ROMELYN'S POINT OF VIEW
***
MAGKAHAWAK kamay kami ni Eidren na pumasok ng ospital dahil tumawag saakin ang doctor ni mama at sabi na maaari na daw namin siya iuwi. Salamat sa Diyos.
Pumasok na kami sa loob at nakita ko si mama na masigla at hindi na matmlay katulad ng mga nakaraang araw. Hindi pa kami nakakapag usap at nagkahingian ng sorry ng personal. Siguro ay sa susunod na lang pag okay na at malakas na niya.
"Okay kana ba tita?" Eidren said kaya nabaling at attention ni mama saaming dalawa.
"Medyo okay naman na-" hindi na naituloy ni mama ang sasabihin ng dumako ang mga mata niya sa kamay naming dalawa ni Eidren na magkahawak. "Kayo na ba ng anak ko?" Mama ask in a serious tone.
'Anak ko.' I miss that endearment. Unti unti na yatang bumabalik sa dati ang tunay na mama ko. Ang tagal kong hinintay na sana tawagin niya ulit akong 'anak ko' and now she do. Nagawa niya rin ang wish ko mula pa nung bata ako. Tumingin ako kay mama at marahang tumango.
"Opo ma. Kami na po ni Eidren." Nahihiyang sabi ko. Naramdaman ko naman na humigpit ang kapit saakin ni Eidren na ikinatingin ko rito. Medyo namumutla siya kaya nag alala ako.
"Ayos kalang ba?" Tanong ko kay Eidren at tumingin saakin." Yeah. Im fine." He simply said at ngumiti.
"Pwede mo ba kami munang iwanan Romelyn?" Mama ask kaya napatingin ako sa kaniya. May pagtataka pero in the end ay wala rin akong nagawa kundi ang tumango. Tumingin naman ako kay Eidren at ngumiti.
"Sabihan moko pag may nangyaring hindi okay ha." He said kaya tumango ako. Tinignan ko naman si Dianne na nakatingin lang saamin, sinenyasan ko siya na lumabas muna kami, tumango naman siya saakin kaya bumaling ulit ako kay Eidren.
"Call me pag tapos na kayo." I said and give him a smile. Ngumiti naman siya pabalik kaya tuluyan na akong lumabas ng room at isinarado ang pinto.
Lumakad naman na ako at sumunod kay Dianne. Pumunta nalang kami sa lobby at umupo sa sofa na nandon.
"So.." napatingin ako kay Dianne ng nagsalita siya. "Kayo na pala ni Kuya ah.." may pagtutuksong sambit niya at tinusok pa ang tagiliran ko. Napatawa naman ako.
"Hmm.. Narealized ko kasi yung mga sinabi mo, mag iisang buwan na ang nakalipas. Yung part na pag nauntog si Eidren at humanap ng ibang babae. Kaya i decide to choose him and be with him para maging masaya rin naman ako at hindi na puro sakit ang nararamdaman ko." Paliwanag ko sa kaniya. Napangiti naman siya sa sinabi ko.
"Tama ang desisyon mo. Bagay kayong dalawa. Pareho kayong mabait at swerte kayo sa isat isa. Sa tagal na magkakilala kayo ay kayo rin pala ang end game ng lahat. Sana nga lang ay makita ko na rin ang end game ko." Napatingin naman ako sa kaniya ng seryoso.
"You dont need to see the man for you. Hayaan nating ang tadhana ang magpasiya ng lahat para saatin. Dahil kung pinagtagpo kayo pero hindi tinadhana that means hindi kayo meant to be. At kung tinadhana ka naman pero sa ibang tao at sa maling pagkakataon that means hindi talaga siya ang nararapat sayo in the future." Advice ko sa kaniya. Napangiti naman ako ng mapagtantong nag iisip siya ng seryoso. Napatingin naman ako sa harap.bg biglang may tumawag ng pangalan ko.
