I'm Having your baby / ZAYLENA

'Promise.'

* Gece gece yb şoku 😱*

Günler birbirini kovalıyordu ama hala tamamen kendime gelebilmiş değildim. Bir süre İcaria sayesinde toparlamıştım çünkü o içimdeki boşluğu doldurmamı sağlıyordu, tabi ne zaman gözlerimin önünde beton bir mezar taşının üzerinde yazan 'Aurora Malik.' belirse yine kendimi kaybediyor gibi oluyordum, tüylerim diken diken oluyordu, ürperiyordum.

Kalbimde beliren o sızı asla geçecek gibi olmasa da artık hafiflemişti.

Başlarda Zayn ve ben buna zor alışmıştık ama İcaria sayesinden yaşananları daha çabuk kabullenebilmiştik. Bazen hayatın çok acımasız olduğunu düşünsem de İcaria'ya baktıkça aslında hayatın güzel olabileceğini de düşünmeye başlamıştım. Ne olursa olsun o bir melekti.

Benim kızım, minik kurtarıcı meleğim.

Onu kendi bebeğim gibi seviyordum ve ona öyle alışmıştım ki, onsuz bir dünya düşünemez hale gelmiştim. Onu doğuran ben olmasam da annesi bendim. Sonuçta annelik demek sadece doğurmak demek değildi, değil mi?

Parmağıma dolanan küçük elini dudaklarıma götürüp öptükten sonra bebeksi kokusunu içime çektim. Verdiği hissiyat öyle güzeldi ki onun teni tenime değdiği an kalbimde bir sıcaklık beliriyordu.

Onu kucağımda hafifçe sallarken minik suratı öyle huzurlu duruyordu ki, ona bakarken sürekli gülümsüyordum.

Çok güzel bir bebekti ve benim kollarımda olması büyük bir şanstı, çünkü dünya minicik bir bebek için bile tehlikeli bir yerdi. Neyse ki annesi ve babası onu çok seviyordu ve onu her şeyden koruyacak güce sahipti.

Alt kattan gelen kapının kapanma sesiyle İcaria ile birlikte aşağı indim. Gelen Zayn'di.

Bu aralar işleri yoğun olduğu için eve geç geliyordu ya da belki bana yalan söylüyordu bilemiyorum, sadece biraz garipti. Sürekli bir şeylerle meşguldü ama onu bunun için suçlayamazdım. Kafasını bu şekilde rahatlattığını biliyordum. Hem bu kadar meşgul olmasına rağmen bize olan ilgisinden hiçbir şey kaybetmemişti.

Gerçekten iyi bir babaydı, zaten böyle olacağı da başından beri belliydi.

Zayn elindeki büyük paketlerle bana bakarken İcaria'yı salondaki beşiğine yatırıp ona döndüm ve elindeki koca paketlere baktım.

''Hayatım bunlar nedir?''

Kutulardan birini açmaya başlarken ''İcaria için bir bebek sandalyesi aldım, böylelikle sürekli yatmak zorunda kalmayacak ve bizimle oturabilecek.'' diye yanıtladı sorumu.

Güldüm. ''Zayn İcaria oturabilmek fazla küçük sevgilim, 6 aylık olması gerek.''

''Canı sıkılıyor ama.''

Ah Zayn, onunla birlikte geçirdiği zamanlarda bile minicik ve daha hiçbir şeyden anlamayan kızımız için fazla çaba sarf ediyordu.

Bir kaç adım atıp kolaylıkla yanına ulaştım ve kollarımı boynuna doladım. ''Senin gibi bir babası varken nasıl canı sıkılabilir?''

Gülümseyerek kollarını belime doladı ve dudaklarıma uzun bir öpücük kondurdu.

''Öyle mi? Nasıl bir babaymışım ben?''

O dudaklarımı ardı ardına öperken elimde olmadan kıkırdıyordum. ''Hmm bir düşünelim... Fazla yakışıklı bir babasınız Bay Malik.''

Kaşları yavaşça havalanırken yüzünde güzel bir ifade vardı. ''Demek öyle.''

Kalçamı kavrayıp beni kolayca kaldırdığında kahkaha atmıştım. Yüzünü boynuma gömüp küçük küçük öperken bir yandan da dilini gezdi. ''Sizde çok güzel bir annesiniz Bayan Malik.''