Mine - Zafiro Morelli

Chapter 27

《CHAPTER 27》

-K I E R A-

8:54 pm

Kinumutan ko ang kambal nang makahiga na sila sa malaki nilang kama, pinakain ko muna sila ng dinner siyempre bago patulugin. I kissed their foreheads and wished them goodnight.

"Mommy will you sleep with us?" Rheed asked.

"I will, I just have to wait for your father" sabi ko, kailangan kong makausap si Lord Ace about sa arrangement namin since hindi naman kami mag-asawa para tumira ako dito, I want to find a decent job para sa mga anak ko at para saakin, hindi ako aasa sa pera ni Lord Ace, ayokong gastusin ng mga anak ko ang pera niyang may bahid ng dugo.

Kapag nakakaluwag-luwag ay bubukod na ako ng bahay para sa mga bata and about the time management for the kids pwede naman naming paghatian ang oras para makasama ang mga bata e.

"Good night" I said.

Pinatay ko ang lamp at naglakad na palabas ng kwarto.

Dahil sa laki ng mansion ay muntik pa akong mawala, buti na lang naalala ko ang daanan papunta sa dinning room na katabi lang din naman ng salas at ng main door ng mansion.

Nang malapit na ako sa kusina ay napansin kong medyo dumilim ang paligid at tanging iilang lamps lang na nakapaskil sa dingding ang nagsisilbing liwanag sa buong paligid.

Nakatakip na rin ang mga kurtina sa malaking glass window ng mansion.

Dumiretso na ako sa sala at dun nakita ko ang mumunting liwanag na umuusok, its like a cigarette.

Lumapit pa ako para sana makita kung anong nangyayari.

"So you're back"

Ang boses na yun.

Si-

"Lord Ace" I said but it sounded like a whisper.

Nakita ko siyang nagsisigarilyo habang nakaupo sa couch and what surprised me more is when I saw two women clinging in both of his arms.

Nakadikit sila kay Lord Ace na parang mga linta, nakalingerie lamang ang mga babae habang ikinikiskis nila ang mga dibdib nila sa braso ni Lord Ace.

Hindi ko malaman kung saan nanggaling ang mga kutsilyong tumarak sa aking puso na naging dahilan upang ako'y unti-unting manghina, nag-init na rin ang magkabilang gilid ng aking mata sa sobrang sakit.

"A-are you-" hindi ko man lang mabuo ang mga salitang gusto kong bitiwan dahil sa sakit.

"Am I what?" he asked mockingly, ngumisi siya bago senyasan ang mga babae na iwan muna kami, nahirapan pang mag-comply ang mga babae base sa ekspersyun ng mukha nila, hinablot nila ang kani-kaniyang coat at sinuot, sinadya pa nila akong banggain bago lumabas sa main door.

"Is-Is this why youre neglecting your responsiblities as a father because of them?" lakas loob kong tanong.

"Aren't you neglecting yours too" sabi niya.

"What do you mean?" tanong ko habang pinipigilan ang mga luhang nagbabantang mahulog.

Napaatras ako nang tumayo siya at naglakad papunta sa akin but he didn't get too closed.

"Is Denver that important to you so you chose to stay with him because of your responsibilities as a wife over our kids!" he said, nagdikit ang kilay niya dahil sa inis.

"I told you I'd be back once I finished my business with my husband, I'm here now, I'll fulfill my duties as a mother" my voice became shaky because I'm on the verge of crying.

"And you took months to finish it huh? why didn't you come back sooner? you hoped that he will love you back so you stayed longer?" inis na sabi niya habang ako nakatulala lang sa kaniya.

Sinampal ko siya kasabay ng pagdausdos ng luha ko, paano niya nasasabi sa akin to? hindi niya alam ang pinagdaanan ko, ang mga sakit na dinaranas ko sa kamay niya at sa kamay ni Denver, pero bakit ang sakit isipin na siya pa mismo ang nagsasabi ng ganiyan sa akin? dahil ba mahal ko na siya?

"You don't know the hardships that I've been through, you don't have the rights to judge me like that because you don't know anything about me, you don't care! you only care about yourself and not anyone!" bulyaw ko rito, sumabog na talaga ako sa pagkakataong 'to.

There was a long silence but then he broke it.

"You're crying"

Hindi ko na siya pinansin at tumalikod na ako para sana umakyat papunta sa mga anak ko pero napigilan ako dahil sa sinabi niya.

"You wouldn't realize how broken you made me" sambit niya dahilan upang lingunin ko siya.

"Those tears aren't enough of how you've made my heart shatter into million pieces" mabilis siyang lumapit sa akin at marahas na hinawakan ang braso ko.

"Even if you cry blood I won't let you see or touch my kids!" mariin ang pagkakahawak niya sa braso ko ngunit di ko yun ininda dahil nakapokus ang isipan ko sa sinabi niya.

Anong nangyari sa 'our kids'? bakit ngayon sayo na lamang sila?

"You wouldn't" banta ko ngunit sino ba ako para pagbataan ang makapangyarihang lalaking 'to?

"Oh I will-----"

Inilapit niya ang mukha niya sa akin kaya pumasok sa ilong ko ang panlalaki niyang amoy and his breath waved to my nostrils.

"-----those ladies earlier were whores and they can only enter my premises by giving me a good fuck and if you truly want to see my children then you have to work for me" he said in a dangerous tone.

"W-what are you implying?" tanong ko habang patuloy pa rin sa pagbagsak ang mga luha ko.

"You'll be working in my whorehouse to get to my kids" he simply said it.

"No"

"Then you may leave" he said.

"I-I thought you changed"

"Then your thoughts were wrong"

'So ang akala kong umiibig na ako sayo ay mali? mali pala ako ng akala buti nalang sinabi mo...w-wala ka talagang kwenta'

VOTE
COMMENT
FOLLOW