Kurt Kız

Kan Emicilerin Planları var

Oldukça garip bir haftayı atlattığim için inanılmaz derecede mutluydum. Sonunda!

Bu pazartesi okuldaydım ve Ross ile göz göze geldik. Yanında ise Jasper vardı.

Okulda çok sık dislanmaya baslamistim. Neler oluyordu? Emily'e rastladım ve çok soğuk davraniyordu?

Sonra Kristen ile John'u gördüm. Tepkisizdiler??

Oysa ben hepsinden de sicak epkiler beklemiştim? Bu garipti. Cidden. ?

Yoksa kurt olduğum için miydi bunlar? Jacob ile Caroline ise sıcak davraniyodu yine.

Umarım herşey düzelir...

Her neyse bunları konuşmak bile istemiyorum. Sadece aklım çok ama çok karışık.

Yaklaşık 5 ay kadar oldu. İnanamayacaksiniz fakat; yaz tatili geldi. Havalar isindi. Ancak evde işlerin ters gittiğine dair birşeyler hissediyordum. Annem hep suratsız dururdu. Babamda günün 18 saatini dışarıda geçirirdi zaten. Bense onlara ne olduğunu sormaya cesaret edemezdim. Bir gün akşam yemeğimiz olan deredeki baliklari yerken annemlerle konuşma isteği duydum.

+Anne?

-Evet; Alex?

+Birşeyler olmadığına emin misin?

-Yok, merak etme Alex'ciğim. Sen derslerine bak hep, notlarini yuksek tut da gerisi onemli diil...

+Anne!! Saçmalamayın ltfn!!

Sessizlik oldu.

Ardindan babam sessizlikten rahatsiz olmus gibi;

-Bak Alex, Bu aralar işyerimde olaylar biraz sıkışik ve 1,5 ay kadar yurt disinda olucaz, dedi falan falan.

Gitiler ertesi gun de zaten.

Ben dinlenirken bi ses duydum:

BBBBOOOOOOOOOMMMMMM

sonra da birden gözümün önünde birşeyler belirmeye başladı. Evet, evet, hatta bu Carolineydi. Ama birden boynumda hissettigim bir aciyla sarsildim: bu da Rydel'dı.

Evet, doğru. beni isirmaya calisiyordu! Ancak buna firsat vermeden ve öte yandan evimize nasil girdiklerini dusunurken Rydel'a bir pençe attım. Birdenbire yere yığılı kaldi. Arkami dondugum anda Jasper ve Ross un da orada olduğunu gordum.

Ancak Caroline ve Jacob a neler oldugunu merak ettim. Birdenbire korku kapladi her yanımı.

Ross ve Jasper ve rydel i umrumda degil gibi birden unutum ön bahceye ciktim. İste: Caroline yerde hareketsiz yatan jacob a bakıyordu.

Ben de Caroline gibi sadece yerde kanlar içinde yatan jacob a bakıyorduk. Birden nedenini bilmiyordum fakat; gerçekten birdenbire Jack' i çok sevdiğimi anladim. O ciddi anlamda; erkek de olsa; (normalde kizlar erkekleri, erkekler de kizlari dislamazmi?) çok iyi biriydi. Anlatamam. Satirlara sigmaz. Ciddi soyluyorum...

Caroline le birbirimize aci dolu baktik. Ben;

+Jack in yolu buraya kadarmis, o bizi birakip gitti

-ama nedennn????!!!!!!!

Ross a hic duymadiğim kadar buyuk bir kin ve ofke tasiyordum. Tabi ayni sekilde jasper manyağina da...

O andaa... Belki inamassiniz ama; Alevler içinde hissettim kendimi. Ve sinirle yerimden fırladım. Korkmuyordum; o an umrumda değildi hiçbir şey; sadece Ross ve Jasper i öldümek, gebertmek istiyordum. "Geberin" diye bağirmak istiyordum.

Jacob benim bebeklik arkadaşim. Caroline ile olduğumdan daha samimiyiz yani.

