I'm Having your baby / ZAYLENA

'Don't mess with Mia Malik.'

Zayn'den aldığım özgüven dolu motivasyon konuşmasından sonra kendimi her şeye hazır hissediyordum. Bana 'halledersin' demesi bile hoşuma gidiyordu. Koltuğun üzerine yatırdığı İcaria ile oynarken uzanıp dudaklarına uzunca bir öpücük kondurdum. Lucy hanım sonunda uyanabilmişti, bu da onunla etkili bir konuşma yapmamın zamanı geldi demek oluyordu.

Zayn öpüşüme karşılık verdiğinde gülümseyip saçlarını karıştırdım. ''Geç kalmam, kızımıza dikkat et.''

''Mia Malik sorguya gidiyor he? Baya havalısın.'' diyerek karşılık verip beni baştan aşağı süzdü. ''Deri ceket bile giymişsin... Biraz fazla mı havaya girdin sen?''

Hemen itiraz ettim. ''Ne alakası var ya? Hiçte öyle bir şey yok... Sen bana laf yetiştireceğine İcaria'ya bak koltuktan düşerse seni camdan aşağı atarım Malik.''

Gözlerini devirdi. ''4 aylık bir bebeğe bakmak çok zor olmaz herhalde.''

Aslında gayet zordu. Meg izinde olduğu için ona bakmak zorunda kalmıştı açıkçası bu biraz işime geliyordu. Benimle olsaydı her şeye karışıp duracaktı ve ben bunu istemiyordum.

''Görürüz.''

Çantamdan arabanın anahtarlarını çıkarıp tekrar onu öptükten sonra kapıya doğru ilerledim ama sesi beni durdurdu. ''Tek gitme yanına birilerini al.''

''Gerek yok zaten orada korumalar yok mu?''

Ofladı. ''Olsun sen yine de tek gitme.''

Çatık kaşlarımla ona dönüp sinirli bir bakış attım. Tabi pek etkili olduğunu söyleyemezdim ama bir şekilde işe yarayacağını düşünmüştüm.

''Sürekli peşimde takım elbiseli adamlarla dolaşmak hoşuma gitmiyor! Merak etme bana bir şey olmaz.''

''O zaman sana takım elbisesiz adam ayarlarım.'' dediğinde bu sefer gözlerimi devirdim. ''Çok zekisin Zayn, herneyse. Ben gidiyorum ve itiraz istemiyorum.''

Tabi ki itiraz edeceğini bildiğim için ona cevap verme fırsatı vermeden çabucak evden çıkmıştım. Bahçeden geçerken peşime takılan iki korumayı durdurup 'Tek gideceğim siz burada kalın.' dedikten sonra arabama geçip bir an önce yola koyuldum. Önceden bu tarz şeylerin sadece filmlerde olduğunu düşünürken şu an bizzat yaşıyor olmak beni her zaman heyecanlandırıyordu.

Belki tehlikeli olabilir ama böyle bir hayatı kim istemezdi ki?

Daha önce bir kere gittiğim evin yolunu bulmaya çalışırken kaybolmuştum. Neyse ki Zayn sayesinde yolu tekrar bulup kısa bir zamanda da evin önüne gelmiştim. Arabadan inip anahtarı kapının önünde duran korumalardan birine verdim. Hepsi bana özel bir saygı gösteriyordu, hatta bazıları yüzüme bakmaya bile çekiniyordu. ''Hoşgeldiniz Mia Hanım.''

Korumaları kısaca selamladıktan sonra eve girdim. Ev adam kaynıyordu resmen, Zayn baya tedbir almıştı. Sanırım şu an başı Vladmir denen adamla belada olduğu için her şeye ekstra özen gösteriyordu. Tanıdık merdivenlerin başına geldiğimde bir kez daha ofladım. Bu kadar fazla merdiven olması hala normal gelmiyordu. ''Şuraya bir asansör yapın ya.'' diye söylendiğimde yanımdaki koruma gülmüştü.

Merdivenleri bayılarak indikten sonra görüş açıma direkt daha önce evimde gördüğüm korkutucu ve mavi gözlü adam girdi. Alt katta yalnızda o ve Fred vardı. ''Hoşgeldin Mia biraz geç kaldın Lucy çoktan uyandı.'' dedi Fred beni görür görmez. Yaptığı işe göre biraz fazla heyecanlı biriydi ama onu sevmiştim.

''Tamamen kendine geldi mi?''

Fred kafasını olumlu anlamda salladı. Uzanıp duvarın köşesinden yataktaki Lucy'e göz attım. Elleri ve ayakları yatağa bağlıydı. ''Tamam o halde sen gidebilirsin.''