CAN BORCU (DÜZENLENECEK)

17

Kayadan...

Her kızın hayaliydi dimi gelinlik giymek? En güzel günü olmalıydı düğünü... Zoraki de olsa ömür boyu iyi hatırlamak isterdi dimi? Ama Alin için bu hayali kendi ellerimle yıkmıştım. Nazlının karnı burnunda bir şekilde Alinin karşısına geçmesi onu üzmüştü, aklını karıştırmıştı. Haklıda... Ortada günahsız daha dünyaya gözlerini açmamış bir bebek var ve evlenmek üzere olduğu adamdan olduğu iddia ediliyor. Hangi kız olsaydı o an Alin gibi bana güvenmez yüzüğü yüzüme çarpıp giderdi. Onun için bu evlilik sadece can borcundan ibaretti ama o yinede benim yanımda oldu, bana güvenmeyi seçti. Bünyesi bu durumu kabullenmek istemedi ama Alin direndi. Benim haklı olduğumu kabul etmek için direndi ve sonuç şuan hastanedeyiz. Bedeni bu kadar ağır bir yükü kaldıramadı. Onun için ya? Kısmıda vardı. Ya Kaya gerçekten o bebeğin babasıysa? O zaman o bebek ne yapardı?.. Ama söz veriyorum onu tamamen inandıracak bir kanıt getireceğim.

"Alin Hanımın akrabaları mısınız?"

"Evet ben kocasıyım"

Kocasıyım... Garip ama hoş.

"Vücudu çok yorulmuş, bitkin düşmüş buna daha fazla dayanamadığı için bayılmış bu çok normal bir serum verdik uyanınca eve gidebilir ama lütfen şu birkaç gün dinlensin"

"Tamam doktor bey ben kızıma çok iyi bakarım"

"Teşekkürler Doktor Bey" Doktor hafiften başını 'ne demek' diye hafiften aşağı indirip tebessümle yanımızdan ayrıldı. İşte doktor var doktor var yani. Beynini siktiğim bir Ayaz bir de bu doktor...

Alinin olduğu odaya cümbür cemaat girmiştik maşallah. Doktor daha yeni dinlensin dememiş miydi? Bunu sadece ben duymuş olamam dimi?

"Hadi herkes evine gitsin saatte geç oldu doktoru da duydunuz Alin'in dinlenmesi lazım"

"Ama oğlum"

"Anne hadi sen evde görürsün zaten"

Annem kafasını sallayarak bizimkileride alıp odadan çıktı. Odada Alinin ailesi ve ben vardık artık ama bence onlar da gitse iyi olur.

"Ayten anne hadi sizde gidin duydunuz önemli bir şeyi yok. Normalmiş... Zaten yoruldunuzda en iyisi evinize gidin ben ilk fırsatta sizi arar Alinle konuşturur ve yanınıza getiririm"

"Oğ-"

"Anne tamam biz gidelim kocası burada zaten"

Emre abi araya girip Ayten annenin koluna girerek diğer kızlarda kaş göz hareketleriyle hepsine kapıya kadar eşlik etti çıkmadan bana dönüp 'Kardeşim sana emanet' dedi. Evet, bana emanet ama şuan benim yüzümden de burada.

"Kaya"

"Alin"
"İyi misin?"

Hafiften başını sallayıp direkt gözlerimin içine baktı. Ela irislerinde hüzün vardı

"Üzgünüm" 

"Neden?"

"Düğünü mafh ettim"

"Önemli değil sonuna yaklaşmıştık zaten biliyorsun"

Hafiften omuz silkti.

"Kaya"

"Efendim güzelim"

"O kadın..."

"O kadın madın yok tamam mı? Onu boşver, düşünme bana inan sadece"

"Senin eski sevgilin miydi?" Beni duumazlıktan gelerek sözüne devam etti

"Evet"

"Bence hâlâ seviyor seni... Yani ortada bir bebekte var her şey için çok geç değil sonuçta biriyle evlenmen yeterli dimi? Baban her türlü güvende olacak. O bebek senin değilse bile babasız kalmamış olacak"