Unexpected Flight (Monteverde Series #1)

21

"Saan kayo galing? Nasaan na ang kasama mo kanina."

"Wala na naghiwalay kami bago ako umuwi dito," sagot ko kay grandma habang tinatanggal ko ang sandals ko.

Pinanood niya ako habang ginagawa ko ito at walang lingon-lingon akong umakyat hawak ang sandals ko.

"Mari," tawag ni gandma, hindi ako lumingon pero naka hinto lang ako hinihintay ang sasabihin niya.

"Gusto mo kumain?" tanong ni grandma, umiling ako saka nagpatuloy sa pag akyat.

Nang makarating ako sa kwarto ko ay saka ko pabagsak na nahiga sa kama ko, iniisip ko ang mga nangyari kanina.

tangina 'di na ako virgin, wew sa sasakyan pa tagala duda talaga ako sa sasakyan e hindi mismo sasakyan yung sinasakyan minsan yung kasama mo sa loob grrrr.

Pagkatapos ko gaguhin ang sarili ko mula sa nangyari kanina ay naligo na ako, naiisipan kong maligo sa warmna medyo hot water dahil masakit ang gitna ko.

Pagkalabas ko ay natulog na din ako hindi na nagabalang kumain ng dinner, wala rin naman akong gana.

Hanggang sa pagtulog ko ay 'di ako pinatahimik ng kalungkutan, dahil nagising ako ng umiiyak at basang basa ang mukha dahil sa luha.

Nangunot ang noo ko dahil sa narinig kong sigawan sa baba, dali dali akong nag suot ng tshirt saka bumaba, naautan ko si grandma at ang mommy ni tine na nagaway sa may sala, hindi ko alam pero galit na galit si grandma at ganon din si tita, nakita kong hawak ni tita ang basag na vase at dumudugo na ang kamay niya dahil dito.

Nanonood lang ako sa kanila na mag away lalo pat wala akong ibang maintindihan sa pinangsasabi nila kung hindi ang pangalan lang ni tine.

Napansin ako ni tita na nasa hagdan nanlisik ang mga mata niya at naglakad papunta sa gawi ko dala ang kapirasong  basag na vase, sinubukan siyang pigilan ni grandma pero tinulak niya lang si gradma na napaupo naman sa sahig.

Inakyat niya ang iilang steps sa hagdan para maabot ako.

"Walang hiya ka! hayop ka! kasalanan mo kung bakit namatay ang anak ko hayop ka!" hinila niya ang buhok ko saka ako kinaladkad pababa ng hagdan, halos magkanda dapa-dapa ako dahil sa ginawa niya hindi ako lumalaban dahil wala akong lakas.

"Cathalina, bitiwan mo ang apo ko ano ba!" sigaw ni lola kay tita pero natawa si tita ng sarkastiko.

"Apo? what the fuck are you talking about mom? Wala kang ibang apo kundi si christine, bakit nakakasiguro ka ba na kay kuya talaga tong batang to?" pabato akong binitawan ni tita para mapaupo ako sa sahig.

"Hinding hindi kita mapapatwad marigold, kagaya ka ng nanay mo, parehas kayong walang hiya ng dahil sa inyo namatay ang dalawang mahalagang tao sakin," sigaw niya sakin.

"Ano bang ginawa ko sayo hah? aksidente ang nangyari ay tine ba't ako ang sinisisi mo? nababaliw ka na talaga?" isang sampal ang dumapo sa pisngi ko.

"Oo aksidente inyon, dahil madaling- madali siya pumunta sa iyo dahil gustong-gusto ka na niya makita kaya siya naaksidente nahulog ang sinasakyan niyang kotse sa bangin at kasalanan mo iyo! ikaw ang dapat na nandoon hindi siya." mahabang litanya niya mahabnag umiiyak at puno ng galit ang mga mata pero ramdam ang sakit sa kaniyang boses.

"Ngayon wala na ang anak ko!" lalong lumakas ang iyak niya, napaupo siya sa ahig dahil sa pagiyak at sinabayan ang iyak ko.

Walang naglakas loob na bumasag ng iyakan namin ngunit makalipas ang ilang minuto at nanlisik na naman ang mga mata niya saka ako tinitigan ng masama.