Crazy in Love 1✔(UNDER MAJOR EDITING)

CHAPTER 20

ROMELYN'S POINT OF VIEW
***

NAKATINGIN lang ako sa malayong karagatan. Iniisip ko pa rin ang mga nangyari kaninang tanghali saaming dalawa ni Eidren.

Its already in the night pero nandito parin ako sa labas, nakaupo sa buhanginan habang tinatangay ng hangin ang mga buhok ko, katam-taman lang ang pag alon na tila nakikisama sa nararamdaman ko ngayon.

Bilog na bilog rin ang buwan habang malayang nakatnglaw saakin pati narin ang milyong bituin na kasama nito.

Hindi kasi ako maka move on sa mga nangyari kanina. Yes i know , nagtapat siya pero hindi ko naman kasi inaasahan na magiging ganito kaaga at kabilis ang mga pangyayari.

Napabuntong hininga na lang ako at niyakap ko ang mga tuhod ko tsaka itinukod ko ang baba ko sa mga tuhod ko.

Tinitignan ko lang ang karagatan pati na rin ang payapang alon ng bigla na lang may nagsalita sa likuran ko.

"Anong ginagawa mo dito? Dis oras na ng gabi ah." May galit sa to nito. I look at him and i realized that its Ryle.

"Im thinking Ryle." I simply said.

"Ano naman ang iniisip mo?" He ask at tumabi ng upo saakin na may distansya sa pagitan naming dalawa.

"Im thinking about me and Eidren." Tumingin ako sa kaniya.

"What about you and him?"

"he said if i allow him to court him. Kanina dito, para na lang akong nawalan ng dila at gusto kong kuhain ako ng lupa sa sobrang kaba na nararamdaman ko." Paunang pag kukuwento ko sa kaniya.

"Ano ang sinabi mo?" Tanong niya saakin.

"I just only call his name. Wala kasi akong masabi sa mga salitang sinasabi niya. Nahihiya at natatakot ako sa pwede kong masabi. Nasabi ko rin naman sa sarili ko na if he said that thing tsaka pa lang ako mag dedecide but i didnt know na ganito kabilis at kaaga. Akala ko kasi nung una ay mag hihintay siya katulad ng naiisip ko, pero kabaligtaran ang mga kasunod na nangyari. Haist hindi ko na alam ang iisipin ko." Napapabuntong hininga na lang ako kasi parang napupuno ng sakit ang puso ko na hindi ko maintindihan.

Parang gusto ko na lang sumigaw sa sobrang frustration kasi bakit sa ganitong pagkakataon pa niya gusto na manligaw. Haist.

Pero ang reaksyon ko ay parang oa na masiyado kaya tumingin ako kay Ryle and smile.

"Dont mind me Ryle, im fine. Kaya ko to." Biglang sabi ko sa kaniya habang natatawa. Tumayo naman na ako at nag paalam sa kaniya.

"Mauna na ako sayo. Sunod ka na lang sa loob ng kwarto pag gusto mo ha. Sige." Sabi ko. Tumingin naman siya saakin at tumango. Wala na ang kasiglahan sa mukha niya hindi katulad kanina. At parang naka blangko ang mukha niya na hindi ko lubos maintindihan kung bakit siya nag kaganon pero hindi ko na lang inintindi yon at nag patuloy sa pag lalakad patungo sa kwarto namin.

Marahan lang ang pag bukas ng pintuan kasi baka mamaya ay mga tulog na ang iba at maistorbo ko sila. Lumakad ako ng marahan at tumungo sa switch ng ilaw na hindi naman kalayuan sa pintuan.

Isinindi ko iyon at kasunod non ang matinding gulat na bumadha sa buong sistema ko.

"San ka galing?" Walang ekspresyong tanong ni Eidren na nakaupo sa sofa na nakaharap sa pintuan.

"A-amm e-hehh.. jan jan lang sa tabi tabi." Nag kanda buhol buhol na salitang saad ko.

Pinag krus niya ang mga braso niya sa harap ng dibdib at pinag dikwatro ang mga binti at diretsyong tumitig saakin ang kaniyang mga mata.

"Tell me Romelyn.." medyo kinabahan nanaman ako dahil na rin sa seryosong tono ng salita niya at sa mga matang seryosong nakatitig saakin na tila animo pinag aaralan ang bawat kilos ko.

"W-what?" Utal na sagot ko sa kaniya.

"Ano ba talaga ang nararamdaman mo para saakin ha?" Seryosong tanong niya at tumayo sa kinauupuan niya. Dahan dahan siyang lumapit saakin kaya napaatras naman ako.

"Tell me!?" He said in a husky voice. This time kinakabahan na talaga ako pati ang tibok ng puso ko ay hindi na normal.

"A-ano ka-kasi eh.." nagkanda utal-utal na ako. Mas lalo pa siyang lumapit saakin hanggang sa macorner na niya ako at mapasandal na lang ako sa likuran ng pintuan. Iniharang niya ang kamay niya sa gilid ng ulo ko at mas lalong idinikit saakin ang kaniyang katawan.

"Tumingin ka sa mga mata ko at sabihin mo sakin ang nararamdaman mo." Seryoso niyang saad at hinawakan ang mukha ko at itinaas para makita niya ako ng diretsyo dahil palinga linga ang mga mata ko at hindi maka tingin sa kaniya ng diretsyo.

"M-meron akong nararamdaman Ren... Pero kasi ano eh..." natatakot akong magsalita. Pero dahil nandito na ay lalakasan ko na lang ang loob ko.

"Ano?"

"Mas priority na mahanap muna ang tatay ko Ren.. alam mo naman yun diba. Medyo naguguluhan at nabibilisan ako sa mga ginagawa mo. Wag mo naman akong masiyadong pressurin oh. Mas terror ka pa sa teacher natin nung College eh." Mahinang saad ko.

"That means tinatanggihan mo ang panliligaw ko?" Napatingin ako bigla sa mga mata niya at biglang bumadha ang kakaibang lungkot na nkita ko sa kaniyang mga mata.

"No.. hindi naman sa ganon." Mahinang sabi ko sa kaniya. Hinawakan ko ang mukha niya at pinaka titigan ko ang mga mata niya.

"Pero yun ang pinapakahulugan ng priority mo. Hindi ko kayang lagpasan ang kahit anong iniisip mo ngayon dahil ang dad mo ang priority mo. Im sorry.." he said at dumiretsyo ng tayo. Kinuha niya ang mga kamay ko at pagak na tumawa kalaunan.

"Im a stupid shit Romelyn... Alam ko naman na hindi ako ang priority mo pero isinisiksik ko sayo ang sarili ko. Mula pa nung una alam ko na ayaw mo na maging tayo dahil kaibigan lang ang tingin mo saakin. Kahit nga nung ibinigay ko sayo ang singsing ay hindi ko nakuha ang sagot na gusto kong makuha. Alam ko rin naman na hindi mo ako mahal pero ipinipilit ko ang sarili ko sayo. " malungkot niyang sabi at wala ng salitang namutawi sa bibig niya pagkatapos non. Tinignan niya pa ako sa huling sandali tsaka siya tuluyang lumakad papalayo saakin.

"Eidren... im sorry.." ang tanging na sabi ko at kasabay non ang pag mamalibis ng luha sa aking mga mata habang nakatitig sa likuran niyang papalayo saakin.

***

ALL RIGHT RESERVED