7.Finding a peace of soul

573 10 0
                                    

"ေဟး..မင္းသတိရလာၿပီလား"

အျဖဴေရာင္မ်က္ႏွာၾကပ္?နဲ႔အလင္းေရာင္စူးစူးကမ်က္လံုးထဲတိုးဝင္လာသည္...ငါမေသးေသးဘူးလား...ငါေသျပီလား။ ျပင္းထန္တဲ့နာက်င္မႈကိုဆိုးဆိုးရြားရြားႀကီးခံစားၿပီးရင္လြတ္ေျမာက္လိမ့္မယ္လို႔ထင္ထားခဲ့တာ..အခုေတာ့မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေသးဘူးတဲ့လား ။

"ဒီကိုတစ္ခ်က္ေလာက္ၾကည့္ေပးပါ"

အသံလာရာကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးအေသးေလးနဲ႔မ်က္လံုးကိုလာထိုးၾကည့္ေနတဲ့လူအခ်ိဳ႕...။ ငါေသသြားၿပီလား....။

ဆူညံေနတဲ့အသံေတြရပ္တန္႔သြားၿပီးလူေတြအားလံုးအခန္းထဲကထြက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာအျဖဴေရာင္ေတြခ်ည္းဝတ္ထားတဲ့ထိုအမ်ိဳးသားကအန္႔ထ့္နားေရာက္လာတယ္။ သူကအန္ထ့္ကိုငံုၾကည့္ၿပီးသြားေတြေပၚတဲ့အထိျပံဳးျပသည္။

"စိတ္မေကာင္းပါဘူးမင္းအသက္႐ွင္ေနေသးတယ္"

ႏွာေခါင္းထဲကိုတိုးဝင္လာတဲ့အနံ႔သင္းသင္းေလးကဦးေႏွာက္ထဲမွာေသာ့ခတ္ထားတဲ့မွတ္ဥာဏ္ေတြကိုလွံု႔ေဆာ္လာတယ္ ။ ခင္ဗ်ားဘယ္သူလဲ....။ သူကအန့္ထ့္နားမွာဟိုရပ္ဒီရပ္လုပ္ေနတာကိုအန္ထ့္လိုက္ျကည့္တယ္ ။ ေနာက္တစ္ေခါက္သူအန့္ထ္ကိုျပံဳးျပျပီးသူထြက္သြားတယ္။ေနာက္ေတာ့အန္ထ့္လည္းအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္....။

ဆိုးရြားတဲ့အိမ္မက္ေတြကအန္ထ့္ကိုအလြတ္မေပးၾကေသးဘူး။ ဒီမွာအသက္႐ွင္ေနရတာဘာအတြက္လဲလို႔​ေအာ္လိုက္တယ္ ။ ဘယ္သူမွျပန္မေျဖၾကဘူး ။ စက္စုတ္စရာေကာင္းတဲ့ျမင္ကြင္းေတြကိုလည္းထပ္တလဲလဲျမင္ေနတုန္း ။ ေမေမကၾကမ္းျပင္မွာလဲေနၿပီးအန္ထ့္ကိုထြက္သြားဖို႔မွာေနတယ္။ သူ႔ကိုေက်ာ္ခြၿပီးမ်က္ႏွာနီနီႀကီးနဲ႔အေဖဆိုတဲ့လူကအန္ထ့္ေ႐ွ႕ကတံခါးကိုေဆာင့္ပိတ္လိုက္တယ္။

"မင္းမွာငါကလြဲရင္ဘယ္သူမွမ႐ွိရဘူး! ! !"

အ႐ွိန္ျပင္းျပင္းလႊဲလိုက္တဲ့အခါ ေလကိုခြင္းသြားတဲ့သံေတြကိုအန္ထ့္ရင္းႏွီးေနပါသည္။ ေက်ာင္းကဆရာမေတြရဲ႕ႀကိမ္လံုးသံအျဖစ္ ၊ အေဖ့ရဲ႕ခါးပတ္လႊဲသံအျဖစ္ေပါ့။

DIARIESDove le storie prendono vita. Scoprilo ora