Kurt Kız

Kafamız karışıyor ❓❔❓

+siz de nereden çıktınız! He-helen-helena. Bu.. bu sizin işiniz değil mi! Tanrım! Nasıl da tahmin edemem!

-çok safsın tatlım. Dedi Rydel.

-Ha ha. Ne yazık, eski dostu robotmuş. Ahh canımm!

-zavallı yaratıkkk.

Diye dalga geçtiler. Mrğersem helena diye biri yokmuş. Varolmamış (!) . Ama nasıl olur?

+bu nasıl olur??!! Dedim ve öfkeden delirmeye başlamak üzere Ross'un üzerine pençeyle atladım. (Tabiki kurt olmuştum.)

+roar!

Ansızın Ross'un kafasını pençelerimin arasına alıp kopardığım ı hatırlıyorum.

Ross inim inim inlemişti bundan önce. Ve sonra karanlığa doğru gitti,... gittii.. ross kayboldu ve efsane oldu...

Sonunda artık eski vampir-kurt masallarına yer edilecek duruma geldi.

"Sanki hiç varolmamış gibi...."

+tanrım!

Sonra BÜYÜK bir öfkeyle JAsper bana baktı.

-Karşılığını alacaksın!

+Öyle mi Jass?

-Sen mahvoldun. neslinizi BEN tüketeceğim, dedi. sesinde gereksiz bir abartı ve karar vardı.

+Bak, kendine bu kadar güvenme.yoksa kazdığın kuyuya kendin düşersin tamam mı.

Bir anda üstüme doğru gelmeye başladı ama şu berbat telepatik güçler dikkatimin dağılmasına sebep oldu çünkü tam jasper ın saldıracağı esnada jacob'ın sesini duydum. "Alex!"

Sonra bir anda kendimi yana savurdum. Artık dikkat dağılması denen o gerek olmayan duygu yerine kendimde güven ve cesaret bulmuştum. Şu anda buradan gitmesi gereken birisi varsa o da Jasper'dı ve Ross'a olanlar gibi onu da 'efsane' yapmalıydım.

kurt olmaya ne gerek vardı? Cesaretim onu öldürecek kadar güçlü değil miydi!

sonra birden ilham perilerim geldi ve Jasper'ın üzerine ağaçtan atlayarak hooooooopp diye onu yere ittim. hızla yerden kalktı. Öfke fışkırıyordu ondan.

-Yenilmiş sayılmam, köpek, dedi bana.

Birden üzerime atlayarak beni devirdi ve üstelik ben daha kalkamadan dişlerini geçirdi. Tanrım! Şu ana kadar -laf aramızda- bu vampirler varken nasıl hayatta kalmışız!

of.

yine saçmalıyorum.

Ama galiba o beni efsane yaptı.

...