Rule #3: Changing The Rules

[47]

Chapter 47

I dedicated my hours to my work, halos tumira na ako sa hospital para libangin ang sarili ko.

"Doc, tawag po kayo ni Dr. Lopez." tawag sa akin ng nurse at may inabot na clipboard.

Bumuntong-hininga ako at tumayo. I just came from observing a surgery. I felt extremely tired because I've been trying to distract myself from everything.

Being a doctor is hard. Wala na akong oras para sa sarili at sa anak ko. Maski sa asawa kong di na rin makauwi dahil sa dami ng trabaho.

I still couldn't remember how I managed to be top one in the board exams. Halos hati nga ang oras ko nung nag-aaral ako para roon dahil may anak akong inaalagaan.

Sumama lang ako sa meetings bago nagdesisyong umuwi na. I had my bag on my shoulder. Mula malayo ay nakita kong nag-aabang ang asawa ko. He's talking to someone on his phone while leaning on the wall.

"I'll get to it, sir. Yes. I will." sumulyap siya sa akin at kumaway. Lumapit pa ako at sinandal ang noo sa balikat niya. He held my waist and kissed the top of my head before ending the call.

"Tired, baby?" he asked, wrapping his arms around me.

Ngumuso ako at tumango. Parang nawala ang pagod ko nung higpitan niya pa ang yakap niya sa akin.

"Wanna go to our place?" hinaplos niya ang buhok ko at inangat ang baba para makita ako.

"What about, Ardie?" tanong ko.

"He's asleep. I called Mama, nag-aaral daw tapos nakatulog nalang sa study table niya. I don't know why he's working so hard to study languages, he's just five!"

Natawa ako roon. "He's really a hardworking kid. Mula two years old din kasi, nahihilig na siya sa mga educational toys at tinuturuan na ni Mommy. He prefers to learn in a fun way."

"Sana di siya matulad sa akin na tamad mag-aral nung lumaki na." Prince sighed.

Pinigilan ko ang tumawa. Niyaya ko nalang siya na bumili ng pagkain sa drive thru at pumunta doon sa lugar namin.

"What made you pursue law?" Uminom ako sa beer na hawak at inintay ang sagot niya. He never told me why, and I was always curious about it.

Bumili kami ng beer sa convenience store pero ayaw niyang uminom ngayon. He said he'll drive and he doesn't want to endanger our lives.

I offered him my beer and grinned.

"Come on! Just a sip!" pamimilit ko sa kanya.

His lips broke into a smile as he shook his head. "Wag mo ako tingnan ng ganyan,"

Ngumuso ako. "Are you serious? Hahayaan mo talaga akong uminom mag-isa!?"

Nilagay niya ang kamay sa taas ng ulo ko at ginulo ang buhok ko.

"Oo. Driving under the influence of alcohol is against the law, Dra. Asuncion..." sambit niya.

I tsked. Napailing ako at uminom sa bote na hawak ko. Nanatili siyang nakatitig sa akin habang nakasilay ang maliit na ngiti sa labi.

"You still haven't answered my question!" I lightly hit his arm.

"Hmm? Hindi ko na masyado tanda e. Pero basta naalala ko lang, idol na idol ko si Papa noon. I wanted to follow his footsteps, but when I found about Troy... my reason for picking the said profession has changed."

I sipped on my beer again. Nanatili akong nakaabang sa susunod niyang sasabihin.

"I remembered when I went through Papa's cases as a kid. He once took up a rape case of a 14-year old girl against a son of known businessman. Papa ended up winning the case and sent the bastard to jail, but a few days after that the girl committed suicide. Nabuntisan kasi siya ng gago, kaya hindi niya na kinaya iyon."