Aman tanrım o da ne?!

-Jacob! Aman tanrim! Jacob, se-se-senn yaşıyorsun.

Mutluluktan aglamaya basladim.

-Jack! Aman Tanrım!

Ama Jacob bana yanıt vermiyordu.

-Ne oldu jack?!! Cevap ver!

caroline garipce bakiyordu.

-jack dedim! Şaka mı bu!?

Tam ayaga kalktim. Gidiyordum. Ancak;

+Alex dur! Dedi "Birşey demeliyim!"

-Durdum. Saf gibi kaldım

Jack e dönüp başımı salladım "evet" anlaminda"

+Ben kanlar içindeyim, biliyorum, vahşetler saçıyorum. Berbatım. Bazen ikinize layik olamadim.

Bu sözler de neydi?! Hemen yanına gittim.

-Jack...

Boynuna baktım. Damarlar görünuyodu.

-Dur!! Jack!! Hemen!! hastaneyi ariyicam!

+dur, dedi acilar icinde. Zar zor konusuyodu "yapma! Kurt olduğumu anlarlar!"

-o zaman dur! Ben müdahale yapıcam!

Hemen araçları aldım.

Başladım. Her yeri kaniyodu. Bu halde savaşamazdı.

Caroline ise yardim ediyordu bana.

+Aaaaaaaa

Kükremesi duyuldu

-Dayanman lazim!

sonunda bitti. Jacobu yerden kaldirdik ve kanepeye yatirdik. Carolinenin eve gitmesi gerekiyodu ve gitti.

-iyi misin jack?

+evet, daha iyi..

-tamam, Caroline yurt disina gidicek. Ben sana bakicam. Annemler de ormandan ayrildi. 1,5 ay kadar yoklar.

+benimkiler de anlaşma gibi bisiy imzalamak icin ingiltereye gitti.

-biliyormusun?

+neyi?....

-seni ölduk sandik. Bilirsin, kurtlar ölsede kalpleri atar

(böyle bisiy yok tabiki :D)

+Ciddi misin?

-evet...

+sen benim çocukluk, hatta bebeklik arkadaşımsın...

Ertesi gün Jacob la avlanmaya gittik. Açıkca konuşmam gerekirse; jacob un esprileri Caroline ninkilerden daha komik. Rydel'ın  Caroline'i ısırdığı günden beri Jacob ile bir tuhaflık olduğunu anladık.

+jack? Peki yaa Caro-

-sakın, Alex, Aklının ucundan bile geçmesin. Lütfen.

+Ama-

-şşşştt bir ses duyuyorum, diye fısıldadı. "orada birileri var"

+Jack dalganın sırası değil, lütfen dedim şakayla karışık.

-şşştt!

Durdum ve gittikce yaklasan ayak seslerini dinledim.

+Jacob bunlar bi vampir sürüsü. Sakın kendini belli etme dostum, çok kalaba-

Birden viyaklama sesi duyduk.

Bu Rydel dı.

-Sizinle görüşeceğiz çocuklar...

+Kapa o çeneni dedim. "Rydel".

-hadi be ordan kapamıyıcam. Bide sizin kurt laflarınızı mı çekicem ben

+Sana kalmadık Ryel. Kurtlarla alay edilmez

-öylemi köpek? Nabıcan alay edersem? Ölecekmiyiz? Neslimizi mi tüketirsin?!

+Ben sana şimdii-

-Alex! Sakin ol! Dedi jacob yalvarır gibi.

+Jacob, dur, yaklaşma. Zarar görebilirsin...

-Ahh ne acıklıı... İki tane bebeklik arkadaşı birbirlerini korurkenn... Dedi Rydel.

+AAAAAAAA YETTİ RYDEEEEEEELLLL YETERRR YETER ARTİK YETERRR YETER BE YETERR!!

Der demez saldırıya geçerken manyak bi vampir sürüsünün önümüzde durduğunu yeni fark ediyordum. En az 100-200 kişi varlardı. Ben söyliyim.