Ang Probinsyanang si Julietta

Chapter 41

I look at the sky full of stars. Wishing and hoping that she's here, hugging me tightly in this cold night. It's been few days since I left manila, I just couldn't stay there for too long cause I felt so fucking suffocated. I wanted to get away and breath some fresh air, and mesmerizing the peacefulness of this place.

And it's been fucking few days since I left her there, I didn't even contacting her cause I'm afraid that she might see how vulnerable and weak I am right now. God knows, how much I missed her.

Tumayo na ako dahil masyado nang malalim ang gabi, mabuti na nga lang at malugod akong tinanggap ni Mang Kording sa bahay niya. Araw araw, lagi akong pumupunta dito sa bundok upang panoorin ang pagsikat at paglubog ng araw pero hindi ko pa rin magawang maging masaya dahil sa sobrang pangungulila ko sa kanya but I need to brace myself, so once I go back to that place is, I am now capable of facing some different scenarios.

Bumalik na ako sa bahay ni Mang Kording, ito 'yung kubo ni Juliet noon pero ni-renovate na ngayon kaya malaki na ito at maganda. Pagkapasok ko sa loob ay naabutan ko si Mang Kording sa may mesa na may sinusulat sa malaking notebook habang umiinom ng kape.

Tumikhim ako kaya mabilis siyang nag-angat ng tingin. May katandaan na rin si Mang Kording kaya nagsasalamin na siya.

"San ka galing iho?"tanong niya.

I sigh."Nagpapahangin lang sa labas."magalang na sagot ko.

Tumango ito."Ganon ba?Sige, magpahinga ka na at tatapusin ko pa 'tong pagkwekwenta sa sahod ng magsasaka dito."aniya.

Tumango na lang ako at nagpaalam na, pumasok sa sa kwarto na kasalukuyan kung tinutuluyan ngayon. Huminga muna ako ng malalim bago nahiga sa kama. Nakatitig sa kisame, I know it sounds gay but I missed my dad already. I've been hurt badly, but I'm trying to cope up with it but fuck it's so fucking hard. If I could just have a fucking amnesia, I would be glad.

I shut my eyes off and let my tears shred. How long will I endure this shit?.I'm tired already, so fucking tired. I sharply inhaled a breath and sleep with a wounded heart.

I woke up feeling dizzy, I roamed the place and it's still the same. I sighed before jumping out of bed to get my phone to know what time is it already.

"5:05 am.."I muttered before putting back my phone to the bedside table. I stretch my shoulder before going out of the room. Mang Kording was still asleep cause the kitchen was quiet. I drank first a glass of water before stepping out of the house but I suddenly stop when I saw a man, carrying a two luggage. My heart skip a bit. Is she's here?

"Magandang Umaga ho, sir. Nandiyan po ba si Mang Kording?Ipinalalag---"

"Where is she?"

"Ho?"

"Nasan siya?Ang may-ari niyang mga maleta?"despiradong tanong ko.

"Si maam ho?"muling tanong niya, gusto ko siyang sapakin dahil paulit-ulit na siya, but I remained calm and nodded my head."Dumeretso po siya sa bundok."aniya.

Confirm!

"Thanks."sambit ko bago tinakbo ang tinutukoy nong lalaki. Habang tumatakbo ako ay panay ang kabog ng dibdib ko, fuck maiiyak na ako sa sobrang kasiyahan.

Wait for me my love!

Parang may sariling isip ang mga paa ko dahil kusa itong tumigil ng makita ang isang bulto ng isang babaeng habang nakatanaw sa kagigising lang na araw.

"Oh, my, god. Ang ganda.."sigaw niya. Wala sa sariling napangiti ako. How much I miss her. Lumapit ako ng konti sa kanya."NAMISS KO 'TO..."muling sigaw niya kaya mas lumawak pa ang ngiti ko.