Danay's pov
Την επόμενη μέρα το πρωί δεν πήγα σχολείο
Δεν είχα το κουράγιο.
Ξαφνικά έτσι όπως έπινα τον καφέ μου χτύπησε το κουδούνι.
Άνοιξα και ήταν άλλο ένα κούριερ.
"Αυτό είναι για εσάς" είπε και μου έδωσε πάλι ένα φάκελο.
Έβαλα κλασικά την υπογραφή μου και εκείνος έφυγε.
Πήγα πίσω στον καναπέ με τον φάκελο.
Τον άνοιξα και μέσα είχε ένα μαγνητόφωνο. Το πάτησα και άρχισε να παίζει.
"Άλεξ τι κάνεις εσύ εδώ?" ρώτησε με απορία η Νάνσυ
"Τι έγινε Νάνσυ πονάμε?" την ειρωνεύτηκε εκείνος.
"Πολύ"
"Γιατί έκανες ότι έκανες?"
"Αλήθεια δεν θυμάσαι τίποτα?" τον ρώτησε έκπληκτη.
"Καλοκαίρι τότε που ήσουν 16, εγώ εσύ ένα σαββατοκύριακο στην θράκη" έκανε προσπάθεια να του θυμίσει.
"Πας καλά κούκλα μου , αυτό το καλοκαίρι δεν το θυμάμαι καθόλου, ήμουν συνέχεια μαστουρωμένος" άρχισε να φωνάζει ο Άλεξ
"Δηλαδή δεν θυμάσαι τίποτα?"
"όχι βέβαια"
"Περάσαμε ένα υπέροχο σαββατοκυριακο πώς γίνεται να μην το θυμάσαι?"
"ΣΟΥ ΛΕΩ ΗΜΟΥΝ ΛΙΩΜΑ ΣΥΝΕΧΩΣ" άρχισε να φωνάζει.
"Ναι αλλά εγώ μετά από τόσο κόπο σε βρήκα και κατάφερα να σας χωρίσω"
"Αυτό είναι αλήθεια" είπε ο Άλεξ πονεμένα και τότε το τελείωσε η κασέτα.
Θεε μου τι έκανα.
Αν τον είχα αφήσει να εξηγήσει δεν θα του μίλαγα έτσι.
Έτρεξα αμέσως πάνω και ντύθηκα.
Έπειτα κατέβηκα κάτω και αφού πήρα τα πράγματά μου βγήκα έξω και άρχισα να τρέχω μέχρι το σπίτι του Άλεξ.
Έφτασα απέξω και χτύπησα το κουδούνι
Ένας Άλεξ άνοιξε την πόρτα ανέκφραστος και με καθόλου διάθεση.
"Τι θες Δανάη?" με ρώτησε με νεύρα
Το μόνο συναίσθημα που εξέφραζε.
"Άσε με να μπω μέσα να μιλήσουμε" τον παρακάλεσα κλαίγοντας.
"Τώρα θες να μιλήσουμε ε? Τώρα που πρέπει να μιλήσεις εσύ θέλεις. Όταν σου ζήτησα εγώ να μιλήσουμε με έδιωξες" φώναξε και με το δίκιο του δηλαδή.
KAMU SEDANG MEMBACA
you should expect the unexpected
Fiksi Remaja"Ας πούμε και τώρα που σε βλέπω έτσι ντυμένη να σε γδυσω θέλω" είπε και έβαλε αυτό το πονηρό ύφος (Ξέρετε τύπου 😏) "Ναι άσε τις μαλακίες και πήγαινε για ύπνο Αλεξουκο" είπα για να τον πειράξω Εκείνος σε χρόνο ντε τε σηκώθηκε και με κόλλησε στον τοί...
