I'm Having your baby / ZAYLENA

Our baby

Zayn'in beni öpmesinin üzerinden neredeyse bir kaç gün geçmişti ama o günden beri hiç görüşmemiştik.

Onu aramayı bile denemiştim ama telefonunu açmamıştı bu yüzden daha fazla peşinden koşmadım ama onu merak etmiyor da değildim. "Bu günde ara belki açar."

Roden'ın verdiği tavsiyenin üzerine gözlerimi devirdim. "Onu aramayacağım."

Omuz silkip bilgisayarına geri döndüğünde oturduğum yerden kalkıp odama geçtim. Bu gün doktora gidecektim çünkü bebeği daha hiç görememiştim üstelik sağlığı için de böyle kontroller çok önemliymiş.

Üzerimi değiştirip hazırlandıktan sonra çantamı aldım ve salondan geçerken Roden'a çıktığıma dair haber verip evden çıktım.

Bebeği görmek için oldukça heyecanlıydım ama henüz küçük olduğundan eminim neye baktığımı bile anlamayacaktım.

Kapının önünde duran adamlardan birine gülümsedim. "Beni hastaneye bırakabilir misiniz?"

"Tabi efendim."

Adam bana aynı sevecenlikle karşılık verip kapının önünde duran arabaya ilerlerken derin bir nefes aldım. Yalnız olmak istemiyordum ama Zayn'i aramak da istemiyordum.

Kapısı benim için açılan arabaya bindiğimde çok geçmeden yola koyulmuştuk. Adama hangi hastaneye gideceğimizi söyleyip arkama yaslandım ve elimdeki telefona uzun bir bakış attım.

Belki Zayn'de bebeği görmek istiyor olabilirdi en azından bir kez denemeliydim. Tuş kilidini açıp rehberde onun adını buldum ve bu sefer açmasını umarak onu aradım.

Garip bir şekilde ilk çalışta açmıştı. "Hey Zayn."

"Bir şey mi oldu Mia ? İşim var."

Beni geçiştiriyor olabilir miydi? "Aslında belki bebeği görmek istersin diye aramıştım şu an hastaneye gidiyorum."

"Tamam." Dedi ve telefonu gene suratıma kapattı. Üstelik hangi hastene olduğunu bile söylememiştim.

Zayn kesinlikle beni geçiştiriyordu.

Ona hastanenin yerini mesaj atıp telefonu sinirle çantama attım ve kaşlarımı çatıp yolu izledim.

O kadar gün olmasına rağmen beni veya bebeği merak etmemesi garipti. Bizimle ilgilenmesi gereken oyken sürekli etrafıma hiç görmediğim insanları yolluyordu ve bu gerçekten sinir bozucu olmaya başlamıştı.

Hastane görüş alanıma girince düşüncelerden biraz da olsa sıyrılıp hastanenin önünde duran arabadan indim. "Siz beklemeyin benim işim uzun sürer."

Adam beni başıyla onayladığında gülümseyip hastaneye adımladım. Aslında o kadar uzun sürecek bir işlem değildi ama çıkışta biraz kendime vakit ayırmak istiyordum.

Gözlerim bir süre etrafta Zayn'i arasa da bunu yapmanın saçma olduğunu düşünüp hastaneye girdim ve gerekli kata çıktım.

El ele tutuşan çiftler etrafa mutluluk yayarken yalnız olan bir tek bendim.

Tamam teknik olarak Zayn ile bir ilişkimiz yoktu ama ne bileyim! Bebek için yanımda olabilirdi değil mi?