I'm Having your baby / ZAYLENA

You are burning

Hala Zayn'in bana bir cevap vermesini beklerken o bana sinirli bir şekilde bakmayı sürdürüyordu ve bu beni biraz da olsa korkutmuştu.

Ondan korkmak istemiyordum.

"Zayn, sana bir şey sordum?" Dedim sonunda sessizliği bozup.

Uzun süre oluşan sessizlikten her zaman nefret ederdim ve beni rahatsız etmişti. "Bu sikik şeyleri kim aklına sokuyor?"

Gözlerindeki karanlık git gide büyürken dudaklarımı ısırıp iyice oturduğum yere sindim. "Kimse."

"Buna inanmam Mia."

Soğuk ses tonunu her işittiğimde içimden titremek geliyordu. Adımı söyleyiş şekli bile sinirliydi. "Ben merak etmiştim."

Gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı. "Etme."

Ne demek etme?

Bu benim en doğal hakkımdı değil mi?

Bebeği istemişti evet ama eğer ben alıştıktan sonra onu benden alabileceğini sanıyorsa kesinlikle yanılıyordu. "Bebeği doğurup sana vermemi mi isteyeceksin? Sonra ne olacak?"

Ard arda gelen sorularıma dayanamamış olacak ki elini sertçe masaya geçirip irkilmeme sebep oldu.

Etrafta sessizce yemeğini yiyen bir kaç kişi de benim gibi irkilmişti üstelik anlamsız bakışlarla bize bakıyorlardı. "Öyle bir şey olmayacak, masum bir bebeği annesinden ayıracak kadar şerefsiz değilim!"

Dedikleriyle için biraz da olsa rahatlarken derin bir nefes aldım ,cevabı çok kötü beklememe rağmen beni şaşırtmıştı ama o biraz kırılmış gibi duruyordu.

Bu bebeğe şimdiden alışmış gibi hissediyordum ve artık ona bakabilecektim. Ne kadar Zayn sayesinde olsa da bu onun göreviydi zaten. Babası olarak.

Zayn oturduğu yerden kalktı ve cüzdanından fazlaca para çıkarıp masaya fırlattı. "Kalk, gidiyoruz."

Yaptığı kısa açıklamadan sonra bir şey demeden oturduğum yerden kalkıp peşinden arabaya ilerlemeye başladım.

O kadar hızlı yürüyordu ki ona yetişmeye çalışırken ayağım taşa takılmıştı ve ben yere yapışmıştım.

Evet, boydan boya yere uzanmıştım resmen.

Dudaklarımdan kaçan inlemeyle birlikte yerden doğrulmaya çalışırken belimdeki sıkı eller beni çabucak yerden kaldırdı.

Zayn yüzümü avuçlarının içine alıp endişeyle gözlerini yüzümde gezdirdi. "İyi misin? Bir şey oldu mu? Hastaneye..."

"İyiyim Zayn alt tarafı düştüm." Diyerek böldüm lafını ama endişesi pekte geçmemişti.

Bir süre öylece durup beni izledi sonra da ellerini yüzümden çekip kaşlarını çattı. "Biraz dikkatli olsana hamilesin sen!"

"Bilerek düştüm sanki!"

Ruh hali o kadar değişkendi ki bazen benim değil de onun hamile olduğunu falan düşünüyordum.

Nefesini sıkıntıyla dışarı verip bir şeyler mırıldandı ama duymam imkansızdı.

Büyük dövmeli elleri elime kenetlendiğinde beklemediğim için gözlerin şaşkınlıkla kocaman açılmıştı ama hemen kendimi topladım, en azından toparlamaya çalıştım.

Parmaklarını parmaklarımın arasına kenetledi ve yürümeye başladı. Bu sefer adımlarını bana uydurmayı başarmıştı ama ben şaşkınlıktan ve utançtan zor yürüyordum.