Rabbit Daddy | Jikook

20- Jungkook ya da ölüm

•

Hayal kırıklığı yaşıyordum nefesim kesilmiş nutkum tutulmuştu. Ben sevmiştim, aşık olmuştum. Benim için çok özel olan bir şeyi şimdi herkes görmüş biliyordu. Evet en baş özel değildi hemde hiç. Kendimden nefret etmiştim belki de ama, şimdi öyle değil.

Sevdiğim insanın vücuduma ilk dokunuşlarıydı, ilk öpücükleri...

Şimdi sadece ikimizin bildiği bu şeyi herkes biliyordu ve binlerce insan izliyordu -benle beraber-

Canım yanmıştı, bu çok ağırdı.

Ona baktığımda yüzündeki o alaycı ifade daha da üzmüştü beni. Amacı neydi diye düşünmek istemiyorum artık. Kalbimle baş başa kalmak istiyordum.

Aklımda bir sürü soru, düşünce varken ben sadece kırılmış kalbimle kalmak istiyordum.

Gözlerim doluyor ama akmak için sanki benim "şimdi" dememi bekliyordu. Şaşkınlık içindeydim, bunu yapacağını düşünmezdim hatta bunu da geçtim kayıt aldığını da düşünmezdim.

Saf salak olan mı bendim? Yoksa, fazla acımasız olan o muydu?

Gözlerimi kırpmadan karşımdaki videoyu izliyordum daha fazla dayanamayarak arkamı döndüm.

Hâlâ sırıtıyordu..

"Neden?"

Dedim. O sırada gözümden bir yaş damlamıştı.

Kaşlarını çattı ve kollarını önünde birleştirdi.

"Ne neden? Yoksa hoşuna gitmedi mi?"

Konuşmak istiyordum, bağırmak çağırmak ama yapamıyordum. Abarttığımı düşüneceksiniz ama emin olun abartmıyorum.

Onunla ilkimizdi...

Aşık olduğum adamla yaşadığımız ilk...

Şimdi binlerce insan bizi böyle izlerken sakso çekecek belki de..

Kahroluyorum.

"Evet Jungkook, seni seviyorum, senden etkileniyorum! Bunu duymak için mi böyle bir şey yaptın?"

Şaşkın gözüküyordu. Kollarının bağı çözülmüş ve bakışları yumuşamıştı. Ona yaklaştım ve neredeyse burunlarımız birbirine değecekti. Ellerimi yakalarına koyup gözlerini içine baktım.

"Cevap versene! Bunun için mi yaptın? yoksa,"

Derin nefes aldım, göz yaşlarımı durduramıyordum.

"yoksa beni kırmak, üzmek, yaralamak için mi?"

Bakışlarını kaçırınca gülümsedim.

"Bunun için değil mi? Beni üzmek için.. çünkü beni öyle görünce mutlu oluyorsun. Evet seni seviyorum! Duydun mu! Zaten sen bunu biliyordun sadece beni kullandın sonra da üzmek istedin!"

Ellerimi göğüsüne bastırıp onu ittirdim.

"Senden nefret ediyorum!"

Dedim ve odadan çıktım.

Zaman sanki yavaşlamıştı göz yaşlarım durmuştu ama iç çekişlerim başlamıştı. Nasıl bir acıydı bu anlamıyorum yüreğim, kalbim acıyordu. Gerçekten! Bunu hissediyordum.

Hiç bir şey istediğim gibi gitmiyordu.

Ben bu hayata alışmak istemiyorum.

Ben mutlu olmak istiyorum, sadece mutlu olmak. Bu eve geldiğimden beri bir tedirginlik, gerginlik, bunu yanlış yaparsam ne olur düşüncesi... yeter.