13.Bölüm

1.7K 39 3
                                    

Sabah annemin sesiyle yataktan kalktım. Bugün de dinlenecektim çünkü iki gündür lanet evde kaldım. Yarın neyse ki Üniversiteye gidebilirdim. Kendimi bomba gibi hissediyorum da bizimkiler anlamıyor işte.

Üstümü giyinip kahvaltı masasına geçtim. Bugün hiç değilse kızların yanına gidecektim.

Günaydınlaştıktan sonra muhabbet dönmeye başladı masada.

"Ben yarın üniversiteye gideceğim bu arada evde otur otur patladım"

"Kızım az daha dinlen"

"Ya anne nereye kadar valla patlayacağım dört duvar arasında ayrıca ben bugün kızların yanına gideceğim"

"Kendini yinede yorma kızım"

"Tamam babacım"

"Hilal reisin beni bi arasın dedi kuzum"

Annem her defasında 'reisin' demek zorundamıydı. Bu kadının amacı ne

Abimin öldürücü bakışları beni buldu

"Reisin felan diyorsun sen bu kıza ikidir annem bir şey varda biz mi bilmiyoruz"

"Ay Hakan bir şeyide olumlu anlasan şaşarım aynı babansın hık demiş burnundan düşmüşsün. Ayrıca kendini alıştır zamanı gelince bu masada kızımın sevgilisi olursa yani o zaman senin enişten oluyor onun hakkında konuşacağız." Annemin dediği şeyle kıkırdadım

"Ne sevgilisi anne ne eniştesi Hilal evlenmeyeceğim dedi bana küçükken öyle söz verdin sözünü tutarsın sen Hilal'im"

"Valla bir gün ansızın giderim belki abicim.."

"Bak ya siz beni bu sabah delirtmeye mi çalışıyorsunuz"

"Öf tamam tamam henüz enişten belli değil abi dellenme"

Abim bana öldürücü bir bakış atıp kahvaltısına geri döndü.

~~~~~~~~~

Odama çekilmiş reisimi arıyordum. Telefon saniye geçmeden açıldı.

"Alo reis anneme aramamı söylemişsinde bir sorun mu var"

"Beni araman için illa sorun mu olması gerek"

"Hayır..yani ben bir şey oldu sandım sen öyle deyince"

"Tamam tamam.  Sabah sabah sesini duymak istedim."

"İyiyim ben reis. Bugün kızların yanına gideceğim yarında üniversiteye gideceğim."

"Biraz daha dinlenmen gerekiyor"

"Ama çok sıkıldım hem ben iyiyim"

Derin bir nefes alıp; "peki öyle olsun"
Telefonda bir süre sessiz kaldıktan sonra sessizliği ilk bozan ben oldum.

"Kapatıyorum ben o zaman hazırlanacağım da"

"Tamam görüşürüz"

"Görüşürüz öptüm"

Telefondan bir gülme sesi geldi ve sonrasında dediğim şeyi hatırladım.

"Bende öptüm" diyip telefonu kapattı. Utançtan yanaklarım kıpkırmızı olmuştu bile.

Üzerime beyaz bir tişört altınada dizlerimin üzerinde çiçekli bir etek giydim. Ayakkabı olarakta beyaz sporlarımı giyip evden çıktım.

Kızların yanına giderken mahalledekilerden geçmiş olsun almayıda unutmadım. Kızların yanına varmıştım sonunda.

"Selam kuzularım"

"Hoşgeldin canım" dedi Elif

"İyisin değil mi dicemde halinden belli turp gibi olduğun"

Sarmaşık MahallesiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin