Unexpected Flight (Monteverde Series #1)

20

[Mari...] boses iyon ni lucine na nakapag balik sa akin sa realidad.

"A-asan yung pinsan ko?" tanong ko ka lucine na hindi ako kaagad na nasagot. Lalo akong napaluha.

"Lucine!" tawag ko sa pangalan niya. "Asan si tine?"

[Nahulog sa bangin ang sasakyan niya mari, hanggang ngayon wala pang balita sa kaniya, nakuha yung sasakyan mula sa bangin pero wala siya doon] Sabi niya at saka ako naluha na naman.

Namatay ang tawag at saka lang ako umiyak ng umiyak, ngayong palang kami nag kakasama pero nawala agad siya, anong gagawin ko ngayon? Ni hindi ko manlang pwedeng makita ang katawan niya! hindi ko siya makikita kahit sa huling pagkakataon, namatay siyang hindi ko man siya nsilayan!

Mag-isa na naman ako, yan ang laman ng utak ko. Wala na siya sa tabi ko. Akala ko dito na magsisimula yung magagandang bagay, akala ko magiging maayos na lahat pero bakit naman ganon? ano bang mali sakin bakit nila ako iniiwan? paano na ako ngayon tine? paano ko kakayanin ngayon kahit ikaw ay wala na, paano na ako mabubuhay na walang isang tao sa tabi ko? paano na ako mabubuhay na hindi ka kasama? kailangan kita.

"Marigold?" narinig ko ang boses ni grandma na papalapit at hinihingal.

Naabutan niya akong naka salampak sa sahig at umiiyak, nahinto siya sa kinatatayuan at pinanood akong umiyak, naninikip ang dibdib ko hindi ako makahinga, nahihirapan ako tanggapin ang lahat, akala ko ba hanggang sa dulo?

"ate oh look!" she was so happy looking at the kite.

"wow!! ang taas na niya ate!" tuwang tuwa ang bata, hindi ko mapigilang mapangiti nalang din dahil sa nakikita ko ngayon.

Nakaupo ako sa bench habang siya ay nasa gitna ng park dahil nag papalipad siya ang siranggola, nakatanaw ako sa magandang tanawin sa gilid ko, naalala ko na nanaman si ethan ilang linggo na ba? buwan na ata simula noong huling usap namin, maayos kaya siya ngayon? kumusta na kaya siya? I hope maayos siya.

Napatigil ako sa pag iisip ng maramdamang may yumakap sa bewang ko, napalingon ako sa likod ko, si tine. naka ngiti na parang bata, hinalikan pa ako sa pisnge.

"Thank you for bringing me here," She open her eyes and smile at me and kissed my cheeks again.

"I want to do this everyday" She said as she sat beside me.

"I will bring you here everyday" I pinch her cheeks and her smile grew wider.

"Really ate?" and I nod smiling at her.

"Let's be together until the end, okay?" I told her and she smile at me weakly.

She was silent for a moment I think she doesn't like the idea.

"Okay ate," she said.