Sarmaşık Mahallesi

3.bölüm

Sabah güneş ışıklarıyla yatağımdan kalktım her zaman ki gibi hazırlanıp kahvaltı masasına oturdum günaydınlaşmalardan sonra annem konuşmaya başladı

"Hilal kuzum akşama Sema teyzenler gelecekler okuldan çıkar çıkmaz buraya gel hem mantı yaparsın Reisin senin mantını çok sever"

"Reisin" ne demek aneeey senin ağzından neler çıkar

Ardından abim boğazını temizleyip anneme döndü

"Reisin' derken anne"

"Ay oğlum lafın gelişi dedim"

Kahvaltıdan sonra anneme yardım edip evden çıktım çıkar çıkmaz karşımda reisi görmeyi beklemiyordum.

"Günaydın reis"

"Günaydın Hilal'im"

Diyerek kolunu omzuma attı ay ölmesem iyidir

"Okula mı"

"Evet"

"Mezun olmana ne kadar kaldı"

Beni kendine istemek için mi soruyorsun gönlümün reisi

" 2 aya olacağım"

"2 ay sonra mahallemizin biricik hemşiresi olacaksın zaten öylesinde"

Tebessüm edip;

"Öyle"

"Neyse ben kaçar geç kalmayayım"

Diyerek boynuna sarıldım oda kollarını belime sardı. Bir ömür böyle durabilirdim güvendiğim kolların arasındaydım.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"ANNE SARIMSAKLAR NERDE"

"KIZIM ALT ÇEKMECEYE BAK"

sonunda buldum sarımsakları özenle yaptığım mantımın sarımsağı kalmıştı sadece masayı kurmuş Sema teyzeleri bekliyorduk.

Kapının zilinin çalmasıyla hemen mutfaktan fırlayıp kapıyı açtım. En önde Murat amca Yanında Sema teyze arkalarında Sıla ve Reis duruyordu.

"Hoşgeldiniz" diyerek içeri buyur ettim bizimkilerle selamlaştıklarından sonra masaya oturduk benim tam karşımda Sıla yanımda Reis diğer yanımda Onur Sıla'nın karşısında ise abim oturuyordu.

Babam ve Murat amca koyu bir sohbete tutulmuşlardı annem ve Sema teyze dedikodu yapıyorlardı. Bizde kendi aramızda konuşuyorduk.

Aniden reisin mantımdan yemediğini görünce bi üzüldüm açıkçası. Ona yaklaşıp;

"Mantıyı ben yaptım hiç dokunmamışsın beğenmedin mi yoksa Reis"

Abim babamların sohbetine katılmış Onur ve Sıla da kendi aralarında konuşuyorlardı kimsemin bizi duyduğu yoktu.

Aniden başını bana çevirince fazlasıyla yakın olmuştuk burunlarımız birbirine değecekti az kalsın hemen geri çekildim.

"Bilmem canım istemedi"

Normalde ne olursa olsun benim mantımı çok seven birisi dedi bunu. Bügün bana karşı bi soğuk noldu acaba

"Sen bilirsin" dedim yemeğime geri döndüm.

Masayı toplamış oturuyorduk annemin kahve yap demesiyle kahve yapmaya gittim. Evdeki sesler buraya kadar geliyordu ama karışıktı.

"Yarın nerede olcak"

"..... kafesinde buluşursunuz"

"Tamam baba"

"Kızı bekletme bak"

"Cihat oğlum hayırdır gönül işi mi"

Neey

"Öyle bir şey"

Dediği şeyle anlımdan vurulmuşa döndüm. Bir süre şok etkisinde kaldım kahve köpürmüştü ben hala çatık kaşlarla yere bakıyordum.

Aniden mutfağa abimin gelmesiyle kendime geldim.

"Kızım kahve köpürüyor görmüyormusun"

Diyip ocağı kapattı

"Dalmışım abi işte ya sen git ben getiriyorum kahveleri"

Gözlerim dolmuştu ağlamamalıydım beni sevmeyen birisi için ne sanıyordum benimle evleneceğini felan salağım işte ben salak.

Kahveleri vermeye başladım hepsine verdikten sonra son olarak reise verdim yüzüne bile bakmadım. Boş olan bir yer arıyordum oturmak için ama sadece onun yanı boştu yanına oturmak değil göz göze bile gelmek istemiyordum. Gidip Onur'u oturduğu yerden kaldırıp yerine oturdum. Bir şeyler konuşuluyordu ama ben dinlemiyordum aniden annem ve Sema teyze birbiriyle derin derin bakışıp sonunda söze girdi annem.

"Hilal yavrum"

"Efendim anne"

Sesim kısık çıkmıştı.

"Nurdan Teyze'nin oğlu seni görmüş beğenmiş demişler ki bi gelelim tanışalım sen ne dersin."

Normalde sorsa istmez geri çevirirdim ama bu sefer kabul edecektim.

"Olur gelsinler" dedim aniden herkes şok içinde bana bakıyordu o bile.

Onur söze girdi " abla sen iyi misin "

"Kötü mü olmalıyım Onur nesi garip"

"Yani sen ve görücü işleri şaşırdım bi an"

Aniden onunla göz göze geldik gözlerinde hayal kırıklığı ve öfke vardı. Umrumda değildi açıkcası.Aniden ayağı kalkıp;

"Ben eve geçiyorum yorgunum biraz" diyip evden gitti.