I'm Having your baby / ZAYLENA

Family

İçimdeki lanet heyecan bir saniye bile nefes almama izin vermiyordu. Bu kadar heyecana ne gerek vardı oysa ki? Alt tarafı Zayn'in ailesi ile tanışacaktım işte.

Elimdeki kıyafetleri üzerime tutup Roden'a döndüm. ''Bu nasıl?''

Gözleri üzerimde memnuniyetsiz bir şekilde gezindi. ''Biraz daha resmi bir şeyler giy.''

''Ne gerek var sanki toplantı yapacağız!'' diye sitem ettim.

Omuz silkti. ''Sen bilirsin.''

Saatler boyunca ne giyeceğimi düşünüp daha sonra Roden'ın seçtiği  'resmi' kıyafetlerden birini giymiştim.

Gerçekten Zayn'in ailesi beni onun sekreteri falan sanabilirlerdi.

Hazır olduğuma tamamen kanaat getirdikten sonra kendimi koltuğa atıp Zayn'i beklemeye koyuldum.  ''Sence Zayn'in ailesi beni sever mi?''

Merak ettiğim tek şey gerçekten de beni sevip sevmeyecekleriydi. Gerçi sürekli görüşeceğimizi falan da düşünmüyordum ama nedense Zayn'in ailesi tarafından sevilme düşüncesi hoşuma gitmişti.

''Bence severler tatlı kızsın, ayrıca benim sayemde insana da benziyorsun.'' diye beni yanıtlayan Roden'a yapmacık bir şekilde gülümsedim.

Kapının çalmasıyla ayağa fırlarken giydiğim topuklular tamamen aklımdan çıkmıştı. Neyse ki düşmemiştim. ''Zayn gelmiştir, çıkıyorum ben.''

Çantamı alıp Roden'a öpücük attım, o ise gözlerini izlediği filmden çekmeden bana el salladı. Umursamayıp evden çıktığımda Zayn kapının önündeydi ve üzerindeki lacivert ceketle aşırı yakışıklı duruyordu.

Bir süre onu süzdükten sonra gözlerimi zorlukla ve istemeyerek üzerinden çekip gülümsedim. ''Selam.''

Gülümsememe karşılık verip elini tutmam için uzattı. Fazla centilmen davranmasına erimeyi başka zamana bırakıp elini tuttum. ''Güzel olmuşsun.''

''Teşekkürler.''

Tahminen ne zaman her dediğinden etkilenmeyi bırakacaktım acaba?

Arabanın yanına vardığımızda benim için kapıyı açtı ve ben oturduktan sonra kapıyı kapatıp kendi yerine geçti, vakit kaybetmeden yola koyuldu. "Gergin gibisin sanki."

Kesinlikle fazlasıyla gergindim sonuçta ailesiyle tanışmaya gidiyordum, üstelik ilk defa hayatımda olan bir erkeğin ailesiyle tanışacaktım ve sevgilisi bile sayılmazdım. Sadece çocuğuna hamileydim işte. "Hayır, neden gergin olayım ki?"

Gözlerini yoldan çekmeden "Ellerinle oyunuyorsun." Dedi.

O bunu söyleyene kadar ellerimle oynadığımı fark etmemiştim bile. Ellerimle oynamayı kesip sıkıntıyla nefesimi dışarı verdim. "Beni ailene ne diye tanıtacaksın?"

"Ne diye tanıtmamı isterdin?"

Kaşlarımı çattım. "Soruya soruyla cevap verme."

Gülümsedi ve bana kısa bir bakış atıp tekrar dikkatini yola verdi. "Düşünürüz bir şeyler."

Gerçekten mi?

Gözlerimi devirip kafamı sağa sola salladım. O bile beni neyi olarak tanıtacağını bilmiyordu ve bu biraz can sıkıcıydı çünkü ailesinin karşısında nasıl davranmam gerektiğini bile bilmiyordum. "Şimdiden düşünsen iyi edersin."

"Emredersiniz hanımefendi."

Sinirlerim şu an baya bozulmuştu bu yüzden uzun yol boyunca konuşmamış ve sadece yolu izlemiştim. Geçtiğimiz yollar bile gittiğimiz yerin ne kadar güzel olacağını gösteriyordu.