[44]

21.2K 355 158
                                    

Chapter 44

We didn't have clothes when we woke up, ang tanging ramdam ko lang ay ang sakit ng katawan at mga binti ko. Para namanhid ang buong katawan ko at hindi ako makagalaw sa sakit.

His huge hand still covered my chest, like he owned them completely. A faint smile stayed on his lips while sleeping peacefully.

Marahang gumalaw ito at pinisil pa niya. Kumuha ako ng isang unan at pabirong hinampas sa ulo niya ito. Agad siyang nagising at napabitaw sa dibdib ko.

"Good morning, Mrs. Asuncion..." he chuckled and kissed my cheeks.

Natawa ako dahil sa kiliting dala nito. Wala kaming saplot at kalat pa ang mga damit sa paligid. Gosh, I never thought I'd experience that again at this age.

Sabay kaming naligo at nagbihis. We were able to control ourselves and tried to act like a normal husband and wife. Gusto ko talagang subukan ito at panindigan. Most especially, since Ardie exists.

We resided in their house for the meantime while the case is still ongoing. Tito Reius wanted Ardie to be safe and sound so he asked for us to stay here after me and Prince got married.

"Yes, Ysha. I'll bring it po..." I heard him chuckle while struggling to fix his necktie.

I sighed. Lumapit ako sa kanya at inalis ang hawak niya roon. I know nothing when it comes to tying neckties, but I can try.

"Uh, huh? I already sent you the files." aniya habang nakatitig sa akin.

Kausap na naman niya si Atty. Santaclare. Hindi ko maiwasan ang magselos dahil alam kong maganda siya at tipo rin ni Prince.

He smiled. "Alright, we'll have dinner later. My treat. Pambawi ko na iyan sayo, ah?"

"Yes, I'll—" he gulped and gestured at the necktie. Hindi ko napansin ang pag-igting ng tali ko roon.

"Sorry," I muttered and pouted.

Nanatili siyang nakatitig sa akin na may ngisi sa mukha. Bigla niyang pinatay ang tawag at hinila ang baywang ko papalapit sa kanya.

He smirked. "Jealous?"

Bahagyang nanlaki ang mata ko at nailing.

Ngumuso ako. "Hindi, ah... I know it's work."

He cursed and caught my lips swiftly.

"Is last night not enough to prove to you that I am in love with you?" he said in between kisses.

Pinutol ko iyon dahil nakalagay na ako ng lipgloss. Marahan niyang sinipsip ang ibabang labi, pilit kong tinatakpan pero ayaw niyang tigilan.

"Prince! May lip gloss na ako!" I giggled.

"I don't care..." he reached for my lips again.

Humalik ako pabalik, bago pinigilan na siya dahil baka malate na talaga kami ng tuluyan.

Nakasunod pa rin sa akin ang mga tauhan nila para kung may mangyari man ay maagapan ito. I don't mind at all. Kailangan naman talaga iyon dahil na rin sa sitwasyon namin.

The next days were busy and devoted to work. Minsan, umuuwi si Prince ng madaling araw. Minsan naman ay hindi mapigilang umuwi ng maaga dahil nababalitaan niya kay Tita Clara na umiiyak daw si Ardie tuwing di nakikita ang Daddy niya.

We are doing really well with the set-up. Nabibigay ko na talaga ang pangarap na pamilya ni Ardie. He doesn't get those nightmares anymore because his Dad is always there to be with him.

It feels too good to be true, but I'm happy. That despite everything that has happened... hindi nadamay ang anak namin at pag-aaral nalang ang inaatupag ngayon.

Rule #3: Changing The RulesTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon