Kurt Kız

Bi sen eksiktin , HELENA

-Korkma, Alex. Beni hapse attıkları doğru, laf yok, ama benim buraya gelmemdeki asıl amaç senden, sizden, özür dilemek istememdi. Kabul ediyor musun etmiyor musun?

Tam o anda Jacob yanımızda bitti.

-Waay, kimler gelmiş, dedi Jacob.

-Bak Jake, sizden özür dilerim, tamam mı? Haklıydın. Kesinlikle. Yani... dedi ve gözleri dolacak gibi oldu. "Lütfen beni affedin!" dedi.

+Bizden ne istiyorsun?! dedim öfkeyle.

-Beni af----

-Kalacak bir yerin var mı? Dedi jacob. Ben de telepatik olarak, "Hey amacın ne senin?!" dedim. "Ama yazık değil mi, üstelik de insan!" dedi Jake.

Sonra da Helena bizle kaldı. Offf!!!!!

Kahvaltı yapacaktık. Tam masaya oturuyorduk ki Jacob bana sandalyemi çekti. Ben de teşekkür edip oturacaktım ancak Helena'nìn onu itmesiyle sandalyeyi çekti ve yere düştüm! Off!!! Sonra Helena teşekkür edip sandalyeye kendi oturdu. Belalı kız. Ne olacak!

Yürüyüşe gidelim dedik bir ara. Sonra Helena da geldi tabii! Her zamanki gibi battı olaylar! Yine off!!! Kafede oturalım dedik. Yaptı yine yapacağını: her boşlukta konuştu durdu. Susmak bilmedi yaaa! Lafları ağzimiza tıktı deli!.

Ben de Jake ile konuşmaya karar verdim. Olanlar yetmişti. daha fazla böyle sürerse de gerçekten delirebilirdim! ne gerek vardı!?

+Jake. dedim. "yardımına ihtiyacım var."

-sorun nedir? dedi merakla.

+Helena... çok.. çok.. o çok korkunç. birisi.

-neden böyle düşünüyorsun. hem böyle de olsa onu nereye yollayalım! delirmişsin sen Alex!

+Tamam! peki! ben giderim o zaman!!!! dedim büyük bir öfkeyle. çok sinirlenmiştim. bence haklıydım da!!!!!!!!!!

sonra jake bana tip tip bakarken ve şaşı kalmışken ben çantamı alıp çıkmıştım bile... arkamdan bağırıp duruyordu:

-Alex!! Alex!

Alex, alex zaten. kusura bakma valla. aklımı kaçıracağım. gerçi olmayan şey kaçırılmazdı, babamın dediği gibi. Ama bu kez HAKLI OLDUĞUMA EMİNDİM. offf of!

5 dk kadar sonra Jacob yanımda bitti.

+Jacob! git buradan! birdaha o eve gelmeyeceğim!

Caroline her zaman içinden geleni söyle, dürüst ol derdi ve ben şu anda dürüsttüm.

-neden!? neden böyle yapıyorsun Alex?!

+Birdaha benle...... aslaaaa.... KONUŞMA!.....!!! GİT! BİRDAHA GERİ DÖNMEYECEĞİM!..................!!!!!!!! BELKİ FORKS'TAN AYRILIRIM!!

AMAN TANRIM. çook bağırmıştım. hem de çooooooooooooookk...........

jake ağlayacak gibi olduğu için hemen yanımdan ayrıldı ve arkasından bağırdım:

+Tamam! bekle tamam!!

döndü ve bana baktı.

+İleri gittim! Üzgünüm! Forks'tan asla ayrılamam! tabiki! ben deli değilim ya! Helena yüzünden asla ayrlmam forkstan!!!!!

Cevap vermedi. Bunun yerine sadece koştu ve bana sarıldı! Kendimi tutamadım ve göz yaşlarına boğuldum. eve vardığımızda, helena herşey için özür diledi. sonra eşyalarını alıp gitti ve biz de birbirimize bakakaldık. Jacob:

-Biraz acele etti değil mi??

+Sanırım, ama bu herkes için daha iyi olabilir....

-Umarım haklısındır Alex...

+Umarım.

Sonra da yemeğimizin devamını getirdik. Jake:

-Eline sağlık bu lezizdi, dedi heyecanla.

+Sağol. Etle aram iyidir...

-Haha evet!

Acaba günün kalanı,nasıl geçecekti. Merak içinde kalmıştım. Ama sabretmek herşeyin ilacıydı. Ve umarım öyle de kalır.

Jacob:

-Uykuya ihtiyacım var ve uyumazsam ölürüm sanki!dedi.

+Seni anlıyorum, Jacob. Dedim teselli,etmeye gayret edip de başaramadan. "Üzülme, uyu dinlen biraz. Senin de başın şişti canım..."

-Haklısın Alex. Dedi. Desi daha iyiydi. "Ben uyuyor olacağım.

+pekala. Bende akşama sürpriz bişeyler yaparım yemek olarak.

Sonra gittim. 2,saat kadarsona kapı çaldı ve neler olduğunu tam kestiremeden amidrn kafama 2 adam ve bir bayan silah dayadı.

+TANRIM! NELER OLUYORR!? JACOBB! İMDATT!

-sus lan, dedi adam kaba kaba.

+SİZ kimsiniz? Ne istiyorsunuz!?

-Jacob'u... dedi bayan şapkalı. Ses tanıdık geliyordu. Çookkk......!!!!

+Helena!!! Seni şapşal şey! Adamlarınla geldin demek!!!