How should i feel? {31}

963 23 16
                                    

Danay's pov

"Πας καθόλου καλά?!" Φώναξε.

Κοίτα εκεί θα μας βγει και από πάνω.

"Εγώ εάν πάω καλά? Αφού δεν νοιάζεσαι τι με ρωτάς?!" Φώναξα πίσω.

"Σου έχω δείξει έστω και μια φορά ότι δεν σε νοιάζομαι? Έστω και μια γαμημενη φορά?!!"

"Ναι!" Φώναξα.

"Α ναι? Ποτέ?!"

"Μετά από αυτό που είχε γίνει που ήρθες και μου είπες ότι το μετάνιωσες!" Είπα και δάκρυά άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου.

"Εγώ? Ισα ίσα εγώ είχα έρθει εδώ να σου πω ότι δεν το μετάνιωσα και ότι θα το ξαναέκανα αλλά εσύ με διεκοψες και μου είπες ότι ήταν ένα λάθος" φώναξε μέχρι που συμηδειτοποιησε ότι κλαίω.

"Μην κλαίς γαμω" είπε και έπιασε το πρόσωπο μου στα χέρια του.

Alex's pov

Είμαι πολύ μπερδεμένος αλλά δεν αντέχω να την βλέπω να κλαιει σπαραζει η καρδιά μου.

Έπιασα το πρόσωπο της στα χέρια μου και με τους αντίχειρες μου σκούπισα τα δάκρυά της.

Εκείνη μετά από λίγο ηρεμισε και με κοίταξε στα μάτια.

"Πάμε λίγο ήσυχα απο την αρχή" είπε και πήρε μια βαθιά ανάσα.

"Εσύ τελικά το έχεις μετανιώσει?" Με ρώτησε και σκέφτηκα λίγο.

"Εδώ που φτάσαμε θα στο πω. Όχι" είπα και το πρόσωπο της έλαμψε.

"Και γω" είπε και εγώ γουρλωσα τα μάτια μου.

"Κάτσε τι?!"φώναξα.

"Εσύ όταν είχα έρθει να σου μιλήσω μου είχες πει ότι το μετάνιωσες" είπα μπερδεμένα.

"Ναι γιατί πήγες να το πεις εσύ πρώτος" είπε και τώρα μου το έκαψε τελείως.

"Όχι δεν πήγα να το πω εσύ νόμιζες ότι πήγα να το πω. Δεν μετάνιωσα τίποτα από εκείνη το βράδυ" είπα και εκείνη έπεσε στην αγκαλιά μου.

Εγώ αμέσως ανταπέδωσα.

"Δανάη" είπα και την έβγαλα από την αγκαλιά μου. Εκείνη με κοίταξε λυπημένα.

"Δεν ξέρω εάν είναι νωρίς ή εάν δεν θέλω ή τέλος πάντων διάφορα άλλα εγώ οφείλω να ρωτήσω. Δανάη Αλεξανδρή θέλεις να γίνεις η κοπέλα μου?" Ρώτησα και εκείνη γουρλωσε τα μάτια της.

"Κοίτα εάν δεν θες ή εάν δεν είσαι ετοιμ-

Την πρόταση μου διέκοψαν τα χείλη της πάνω στα δικά μου.

you should expect the unexpectedDove le storie prendono vita. Scoprilo ora