilik yatak, beyaz büyük bir kıyafet dolabı,halı,banyo olduğunu tahmin ettiğim bir kapı ve beyaz çalışma masası gibi bir masa vardı başka bir şey yoktu. Neredeydim ben. Hiçbir şey hatırlamıyordum. Kendimi zorlayıp son olan şeyleri hatırlamaya çalıştım. En son Merih'in kucağına yığılıp kalmıştım. Beni buraya o getirmiş olmalıydı. Ayağa kalkıp perdeleri sonuna kadar açık olan cama doğru yürüdüm. Camdan aşşağıya baktığımda bahçede bir sürü takım elbiseli izbandut gibi adamlar vardı sanırım Merih'in korumalarıydı. Baktığım cam ikinci kattaydı. Aşşağıdaki bahçe benim gördüğüm kadarıyla bile kocamandı. Bu adam bu kadar zenginse ne işi vardı öyle bir mahallede. Derin bir nefes alıp Merih'e ne diyeceğimi düşündüm bize zarar verirler miydi? En önemlisi söyleyeceğimiz şeylere inanırlar mıydı? Meryem neredeydi acaba. Meryem bana göre daha hırçındı. Umarım ona bir şey yapmamışlardır. Ama Turay da Merih'e göre daha sabırlıydı yani öyle umuyordum. Gerçi kimi kandırıyordum ki bizim bu adamların tanıdığımız adamlar değil de iğrenç katiller olduğunu öğrendiğimizin üzerinden daha bir gün bile geçmemişti. Bunlardan her şey beklenirdi,ama böyle boş boş da başımıza gelecekleri bekleyemezdim. Yavaş ve temkinli adımlarla odanın kapısına doğru yürüdüm. Kilitli olmaması için içimden dua ederken kapının.  kulpunu aşağı indirdim. Kapının hiç zorlanmadan açılmasıyla biraz şaşırsam da bunu göz ardı edip sessiz bir şekilde parmak uçlarımda kendimi odadan dışarı attım. Ve kapıyı aynı şekilde kapattım tekrardan.

Oldukça şık güzel tablolarla dekore edilmiş,ve uzun bir koridor geçtikten Sonra karşıma çıkan devasa merdivenlerden aşağı inmeye başladım. Adımlarım çok yavaş ve dikkatliydi ama o kadar çok korkuyordum ki titremeden duramıyordum. Son basamağı da indiğimde kocaman bir salon çıktı karşıma. Gözlerimi salonun güzelliğinden alamıyordum. Tamamen koyu renklerden oluşmasına rağmen çok şık ve ferah görünüyordu.

Salonun tam ortasına kocaman siyah bir L koltuk koltuğun sağ ve sol taraflarında siyah küçük berjerler vardı ortadan cam bir sehpa va tam koltukların karşısında kocaman televizyon ünitesi vardı. Ünitenin içleri pahalı olduğu her halinden belli olan altın sarısı biblolar,gümüş rengi antikalar ve tam olarak ne için alındığını bilmediğim kupalar vardı. Salonun devasa boydan camının önünde ise siyah cam bir yemek masası, masanın üzerinde ise yine salona uyumlu olarak altın sarısı şamdan ve yine altın sarısı küçük motifler vardı. Duvarlarda birbirinden pahalı ve şık tablolar duruyordu. Salonun koyuluğuna tezat duvarlar bembeyaz boyanmıştı. Adeta büyülenmiş bir şekilde etrafıma bakarken mutfaktan olduğunu tahmin ettiğim yerden gelen seslerle dikkatimi o yöne verdim.Dış kapıya ve seslerin geldiği yöne kararsız bakışlar attım. Dış kapıya gitsem bile bahçede olan korumalardan dolayı bir adım bile dışarı atamadan hemen yakalanıp çıktığım odaya geri gönderilirdim. Merih ortalıkta olmadığına göre kesin adamlarını tembihlemişti. Başka bir kaçış kapısı bulana kadar bu fikri kafamdan def ettim ve seslerin geldiği yöne doğru yürümeye başladım. Sadece bir kaç dakika bile olsa içinde olduğum durumun stresinden kurtulmak iyi hissettirmişti ama şimdi yine biraz önceki stres, korku ve tedirginlik geri gelmişti. Başka bir zaman bu evde olsam hayranlığımı anlata anlata bitiremezdim ama şu an bundan çok daha önmeli şeylerle ilgilenmem gerekiyordu. Bir an önce burdan kurtulup Meryem'i bulmam lazımdı. Temkinli bir şekilde mutfağa girdiğimde buranın da diğer yerlerden farksız bir lüksiyete sahip olduğunu gördüm. Bana arkası dönük çalışan bir kadın vardı. İçime dolan umut kırıntılarına mani olamadım belki bu kadın bana yardım edebilirdi. Fazla dikkat çekmemek için sakin bir sesle