I'm Having your baby / ZAYLENA

''My man''

"Ne dedi!?" diye ikinci  kez çığlık atmış ve şaşkınca Zayn'e bakmıştım.

Tanrım, çıldırmak üzereydim! Daha da önemlisi katil olmak üzereydim.

Bu kadın neden böyle yapıyordu?! Yakında kalp krizi geçirip ölecektim.

"Para istemedi dedim ya, sanırım vazgeçmeliyiz belki de İcaria için en iyisi budur." dedi Zayn. Tabi buna hemen itiraz ettim. "O anne olabilecek bir kadın değil, bunu gerçekten tüm kalbimle hissediyorum."

Sıkıntılı bir şekilde derin bir nefes alıp kendini yatağa attı. "Mia beni yoruyorsun, bu konuyu şu anlık kapatsak."

Kaşlarımı çatıp şüpheyle gözlerimi üzerinde gezdirdim. O kadınla konuşmaya gittikten sonra eve baya geç ve sinirli bir şekilde gelmişti. Biraz da içkili gibiydi. "Bir şey mi oldu?"

Ellerini yüzüne kapatıp ofladı. "Lütfen, sadece yatalım."

Şu an içim içimi yesede bir şey demeden yatağın diğer tarafına geçtim ve yerime yattım. Ona trip attığım için hemen arkamı dönüp yorganı da sertçe çekmiştim. "Al işte..." diye söylendi. "Şimdi de trip atıyorsun."

"Ne var? Yormuyorum işte seni hadi iyi geceler Zayn."

Soğuk sesimi duyar duymaz hemen bana sokulmuş ve arkamdan sarılarak beni kendine iyice yapıştırmıştı. "Biliyorum İcaria'ya çok alıştın ama elimden gelen her şeyi yaptım, yemin ederim."

Ona tabiki inanıyordum ama bu üzülmemin önüne geçemeyecekti. Sanırım artık kabullenme zamanım gelmişti, o kadın öyle ya da böyle İcaria'yı bizden alacaktı. Belki de İcaria ile geçirdiğim zamana minnettar olmalı ve daha fazla üzülmeyi kesmeliydim.

Tabi bunların hepsi lafta kakıyordu çünkü ben gerçekten onu bırakmak istemiyordum. Belki onu ben doğurmamıştım ama içimde ona karşı tarif edilemeyen bir sevgi vardı.

Zayn boyuma öpücükler kondurup beni kendine çevirdi. "Onun İcaria'ya bakabileceğini sanmıyorum, hem İcaria sana alışkın. Emin ol bir iki hafta sonra onu tekrar bize vermek isteyecek."

Umutla gözlerine baktım. "Öyle mi dersin?"

Kafasını olumlu anlamda sallayıp burnunu burnuma sürttü. "İcaria ile baş edebilecek tek kadın tanıyorum o da sensin."

Elimde olmadan gülümseyip elimi sakallarına koydum ve yanağını okşadım. Gözleri hemen huzurla kapanmış ve dudaklarında eşsiz bir gülümseme belirmişti. "Ya istediğimiz gibi gelişmezse olaylar, o zaman ne yapacağız?"

"Çalışmalara başlarız artık ne yapalım."

Merakla ondan biraz uzaklaşıp kaşlarımı çattım. "Ne çalışması?"

Uzanıp dudaklarıma uzun bir öpücük kondurmadan önce sırıttı. "Bebek."

Yüzümdeki gülümseme solacak gibi olsa da kendimi toparlayıp buna engel oldum. Bebek doğurmak... sanırım bu benim için travma haline gelmiş bir şeydi çünkü ikinci bir bebeği düşünmek mideme yumruk atmışlar gibi bir his yaratıyordu içimde.

Zayn garip surat ifademi fark etmiş olacak ki yattığı yerde doğruldu ve elini kafasının altına koydu. "Biliyorum, bu şu an senin için yıpratıcı bir şey ama ben ikinci bir bebek istiyorum Mia."

"İcaria'dan bu kadar çabuk mu vazgeçiyorsun?"

"Asla." Dedi kararlı ses tonuyla "Ondan vazgeçmiyorum, Lucy'nin ona bakamayıp bize getireceğinden eminim."

Bu kadar kesin konuşması benim de aklımı karıştırıyordu. Belki de tıpkı Zayn'in dediği gibi olur ve Lucy İcaria'dan vazgeçerdi.

Elini uzatıp saçlarımı okşadı. "O kadınla savaşmak istemiyorum, hatta senin o kadını görmeni bile istemiyorum."