Unexpected Flight (Monteverde Series #1)

02

"What?"

Tanong ng kumag nang makarating kami sa parking lot, Oo mag kasama kami ng 'di ko alam ang dahilan, kanina binayaran niya lahat ng binili niya dinamay pati yung pinamili ko, naka tanga lang ako sa kaniya hanggang matapos saka ako hinila papuntang parking lot na parang alam niya ang pupuntahan ko at sure siyang wala na akong ibang pupuntahan.

"Siraulo ka ba?" Nakatitig kong tanong sa kaniya.

"Hindi ako naka inom, May hangover ako pero kanina pa yun, sure akong hinawakan mo ako at binayaran mo lahat ng binili ko," inisa-isa ko lahat ng ginawa niya.

"Anong akala mo sa akin? Poor?" Tanong ko sa kaniya na may boses na naiinis, naka-taas ang isang kilay.

Napatitig siya sa akin at inaalam kung sobra ba akong na offend sa ginawa niya kanina, nakaka offend nga naman kase talaga kung sa kaniya wala lang yun... may pride akong inaalagaan at lintek apak na apak na yun.

"I-i'm sorry," he stuttered.

"Look, I don't know you personally, What you did is so insensitive, para mo naring pinamukha sa akin na hindi ko kayang bayaran lahat ng pinili ko. You thunk its sweet? for you maybe but for me it's not."

I mean? bakit kasi kailangan mangialam? Ako pumili ako din dapat ang magbabayad diba? Maybe he's trying to be a gentlemen but this is not the right time. We're not even close. Gosh.

"Kinuha ko lahat ng iyon dahil bibilhin ko, hindi ko kailangan ng pera mo dahil meron naman ako,"

His mouth was open and trying to say a word, but he couldn't.

"Next time wag nakikialam huh? hindi naman kita ginagalaw kaya dapat ikaw din," kingina gwapo pero badtrip ka kuya.

Umalis ako sa parking lot saka bumalik sa loob ng mall, pumunta ako sa loob ng shop kung saan ako pumunta kanina, kinuha ko lahat ng kagaya ng binili ko na binayaran nung lalaking yun, saka ako pumuntang counter.

"Hi, ma'am! Bumalik ka po, Saan na po ang asawa mo?" Tanong nung babae tumingin sa likuran ko.

Tinaasan ko siya ng kilay, girl kung asawa ko nga 'yon bakit niya tinatanong? Asawa ko diba?

"Paki bilis nito please, nagiintay anak namin," saad ko at nilabas ang card ko.

kinuha ko yung paper bag saka ako bumili muna ako ng ice cream para makahinga sa stress na nararamdaman ko.

Bumalik ako sa parking lot pero napahinto ako ng makitang nandoon parin ang lalaking iyon naka upo sa may compartment ng sasakyan niya at halatang may iniintay, agad siyang tumayo nang makita ako.

Agad kong ini-unlock ang sasakyan ko at hindi siya pinansin kahit nakalapit na siya.

"Hey, please listen to me," he held my hand.

And for some reason, I felt a little calm his hand bring warmth.