"ROMELYN!" sigaw nila kaya ay napatayo ako.
"H-hey?" I ask, nandito kasi sila Ryle, Brook and Hanz.
"Himala yata at hindi niyo kasama sila Ate?" Tanong ko sa kanila pagkalapit nila sa aamin.
"Nag decide sila na magpaiwan. Hello miss pretty." Tinignan ko si Brook at sinamaan ng tingin.
"Wag yan gago." Singhal ko sa kaniya kaya ay napatigil siya at naging seryoso.
"By the way this is Dianne. Pinsan ko." Pagpapakilala ko kay Dianne na tahimik lang naman sa tabi ko.
"Hello Dianne. Im Kryle Von Dela Virgo, but you can call me Ryle for short." Pagpapakilala naman ni Ryle kay Dianne at nag shake hands. Sunod naman ay si Brook.
"Hello there miss Pretty. By the way im Brook Oliver Dela Virgo. You can call me Brook or Love at the same time." He said and wink. Binatukan ko nga ang gago.
"I said not her will you." Gigil na sambit ko.
"Fvck! Masakit yun ahh!" Dipensa niya habang hinihimas ang parte na binatukan ko.
"Thats your fault dimwit. I said not her,pero makulit ka." Inis na sabi ko pa at inirapan si Brook.
"Im Hanz Cristoffer Dela Virgo. Just call me Hanz para magkasundo tayo. Dont call me Cristoffer its kinda wierd and i hate it." He said kaya napatawa naman si Dianne.
"Okay okay. Nice to meet you all. Im Dianne Cristine Madrigal. Just call me want you want its fine with me." Sabi naman niya na my maayos na salita at tono. Wala naman akong napansing kalandian don kaya okay lang saakin.
"Just call her Dianne. Wala ng iba okay!?" I said at tinignan sila isa isa.
"Fine." Sabi nina Brook at Hanz kaya tumango ako. Wala naman kasing pakielam si Ryle kaya wala din akong paki sakaniya.
"By the way. Anong masamang hangin ang nagdala sainyo rito ha?" Gagad na tanong ko sa kanila at si Hanz naman ang sumagot.
"Nabalitaan kasi namin na naaksidente si Tita Liz. Kaya nagmadali kaming pumunta dito para kamustahin if there's something wrong." He said kaya napatango tango ako.
"Wala namang masamang nangyari and besides lalabas na si mama. Kinakausap lang niya si Eidren for some reason." Paliwanag ko na ikinatango naman niya.
"Ah ganon ba. Hoy Ryle!" Tawag pansin ni Hanz kay Ryle na nakatingin lang pala saakin.
"Bakit?" Bored na sagot ni Ryle at sinulyapan lang sandali si Hanz at tumingin ulit saakin.
"Nagugutom na kami. At huwag mo masiyadong titigan. May nag mamay ari na diyan pinapaalala ko lang sayo." Nagtataka naman akong tumingin kay Hanz dahil sa makahulugang sinabi niya.
"I dont care. Tara na nga." Sabi na lang ni Ryle at nauna ng lumabas ng lobby ng ospital. Nagtataka naman akong tumingin sa kanila at nagkibit balikat lang.
"Dont mind her Romelyn. Tinotopak lang yan. Tara na girls nagugutom na talaga ako." Brook said kaya tumango nalang kami at sumunod na ring lumabas ng lobby.
'Ang gulo nila ahh.' Naiiling nalang na sambit ng utak ko at iniwaksi rin iyon pagkatapos ng ilang sandali.
***
ALL EIGHT RESERVED
BINABASA MO ANG
Crazy in Love 1✔(UNDER MAJOR EDITING)
RomanceRomelyn Hillary Santivañez is an independent woman. She have a mother who only wants is to drink. Her father left them when she was only ten years old. The only thing she was know that time ay ang maging proud sa kaniya ang mga magulang niya. Per...