Mine - Zafiro Morelli

Chapter 35

《CHAPTER 35》

-K I E R A-

Binangklas ko ang kamay ni Zafiro sa aking mga paa, nang makalaya na ako sa kaniyang hawak ay agad na akong lumabas ng kwarto at bumaba na ng hagdan, I saw my kids at the living room and they were on the verge of crying, Nancy was behind them, smirking.

"Mommy please don't leave us" pagmamakaawa ng kambal and as much as I don't want to leave them I had to, palagi na lamang akong nasasaktan sa piling ni Zafiro pero sigurado akong. sa piling ng ama nila ay magiging masaya sila, I know that he loves my kids dearly so I will leave them be.

Nilapitan ko ang mga bata ng hindi binibigyan ng tingin si Nancy, pinantayan ko sila at mahigpit na niyakap.

"I'm so sorry kids, I'm so sorry you had to be sad like this but I know that we'll meet again ok" bulong ko sa kanila habang nakayakap.

"Please mommy don't leave us again" sabi ni Maxi.

Kumalas ako sa yakap at dun ko lang nakita na umiiyak na ang dalawa, pinahid ko ang mga luha nila at mapait na nginitian.

Tumayo na ako at tumalikod na, akmang hahatakin papalabas ang maleta ko ng pigilan yun ng dalawa.

"Please mommy, daddy will be sad again and so do we" sabi nila.

Unti-unti na lamang nagsilandasan ang mga luha ko ng maalala ang imahe ni Zafiro na nagmamakaawa sa akin na manatili sa kaniyang tabi, gustuhin ko mang manatili ay di pupwede dahil masasaktan at masasaktan lang namin ang isa't isa at sa puntong ito ay sagad na sagad na ako.

"I'm sorry babies" sinulyapan ko sila bago mapatingin sa gawing itaas, nakita ko si Zafiro na naestatwa sa may pintuan, he was breathing heavily while his hands was leaning on the railings of the stairs as if it's his only salvation.

He was staring at me with tearful eyes but I cut the stare by looking away, naglakad na ako palabas samantalang patuloy pa rin sa. pag-iyak ang kambal, akma silang tatakbo sa akin pero napigilan sila ni Nancy.

'So I guess this is good bye'

* * *

After 4 weeks

Narito ako ngayun sa isang beach, palubog na ang araw kaya magandang panoorin yun, nakaupo lamang akong mag-isa sa white sand, I was hugging myself while my chin was on top of my knees.

Lumipas na ang isang buwan pero hindi pa rin ako makamove on sa nangyari, mahal na mahal ko si Zafiro at hindi mabubuo ang araw ko nang wala siya at ang mga anak namin ngunit kapag natatandaan ko ang mukha ni Nancy ay nagmimistulang bula ang lahat ng nararamdaman ko para sa kaniya, siguro dahil sa fact na pinagtaksilan niya ako pero sino nga ba ako para makaramdam ng pagtataksil, I am not his wife, I'm just the mother of his kids and its killing me, I want him for me pero hindi e, hindi yata kami talaga kami para sa isa't isa.

Umuwi ako sa pinas at nanatili kina mama at papa, they welcome me with open arms and I'm beyond thankful for that, nagpapasalamat ako at tinanggap nila ako.

Napabuntong hininga na lamang ako ng lumubog na ang araw, I checked my phone to see the time and it was 5:58 pm already, tumayo na ako at pinagpag ang pwetan ko para maalis ang alikabok, I started walking outside the beach, nabitiwan ko ang cellphone ko nang biglang may tumakip ng kung ano sa aking bibig, naalarma ako kaya nagpumiglas ako pero sadyang malakas ang taong ito.