កន្លងផុតទៅជាច្រើនថ្ងៃខែ ពួកគេប្រើជីវិតធម្មតា រស់នៅក្រោមដំបូលជាមួយគ្នា
តែដោយសារតែវាជិតដល់ពេលដែលនាយតូចបញ្ចប់ឆ្នាំអី២ហើយ ទើបនាយកម្លោះកាន់តែមមាញឹកនឹងការងារនិងរឿងគេផង
ធ្វើអោយពួកគេមិនសូវជួបគ្នាប៉ុន្មានទេ ពោលវាមានសល់ពេលតិចណាស់សម្រាប់ជួបគ្នា។គេតែងតែជូនថេយ៉ុងទៅសាលា
និងជូនត្រឡប់មកភូមិគ្រិះវិញតាមសន្យា
ដែលគេធ្លាប់សន្យាជាមួយនាយតូច និងញុំាអាហារជាមួយគ្នានៅផ្ទះតែប៉ុណ្ណោះ។
ក្រៅពីនោះគេមិនសូវបានជួបមុខគ្នាប៉ុន្មាន
ទេ.សមម្មភាពទាំងនេះវាប្រព្រិត្តទៅជារឿយៗរហូតដល់នាយតូចប្រឡងឆ្នាំទី២
ចប់.នៅទីបំផុតក៏មានថ្ងៃនេះ
ប្រលានយន្នហោះ🛬
កម្លោះតូចទាំងបីមាន ថេយ៉ុង ជីមីន ជីន
ថេយ៉ុងពាក់អាវសឺមីក.ឌុបពណ៌សទុនុយជាមួយខោជើងវែងពណ៌ខ្មៅ ស្បែកជើងប៉ាត់តា ដៃម្ខាងកាន់អាវក្រៅធំព័ណខ្មៅ
«សំណាងល្អណាកូន»អ្នកស្រីគីម
«បាទម៉ាក់»
«ខំរៀនឮទេ»
«បាទលោកប៉ា»
«ថែខ្លួនផង ពេលប្រុសកម្លោះៗញ៉ែហាម
ចិត្តទន់ដឹងទេ ហាសហា៎...»
«ឡប់ហើយ»នាយតូចនិយាយទាំងសង្រ្គឺត
ធ្មេញ ដាក់អ្នកជាបង
——-
«ប៉ាម៉ាក់ថែខ្លួនផង»ជីន
«កូនក៏ត្រូវថែខ្លួនដូចគ្នា»អ្នកស្រីគីម
«ហើយចុះឯណាមិត្តកូននោះ??»
«គេចាំនៅកន្លែងត្រួតពិនិត្យឥវ៉ាន់»
«បើបែបនេះល្អហើយ មានមិត្តទៅរៀនជាមួយមានគ្នា អាចមើលថែគ្នាបាន»
«បាទម៉ាក់»
SKIP.
«ហាឡូ ជីមីននៅទីណា»ថេយ៉ុងឈរអោប
ដៃនិយាយទូរសព្ទចាំជីន និង ជីមីន
«យើងឃើញឯងហើយ នៅទីនេះ»ជីមីនក៏
បក់ដៃជាសញ្ញាអោយថេយ៉ុងឃើញ
«ចុះឯណាជីននោះ»
«ទៅបន្ទប់ទឹកបាត់ហើយ»
«យើងរកកន្លែងអង្គុយទៅ»
«អឹម»
អង្គុយបានមួយសន្ទុះ ជីនក៏មកដល់ មិនដឹងថាទៅបន្ទប់ទឹកឬក៏ទៅដេកទេយូរអេឺយ សែនយូរ មិនអាណិតអ្នកដែលអង្គុយចាំសោះ
«ផឹកអីឬអត់??»ជីន
«ចេះសួរទៅកើត ឆាប់ទៅៗស្រេកទឹកណាស់»ជីមីន
«អឺៗ.... រីងៗ»
«មិនបាច់ទៅទេ នៅលើកទូរសព្ទសិនទៅ
ទុកយើងអ្នកទៅវិញ»
YOU ARE READING
YOU'RE MINE
Fanfictionរឿងរ៉ាវស្នេហារវាងសិស្សសកលវិទ្យាល័យ និង អគ្គនាយកក្រុមហ៊ុនដែលត្រូវជាបងប្អូនជីដូនមួយនឹងគ្នា «ទើបចេញមកពីក្លឹបមែនទេ ទើបជិះឡានមិនមើល. មនុស្សបែបនេះ» «អេ....ក្លឹបភាគច្រើនគេចូលយប់ទេ អានាង!!»
